رواية روح الزين الفصل الثامن 8 بقلم شهد الشيخ
رواية روح الزين الفصل الثامن 8 بقلم شهد الشيخ
رواية روح الزين البارت الثامن
رواية روح الزين الجزء الثامن
رواية روح الزين الحلقة الثامنة
يمضى يومين فى العمل وروح تخبر خيرى بكل شئ وبكل كبيره وصغيره بالعمل واليومين هذان لم يخلو من كلام داليا لروح الذى يجعلها تتضايق
««««««««««««
فى شركه Ze
داليا بخبث: النهاردة الخامس كلها يومين وتغور فى داهيه
عدى من وراها: انتى بتكلمى نفسك
داليا: اعاااا
عدى: اى فيه اى
داليا: خضتنى ياخى فى حد يعمل اللي عملته ده
عدى: معلش مكنش قصدى
داليا: ماشى
وسابته ومشيت وعدى زفر بقوه وكانت روح معديه من قدامه كانت رايحه تطبع ورق
روح:مستر عدى
عدى: ازيك يا روح
روح: الحمدلله بخير انت عامل اى
عدى:كويس الحمدلله
روح ضيقت عينها وقالت: مش باين عليك
عدى ابتسم ابتسامه خفيفه ومردش
روح: باين ان الموضوع كبير انا هروح اطبع الورق ده ويبقى بعد الشغل نقعد نتكلم لو معندكش مانع
عدى بابتسامة: طبعا معنديش مانع
روح: يبقى اتفقنا
عدى: اتفقنا
روح: يلا بقى سلام
««««««««««««
روح فرجعت لمكتبها وبعدين فضلت تبص حواليه تشوف اذا كان فيه حد ولا لا وبعدين راحت عند مكتب زين ووقفت على الباب تسمع بيقول اى مع العميله اللى جوا
فى مكتب زين
ريما: بجد انا بحيك على التصاميم كل اللى كان بيجى عندى مكنش بيعجبه حاجه غير تصاميمك
زين بغرور: تصاميم شركه Ze مش زى تصاميم حد ودايما فى المقدمه
ريما: وانا اشهد على كده
«»»«««««««««««
روح: ما تعلوا صوتكوا شويه انتوا خايفين ولا اى وفضلت تزق فى الباب اكتر كانها هتخترق الباب
«««««««««
فى مكتب زين
زين حس ان فيه حد واقف برا بس كمل كلام عادى
««««««««««
قدام باب المكتب
روح: اوف بقى انا مش سامعه حاجه انا هروح مكتبى اكمل شغل بدل ما يطردنى
واتعدلت ومشيت لاكنها اتخبطت فى شخص قدامها
روح: اههه
عدى: انا اسف
روح: ولا يهمك
عدى: انتى كنتى عند زين
روح: لا.. اه
عدى: لا ولا اه
روح: كنت داخله بس رجعت وقولت لما يخلص
عدى: هى لسه مدام ريما عنده
روح: ايوا
عدى: طيب امسكى الورق ده يبقى اديهوله لما يخلص بس خلى بالك منه عشان مهم
روح: حاضر
وخدت الورق وراحت لمكتبها وقعدت تقرأه وتشوف فيه اى وصورته وبعتته لخيرى وبعد ما خلصت زفرت بقوه وقامت توديه لزين
«««««««««««
فى مكتب زين
ريما: اشوفك مرة تانيه سلام
زين:مع السلامه
ريما خرجت وروح دخلت
زين: فيه اى يا روح
روح: مستر عدى بعتلك الورق ده
زين خده وبص فيه وقال: ماشى روحى انتى
وخرجت روح رجعت لمكتبها
وبعد ما الميعاد الشغل خلص وكان الكل بيروح
«««««««««««
فى مكتب زين
طق طق
زين: ادخل
داليا دخلت
زين: عايزة اى يا داليا
داليا: كنت جايه اقولك نروح نتعشا برا اصلى متضايقه شويه وعايزة اخرج
زين:ماشى يلا
وخدها وخرج وقفوا قدام الاسانسير مستنينو
عدى: خلصتى يا روح
روح: ايوا يلا بينا
وخرجوا هما كمان
قدام الاسانسير
داليا: هو انت اتصاحبت عليها يا عدى
عدى: ايوا فيها حاجه
داليا: لا مفيش
وصل الاسانسير وركبوا الاربعه فيه ونزلوا ركبت داليا مع زين وروح ركبت مع عدى وزين شافهم
««««««««
لطفى: هطلع على البيت يا زين بيه
زين: لا روح على مطعم……*
لطفى: حاضر
«««««««««««
وبعد نص ساعه
عدى:ده بقى احلى واحد يعمل سندوتشات
روح: ريحه اكله حلوة
عدى: روحى اقعدى على الكرسى اللى هناك ده عقبال لما اجيبلنا اكل
روح: ماشى
فكان المكان بيه مقاعد طويله وخلفها النيل
وبعد دقائق احضر عدى السندوتشات وذهب جلس مع روح
عدى: امسكى
روح خدتها وقالت: شكرا
وبدات تاكل وقالت
روح: اممم فعلا اكله حلو
عدى: مانا قولتلك
روح: طيب قولى بقى مالك
عدى: مخنوق شويه بسبب داليا
روح بعفويه: اكيد بترخم عليك اصلها انسان رخمه ومستفزيه مش عارفه ازاى مستر زين شغلها عنده ولحد دلوقتي موجوده
عدى: احم لا مش كده انا متضايق عشان بحبها ولما بحاول اقرب منها بلاقيها تبعد واقولها تعالى نخرج تقولى مش قادره وبعدين تخرج مع زين
روح باحراج: احم متزعلش من اللى قولته عليها
عدى: لا عادى كله شايفها كده اصلا
روح: طيب ما تقولها وتريح نفسك
عدى: مانا مش شايف منها اللى يخلينى اتشجع واقولها
روح: هو انت بتحبها ليه
عدى باستغراب: قصدك اى
روح: قصدى واضح بتحبها ليه
عدى: عشان جميله وذكيه واى حد يتمناها
روح: بس ده مش حب الحب انك تحب الشخص اللي قدامك من غير سبب انت مش بتكون عارف بتحبه ليه لكن لو عارف السبب يحب انت بتحب الحاجه دى اللى فيها
عدى:تفتكرى!
