رواية بيت السلطان الفصل الخامس عشر 15 بقلم منار مجدي

رواية بيت السلطان الفصل الخامس عشر 15 بقلم منار مجدي

رواية بيت السلطان البارت الخامس عشر

رواية بيت السلطان الجزء الخامس عشر

رواية بيت السلطان الحلقة الخامسة عشر

تانى يوم صحيت الفجر لما حسيت بنادر تعبان على ايديها وسخن قامت بسرعه وبقيت تعمله كمدات وتغيرله هدومه وحميته ورا على دوا للسخونيه واديته وفضلت تعمله كمدات لحد ما حرارته نزلت وغفت جمبه لتانى يوم.
صحيت على ايديه الصغيره على وشها:مامى
صحيت حلا وبصيتله:قلب مامى انت كويس وله لسه تعبان.
نادر:جان مامى جان.
حلا:يخبر جعان ثوانى والأكل هيتعمل
شالته ودخلت مطبخ الميتم وعملتله لسان عصفور واكلته أحد ما شبع واديته الدوا ولبسته ومشيت.
نادر كان حاضنها جامد.
حلا: نادر حبيبى انت كويس يا بابا.
نادر:نام.
حلا ابتسمت:طيب نام.
نادر من التعب كان ماسك فى حلا ونايم
وصلت بيت السلطان
حامد:صباح الخير يا حلا عامله ايه
حلا: الحمدلله كويسه.
كريمه:اتأخرتى انهارده.
حلا:معلش ظروف ابنى تعبان غصب عنى.
كريمه هزيت راسها ومشيت
وليد بابتسامه:حلا عرفت انك جيتى.
حلا:لا محصلش انا فين
وليد ضحك:ألشك بقا رخم اوي ايه ده ماله نادر.
حلا:تعبان شويه.
وليد حط أيده على شعر نادر:مالك يا نادر تحب تنام شويه.
نادر بتعب: لا مامى
حلا:متخافش يا حبيبى مش هسيبك لوحدك.
وليد:ايه هتفضلى شايلاه طول النهار يعنى.
حلا:لو اضطررت لكده ده ابنى يا وليد مش لقياه فى كيس شيبسى.
وليد:انا بس خايف عليكى شكلك تعبانه
حلا:شويه صغيرين بس من قله النوم مانت عارف نادر لما بيتعب بيمسك فيا بزياده.
وليد اتنهد:عارف انه متعلق بيكى.
حامد خرج من الحمام:انا جاهز.
حلا شمرت بابتسامه:هنبدأ التمرين
وليد؛طيب نادر تعال لديد لحد ما ماما تخلص.
نادر بعياط وهو ماسك فى رقبتها:لا مامى .
حلا طبطبت عليه وهو فى الشياله على بطنها:خلاص يا وليد سيبه براحته تعبان الولد.
وليد:كده دلع اوفر .
حامد بضحك:الضنا غالى يابنى.
حلا:شايف الناس إلى بتفهم
وليد:انا غلطان ليكى
حلا ابتسمت: متغلطش تانى بقا.
بعد فتره كبيره كانو قعدو على السفره حلا بتلعب فى شعر نادر وهو نايم على صدرها بتعب.
حلا:تاكل.

