رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل الثاني والعشرون 22 بقلم آية طه

رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل الثاني والعشرون 22 بقلم آية طه

رواية ذات 17 عاما ولكن البارت الثاني والعشرون

رواية ذات 17 عاما ولكن الجزء الثاني والعشرون

رواية ذات 17 عاما ولكن الحلقة الثانية والعشرون

وباسها من خدها ولو انتى نسيتى وقولتى ابيه هعمل كدا وباسها من شفايفها برقه وخفه.
جحظت عيون رهف واحمر وجههامن الخجل.
رهف:انت قليل الادب.
وجريت من امامه وذهبت للمطبخ.
ينظر جاسر لطيفها ويضحك على خجلها وذهب ورائها.
جلسو على السفره.
جاسر:ها عمله اكل ايه النهارده.
رهف:مكرونه وبانيه والسلطه بتاعتك.
جاسر:تسلم ايدك الاكل شكله يفتح النفس.
رهف:شكرا الف هنا.
انتهو من الطعام ورهف تشيل الصحون.
جاسر:انا هعملى قهوه اعملك معايا عقبال ماتلمى الاكل.
رهف:لا مش عايزة قهوه علشان مسهرش عندى مدرسه بكرا ممكن نسكافيه.
جاسر:ماشي طلباتك اوامر.
رهف:شكرا.
واقفه رهف فى المطبخ تغسل المواعين وجاسر بجانبها يعمل القهوه.
جاسر:بس انتى شاطره فى شغل البيت والاكل اللى يشوفك يقول عليكى ملكيش فى الحاجات دى خالص.
رهف:اصل معظم الاوقات كنت انا اللى بعمل لنفسي كل حاجه كنت بدخل على النت اشوف فيديوهات واعمل من وانا عندى 10 او 11 سنه.
جاسر:يااااه بس انتى كدا صغيره انك تطبخى وتتعملى مع نار وكدا ازاى مرات عمى كانت سيباكى تعملى كدا.
رهف بحزن:هى مكنتش شيفانى اصلا علشان تسمحلى.
جاسر:يعنى ايه.
رهف:يعنى تفتكر ايه اللى يخلى طفله عندها11 سنه تعمل لنفسها اكل غير ان امها مش موجوده ومعملتش اكل.
جاسر:ومعلش يعنى فى السؤال وهى مرات عمى كانت بتبقى فين يعنى.
رهف:ماما بعد مااتطلقت واتجوزت انكل ياسين وسفرت وهى معظم النهار نايمه ويدوبك تصحى تاخد شاور وتلبس وتتغدا وتتعشا برا وتسهر وتيجى وش الفجر هى واونكل ياسين وانا كذا مره اطلب منها تعمل اكل او تجيب حد يعمل اكل وهى كانت اريحلها انها تدينى فلوس وتقولى اطلبى دليفرى علشان اونكل ياسين مش بيحب يدخل حد غريب عنده البيت فكنت بعمل اكل لنفسي واروق اوضتى واغسل هدومى وكل دا وكمان لما وائل جه عاش معانا بقيت مضطره اعمل اكل لينا احنا الاتنين علشان اتجنب مضايقته ليا واوقات تانيه كنت بقعد فى اوضتى بالايام مطلعش منها وقافله عليا بسبب خوفى منه.
جاسر:ياااه انتى تعذبتى وشقيتى كتير اوى.
رهف:اوى وكل اللى كنت بفكر فيه وانا صغيره ليه بابا وماما سابو بعض هى مكنتش بترضا تقولى وانا زهقت اسالها.
جاسر:الجواب مش هيغير حاجه خلاص اللى حصل حصل.انا خلصت القهوه والنسكافيه طلع بيهم برا فى الصاله وانتى خلصى وتعالى ريحى شويه.
خلصت رهف وطلعت لجاسر وجدته واقف فى البلكونه.
رهف:انت هنا.
جاسر:اه حبيت اشم هوا.
رهف:شكرا على النسكافيه تسلم ايدك.
جاسر:على ايه حاجه بسيطه.
ساد الصمت قليلا.
جاسر:انا كلمت عم اشرف البواب هيبعت واحده الصبح تروق وتنضف وتعمل الغدا عقبال ماتيجى من المدرسه هى تمشي علشان تبقى قاعده فى البيت براحتك انتى بس ابقى اكتبلها الحاجات اللى بتحبى تاكليها فى ورقه وحطيها على الباب التلاجه علشان تعمل منها.
رهف:طب وانت ايه الحاجات اللى بتاكلها.
جاسر:اللى انتى بتكليه انا باكل منه.