روح: لما تحب بجد هتلاقى كلامى صح
«««««««««««««««
عند زين
داليا:الوحده وحشه مخليانى متضايقه اوى
زين:طيب ما تعملى صحاب
داليا: مش عايزة يكون ليا صحاب غيرك
زين: احم انا بقول يلا نمشى ادام خلصتى اكل عشان تعبان وعايز ارتاح
داليا: ماشى يلا
خرج زين وداليا ركبوا العربيه ووصلها وبعدين روح بيته
««««««««««««««««
فى شقه روح
روح: السلام عليكم
دعاء: وعليكم السلام ورحمة الله وبركاته اخرتى كده ليه يا روح
روح: معلش يا ماما كان عندى شغل كتير.. امال فين وليد
دعاء: كل ونام وانتى يلا غيرى عشان ناكل
روح: لا انا مش جعانه انا هدخل انام
دعاء: انتى هتغضلى كده مش بتاكلى يبنتي ممكن يحصلك حاجه بعد الشر
روح بابتسامة: لا مانا كلت فى الشغل متخفيش عليا
وباستها من خدها وقالت: تصبحى علي خير
دعاء: وانتى من اهل الخير
««««««««««««
تاني يوم فى شركه Ze
فى مكتب زين
زين: روح الغى كل حاجه عندى بكره
روح باستغراب:طيب ليه
زين: اصل عندى شغل برا الشركه بكره وانتى هتروحي معايا هبعتلك السواق ياخدك
روح: شغل اى ده
زين: كل حاجه هتعرفيها فى وقتها
روح: تمام
«««««««««««««
فى مكتب روح
خيرى: طيب هو ليه مرضيش يقولك
روح: وانا ايش عرفنى
خيرى: ماشى يا روح كل حاجه هنعرفها بكره بس اهم حاجه كل حاجه توصلى
روح: تمام سلام بقى
خيرى: سلام
««««««««««««
فى شركه K&S
سليم:احنا لحد دلوقتي مش عارفين ناخد حاجه منه
خيرى بخبث: اتقل بس دى بقالها كام يوم جوه الشركه بس وبعدين انت ناسى الصفقه اللى داخلين فيها ضده مهى اللى هتجبلنا كل التصاميم اللى هيقدمها وساعتها هنقدر نكسب الصفقه دى ودى البدايه بس
««««««««««««««
تانى يوم
روح: صباح الخير يا عمو لطفى
لطفى: صباح الخير يا روح
ركبت روح ولطفى خدها ومشى
فى الطريق
روح: عمو لطفى متعرفش احنا رايحين فين
لطفى: رايحين بيت زين بيه
روح: لا مش قصدى دلوقتي اقصد بعد كده
لطفى: لا والله هو مقالكيش
روح: ماشى يا عمو لطفى
«««««««««««
فى بيت زين
زين كان قاعد بيفطر وخلص وقام ياخد شاور
وروح وصلت
روح: انت وقفت ليه يا عمو لطفى
لطفى: وصلنا يا بنتى
روح بصت من شباك العربيه وبصت للطفى وقالت
روح باستغراب: وصلنا اى هو ده بيت مستر زين!
لطفى: ايوا ده بيته
روح: ده ازاى هو مش المفروض غنى وعند فلوس كتير وكده
لطفى: ربنا يزيده كمان
روح: يارب… بس هو ليه قاعد فى بيت واحد زيه المفروض يكون عنده قصر
لطفى بابتسامة: وهيعمل بالقصر اى وهو عايش لوحده
روح:عايش لوحده! امال فين اهله
لطفى بحزن: اهله ما*توا وهو عنده 12 سنه وهو وحيد ملهوش اخوات وكان اهله ملهمش حد واللى رباه اهل عدى بيه
روح حست بالحزن عليه وقالت: ربنا يرحمهم
لطفى: طيب مش هتنزلى
روح:ها هنزل طبعا
ونزلت من العربيه
وراحت لحد الباب ورنت الجرس وفى الوقت ده كان زين خلص شاور وكان بيلبس وسمع صوت الجرس نزل يفتح
وفتح الباب لروح وروح اول ما شافته اتصدمت
ووو
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية روح الزين)