نادر:لا.
حلا:طب نونو صغير.
نادر بعياط:لاااا.
حلا حضنته:خلاص خلاص مش هأكلك انا اسفه.
وليد:بس يا نادر لازم تاكل عشان تخف.
نادر هز رأسه:لا لا.
حلا:خلاص سيبه يا وليد.
قامت.
وليد:رايحه فين.
حلا: متقلقش هقعد فى الجنينه شويه عن أذنكم.
روزى قعدت على السفره: صباح الخير
الكل:صباح النور.
كانت عينيها بتدور على نادر لحد ما لمحته بيخرج الجنينه
اتنهدت وبصيت قدامها وبدأو يأكلو.
حلا كانت قاعده على الكرسى ونادر على بطنها وهى بتبص للسما
حلا:عارف ايه حصل للعصفوره إلى مأكلتش.
نادر:لا
حلا:وله انا مش عارفه انا بقول ايه اصلا ام هبله بقا انا اسفه يا نادر انا عارفه انى ام مهمله بس بحاول والله عمر ما كان عندى ام معرفش انا بعمل صح وله لا انت كنت تستاهل ام احسن منى.
نادر حضنها:مامى
حلا ابتسمت:روح روح مامى من جوه ياااه عارف مامى بتاعتك بتغسلنى من جوايا بقولك ايه مش هتاكل.
نادر ضحك بتعب وهو بيكح:مامى .
حلا:قفشتنى طيب وبعدين كده هتتعب اكتر لازم تاكل طب ايه رأيك اعملك لسان عصفور زى الصبح مش انت بتحبه
نادر: جان لا.
حلا:جعان لا ايه بس طيب والدوا.
نادر الكبير:المفروض انك كده بتقنعيه.
حلا بصيت للفراغ بزهق قامت وجت تمشى مسك نادر ايديها
حلا وهى بتكز على سنانها بغضب:سيب إيدى.
نادر ابتسم ليها وبص لنادر:بتحب الشوكولاته.
نادر قام وبص لحلا وهو تعبان:مامى لاته.
حلا بغضب:انت بتشبطه ليه مينفعش يأكلها هيسخن.
نادر:انتى إلى خلاكى ام ظلمك .
حلا:ربنا يسامحه.
نادر:عايز شوكولاته هنتفق اتفاق تاكل وتاخد الدوا وبعدين الشوكولاته تمام.
نادر الصغير بعياط:لاته.
حلا حضنته:بس با حبيبى متعيطش حاضر حاضر هجيبلك إلى انت عايزه.
نادر وقفها قبل ما تحط ايديها فى جيبها واخد منها نادر رفعه .
نادر:ايه ده ايه ده
نادر بصيله بخوف وفضول
نادر:ايه الجمال ده كله والخدود الحمرا ديه .
نادر اتكسف وضحك حلا ابتسمت.

نادر اخده ودخل المطبخ وحطه على الرخامه
نادر:امممم تاكل ايه بقا.
نادر:عصفور.
حلا ابتسمت
نادر:ثوانى
حلا راحت عند نادر الصغير وحضنته: قلب مامى من جوه.
نادر مسك فيها وفضل ساند رأسه عليها
بعد فتره
نادر: الاكل جاهز يا صغنن.
حلا:يالا يا حبيبى الاكل
نادر بق واقف ماسك الطبق وحلا بتاخد منه معلقه معلقه وتأكل نادر
بعد فتره
نادر:بعت بعت مامى.
حلا:طب اخر واحده
نادر أخدها وعيط:بعت.
حلا باسته من خده:خلاص كفايه متزعلش.
نادر الكبير كان مبسوط جدا
حلا طلعت من شنطتها الدوا بتاع نادر واديتهوله.
نادر: يع وحسه
حلا:ايه ده بجد اخر مره ناخده المره الجايه هنجيب واحد احلى.
نادر:روله
حلا بضحك:بالفراوله حاضر.
شالته وكانت ماشيه بس
نادر:هو ابنى صح.
حلا:لا ابنى لوحدى.
نادر بضحك:تكاثر ذاتى يعنى وله ايه.
حلا ضحكت بسخرية:مضحك اوى.
نادر وقف قدامها:يعنى ابنى.
حلا:حتى لو ابنك فكرك هسيبه ليك انسى مش هتعرف تقرب منه.
نادر:هتحرمينى من ابنى الوحيد.
حلا:ابنك الوحيد انت فاكر انك عشان أبوه تقدر تقرب منه لا اسمع من ساعه ما نادر اتولد وانا ليه ام واب هو مش محتاجك.
نادر:اى طفل بيبقا محتاج اب.
حلا:انا هتجوز وهيبقا ليه اب كويس ميتخلاش عنه.
نادر:مش هتخلى عنكم انا عمرى ما اتخليت عنكم ده كان غصب عني.
حلا بعقلنيه:اسمع يا نادر إلى حصل حصل ومحدش هيعرف يغيره انت كملت حياتك واتجوزت سيبنى انا كمان اكمل حياتى عشان ابنى.
نادر: انا مش بقولك متكمليش انا بقولك كمليها بس معايا حلا انا انا كنت ضايع من غيرك.
حلا دمعت قالت لنفسها وهى مغمضه عينيها:متضعفيش يا حلا متضعفيش خليكى قويه اثبتى على موقفك.
فتحت حلا عينيها اتفاجأت بنادر وهو بيطبع شفايفه على شفايفها جامد وبيشدها من وسطها ليه.
حلا كانت بتزقه من كتفه براحه عشان نادر إلى نايم
بس نادر الكبير عنيد مسبهاش غير لما سمع صوت جاى.
بعد عنها وهو بينهج وبيمسح بقه وبيبتسم
وليد دخل:حلا كنت بدور عليكى فى ايه.
وقف وليد مستغرب وحلا مبرقه لنادر ونادر بيمشى بضهره ومبتسم بعدين لف وشه ومشى.
وليد:مالك يا حلا ايه حصل.
حلا بصوت واطي:الواطى الحيوان المتجوز الرخيص.
وليد: بتقولى ايه.
حلا لوليد:انت هتتجوزنى امتى.
وليد بابتسامه: دلوقتى لو عايزه.
حلا:لا كده قريب اوى خليها لما نادر يخف.
وليد بابتسامه:هيخف امتى بقا.

حلا وهى بتبص للفراغ:قريب قريب اوى
عدى اسبوع ونادر مش بيبطل يقرب من حلا
وحلا بتحاول تبعد عنه قدر المستطاع.
نادر:لقيتك
حلا بنرفز:انت مش متجوز جاى وريا ليه رخامه وخلاص قولتلك انا هتجوز غيرك خلصنا بقا.
نادر شدها من وسطها وقربها بابتسامه:مش هيحصل.
حلا:لا هيحصل مش بمزاجك هو.
نادر:امال بمزاج مين مزاجك مثلا.
حلا:عارف انت شكلك وحشك الضرب بتاع زمان.
نادر:انا وحشنى كل حاجه بتاعت زمان.
حلا داست على رجله جامد:عشان ميوحشكش حاجه.
نادر ابتسم بوجع وقربها من وسطها اكتر:برضو واحشانى.
حلا:انت متعبتش بقا.
نادر:لا متعبتش.
حلا:بس انا تعبت تعبت انى لوحدى تعبت أن ابنى يبقا أبوه عايش وهو عايش زى اليتيم تعبت لما اشوف واحده غيرى مراتك تعبت تعبت جامد خلاص مبقتش قادره استحمل خلاص.
نادر:حلا بجد انا كان غصب عني انا اسف بس ادينى فرصه اصلح علاقتنا.
حلا ابتسمت بكسره:علاقتنا علاقتنا من اولها غلط ازاى تصلح حاجه كانت غلط من الاول انا كنت بحلم وفوقت بكابوس علاقتنا إلى بتتكلم عنها ديه لازم تتقفل بقا عشان احنا الاتنين نقدر نكمل حياتنا من غير تعب اكتر .
حضنها نادر:لا لا يا حلا ارجوكى متسبنيش عشان خاطرى لا طب عشان خاطر ابننا .
حلا زقته:انا بعمل كده عشان خاطر ابننا عشان يعيش حياه احسن.
مشيت وسابته.
كانت رايحه لحامد ونادر الأوضه لما تليفونها رن.
ابتسمت وهى بتفتح الكاميرا:جينا وحشتينى اوى.
جينا:ولك كدابه كيف وحشتك انا وكيف ما اتصلت ولك حيوانه.
حلا:ياله يا واطيه.
جينا بضحك:اصلا انا ما اتصلت مشانك انا بدى شوف إلى يؤبرنى نادر.
حلا:لحظه
دخلت الأوضه بضهرها: شوفى اهو نادر وجدو حامد وايه ده بصى وليد كمان .
جينا:اهلين كلكم.
نادر:جينا.
جينا:لك تؤبر عمرى كيفك يا عمرى.
حلا:قولها امنيح.
نادر:ايح.

حلا بضحك:هو ايح وانتى .
جينا ضحكت:انا كمان ايحه.
حلا ضحكت:اخ لو تعرفى انتى بتقولى ايه اه.
وليد بضحك:جينا ايه الاخبار عندك.
جينا:عنب.
حلا:شوفت اخرت لما لبنانيه تقعد فتره مع مصريه ديه النتيجه.
وليد ضحك:على عامل ايه.
جينا:ايه كتير انيح صحيح حلا بتعرفى حد اسمه الشيخ مسعود.
حلا:لا محصلش ده بتاع جلب الحبيب ورد المطلقه
جينا ضربت جبهتها:لا لا.
وليد:مين الشيخ ده.
جينا:كنا أنا وعلى بنعلق صوره لنادر كيف وعدناكى وقابلناه وما بتصدقى شو عطانا.
حلا:ايه.
جينا طلعت قسيمه جواز:هى انتى متزوجه من نادر من سى سنتين.
حلا بصيت لوليد بصدمه:ايه ازاى.
جينا:الشيخ خبرنا انك بوقتها ما كنتى بوعيك وطلبت منه يزوجك من نادر لكن الشيخ رفض (ضحكت)لكن بصعوبه قدر يبعد عن شرك وزوجكم.
حلا:شرى ازاى يعنى.
جينا:كنتى بتهدديه بالسكين.
حلا بصدمه: ايه انتى اكيد بتهزرى.
جينا:كيف عم بمزح ومعى هالقسيمه هيك انتى متزوجه ناقص زوجك لا تقلقى أنا وعلى بندور فى كل مكان .
حلا:متدوريش يا جينا نادر هنا.
جينا بفرحه:عن جد لقيتيه.
حلا:هو مكنش ضايع انا إلى كنت ضايعه
جينا:شو رح تعملى.
حلا:وله حاجه هعتبر نفسى معرفش .
جينا:كيف.
حلا:يعنى وله كأنى سمعت منك حاجه انا لسه مش متجوزه.
جينا:بس حلا هيك ما بيصير.
حلا:والى حصل معايا كان صح.
جينا:ما بعرف شو قلك.
حلا:متتقوليش حاجه مفيش حاجه هتفرق دلوقتى.
جينا:اوكى بكلمك بعدين على وصل.
حلا ابتسمت:طيب سلميلى عليه مع السلامه.
قفلت حلا وبصيت لهم
وليد وحامد بيبصو بصدمه ليها.
حلا:فى ايه.
حامد:انتى متجوزه نادر حفيدى يعنى نادر ده يبقا ابن حفيدى
حلا:مكنش واضح وله ايه على العموم متتأملش كتير عشان انا مش هفضل مستنياه كتير.
وليد:هتعملى ايه يا حلا.
حلا:انت غيرت رأيك وله لسه عايز تتجوزنى
وليد:لا لسه بس لازم تتطلقى الاول .
حلا:هو ميعرفش انى مراته اصلا عشان يطلقنى ومحدش هيقوله (بصيت لحامد) مش كده.
حامد:بس يا بنتى مينفعش.
حلا:كان ينفع يسيبنى فى بلد غريبه لوحدى لا صح كان ينفع يسيبنى وانا حامل لا برضو انت متعرفش انا كنت عايشه لوحدى ازاى
وليد:انا هكلم المأذون بكره يجى نكتب الكتاب.
حلا:ايوه هيبقا احسن.
وليد مسك تليفونه وخرج يكلم المأذون
حامد:انا عارف انك عانيتى بس حفيدى كان غصب عنه برضو .
حلا:انا كمان غصب عنى.

حامد:بس تقدرى تلغى كل ده
حلا:واخلى ابنى عايش يتيم زى مانا عيشت لا مستحيل اى ام بتبقا عايزه حياه عيالها احسن من حياتها مش يبقا فى ايديا اوفرله حياه كويسه وانا اتصرف بأنانيه لمجرد انى لسه بحب.
حامد:مش عارف اقولك ايه.
حلا:متقولش خلاص.
الباب اتفتح جامد بغضب
نادر:مأذون ايه إلى هيكتب كتابك
حلا: ميخصكش.
نادر:يعنى ايه ميخصنيش انتى هتستهبلى.
حلا:ليه استهبل انا بعمل الصح.
نادر مسكها من دراعها جامد:انتى شايفه ده الصح.
حلا شديت ايديها منه:ايوه الصح انسى بقا قولتلك احنا كنا في حلم وخلاص صحينا الحلم خلص باح فهمت.
نادر:انتى إلى عايزه تسيبينى.
حلا ضحكت:اه فعلا انا إلى سيبتنى وانا بالفستان وانا برو إلى سيبتنى وانا حامل وكنت بلف حوالين نفسى عشان فاكره انك ضعت أو اتخطفت وانت عايش حياتك هنا ومتجوز وزى السمنه على العسل مفيش حد اتعذب غيرى.
نادر:افهمى بقا مكنش بإيدى ده كله
حلا:وله بإيدى الى بيحصل ابعد عنى خلاص.
وليد دخل:انا كلمته خلاص جاى بكره.
حلا ابتسمت:انا همشى بقا عشان اجهز.
وليد:هوصلك.
حلا شالت نادر:اوكى.
نادر:صدقينى يا حلا لو ده حصل انا اعرف اخد ابنى كويس.
حلا:حضانه ابنى معايا وانت اصلا ميحقلكش تتكلم معايا.
نادر:لا من حقى نادر ابنى من لحمى ودمى.
حلا:بنا محاكم يا نادر السلطان.
مشيت وسابته
حامد:متوصلش الدنيا لكده يا نادر.
نادر اول ما خرجت حلا قعد على ركبته فى الارض.
نادر بعياط:ازاى افهمها يا جدو انى انا كمان كنت بتعذب مش هى لوحدها.
حامد:اصبر يا ابنى وانا هساعدك تصلح كل حاجه.
نادر:بس ازاى يا جدو ازاى.
حامد: هقولك.
عند حلا
وليد:انتى كويسه.
حلا ابتسمت:اه ليه بتسأل
وليد:لسه بتحبيه

حلا:انت عارف انه مش بإيدى
وليد بتنهيده:عارف.
حلا:وليد انا مش عايزه افرض نفسى عليك لو مش هتستحملنى يبقا بلاها من دلوقتى خلينى اسافر احسن.
وليد:لو مكنتش هستحملك مكنتش طلبت اتجوزك يا حلا.
حلا:يمكن بتعمل كده عشان حاسس بمسئوليةمن ناحيه صدقتنا
وليد:لا يا حلا انا مطلبتش اتجوزك عشان صدقتنا.
حلا:يبقا صعبت عليك.
وليد:برضو لا.
وقفت حلا بإستغراب: امال ليه.
وليد:لسه مش فاهمه برضو.
حلا بضيق عين:لا فهمنى لو سمحت.
وليد:عشان بحبك يا حلا.
ضحكت حلا جامد:نكته بايخه على فكره.
وليد برفع حاجب
حلا:احم مش بتهزر.

وليد:لا.
حلا:ديه هبت منك على الاخر حبتى ازاى انا فيا ايه اصلا بتحب
وليد:كل حاجه فيكى حبيتها جنانك ضحكك حنيتك.
حلا بصدمه:انا مش كده العكس انا متهوره وجريئة مش بفكر في كلامى قبل ما بقوله ايديا سبقانى وبضرب اى حد انت فاهمنى غلط خالص.
وليد بضحك:لا فاهمك صح انتى إلى مش شايفه غير عيوبك.
حلا اتنهدت:جايز عشان بلوم نفسى أن كل إلى بحبهم سابونى.
وليد:ده هيتغير يا حلا صدقينى هيتغير.
حلا ابتسمت وهى بتبص لنادر الصغير إلى نايم على بطنها:يا عالم هيتغير وله لا.
وليد:وصلنا اهو اجهزى بقا بكره هتبقى عروستى.
حلا ابتسمت:أن شاء الله.
مشى وليد ودخلت حلا الميتم ونامت جمب نادر وهى حاضناه.
حلا:مش هسمح لحد ياخدك منى يا ابنى انت ابنى انا وبس مش هظلمك يا حبيبى هتعيش زى اى طفل وسط أهل بيحبوك وليد بيحبك وانا هحاول اعيش معاه عشانك مش عارفه الى بعمله ده صح وله لا ياترى غلط وانا بظلمنا احنا التلاته وله صح لا صح مش كده انا بفكر صح (حضنتها جامد)انا بحبك اوى.

يتبع ….

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا 

لقراءة جميع فصول الرواية اضغط على ( رواية بيت السلطان )