رهف:طب انا هدخل اذاكر شويه.
جاسر:ماشى ربنا معاكى.
وذهبت رهف لغرفتها لتدرس.
ووقف جاسر فى البلكونه فتره وهو حزين على ما مرت به بنوته الصغيره كما متعود ان يطلق عليها.ويتذكر لماذا عمه طلقو مراته بعد وفاه والده والسبب اللى جعل امه تكره رهف وانه من حقها تشعر بذلك وشعر بالضيق دخل غرفته يعمل على الاب توب سمع دق على الباب.
جاسر:تعالى يارهف.
رهف:هو ممكن تتصل بجدو او تدينى نمرته اكلمه انا.
جاسر:خير هو في حاجه ولا ايه.
رهف:لا ابدا بس عايزة اقوله على حاجه ضرورى بس انت طلعتنى من البيت بسرعه معرفتش اقوله.
جاسر:ماشي بس ممكن تكلميه الصبح علشان الساعه 10 دلوقتى وهو كدا هيقلق.
رهف:مهو مش هينفع الصبح انا عايزة اكلمه دلوقتى.
جاسر قفل اللاب توب:تعالى يارهف اقعدى جمبى هنا.
قربت رهف بتوتر وهى بتفرك فى ايديها.
مسك جاسر ايد رهف ورفع وشها ليه:قوليلى بقى فى ايه.
نزلت وشها تانى:مفيش عايز اكلم جدو.
جاسر:مش احنا صحاب قوليلى يمكن اقدر اساعدك انتى مش مرتاحه فى البيت.
هزت رهف راسها بمعنى الرفض.
جاسر:طب انتى مضايقه منى فى حاجه.
هزت رهف راسها بمعنى الرفض.
جاسر:ماتقوليلى فى ايه بقى انا كدا قلقت.
رهف:لا انا عايزة جدو.
مسح جاسر وشه بايده:استغفر الله العظيم.
ومسكها وقاعدتها على رجله.
شهقت رهف بخجل وكانت عايزة تقوم ولكنه ماسكه ومش هيخليها تقوم.
رهف:ايه دا نزلنى.
جاسر:هو انتى سبتيلى حل تانى انتى عماله تقولى زى العيال الصغيره عايزة جدو عايزة جدو ولا كأنك تايه.
رهف:يبقى انا عيله صغيره وتايه كمان.
جاسر:ايوة فى تفسير تانى لتصرفاتك دى.
رهف:انا غلطانه انى ماخدتش رقم جدو من زمان مكنتش اتحايلت عليك كدا.
جاسر:وانا بعمل ايه ماانا بتحايل عليكى علشان اعرف مالك وانتى مش بتقولى.
وقرب جاسر انفه من انفها ويداعبها.
رهف بخجل:بقول ايه نزلنى علشان انت بتبقى قليل الادب ومش متوقع.
جاسر:لا والله يبقى انا قليل الادب اوريك قله الادب اللى بحق.
وهو ينظر الى فمها.
فتسارع رهف وتضع يدها على فمها:لا مش عايزة اعرف وسبنى بقى خلاص مش عايزة اكلم حد.
جاسر يضحك على رد فعلها وتصرفها:خلاص شيلى ايدك مش هعمل حاجه وهسيبك بس تقولى لى فى ايه.
رهف هزت راسها بالموافقه:وعد يعنى.
جاسر:كلمتى ليكى وعد اتعلمى كدا.
رهف:بصراحه انت خدتنى من البيت ونسيت اخد مصروفى من بابا فكنت عايزة اكلم جدو علشان يبعتلى المصروف علشان المدرسه وعايزة اجيب حاجات تخصنى وكدا.
جاسر:انتى بتشتغلينى يابت هو دا اللى عايزة جدو علشانه.
رهف:والله بقول الحقيقه.
جاسر:طالما الموضوع بسيط كدا مكنتيش عايزه تقولى ليه نشفتى ريقى افتكرت حاجه كبيره.
رهف:انا بس علشان اروح المدرسه ولسه عارفه دلوقتى انى مطلوب منى اجيب حاجات للمدرسه وكدا.
جاسر:هو انا مش قولتلك اى حاجه تعوزيها تقولى لى.
رهف:اه فى البيت ماشي لكن حاجاتى انا هقولك ليه هقول لبابا وبس.
جاسر:يانهار منيل انا بيتقل بيا ولا ايه تقولى لى ليه علشان انتى مراتى مسئوليتى انا خلاص مش مسؤليه عمى ولا جدى انتى كلك كدا تخصينى انا.
قامت وقفت رهف وربعت يديها:ايوة بس احنا عارفين اننا متجوزين كداوكدا يبقى اي لزمته بقى مسؤليات والكلام دا.
قام وقف جاسر امامها:كدا وكدا ولا بجد انتى دلوقتى مراتى وعلى اسمى ومسؤوليتى واللى انتى عايزاه تيجى تقوليه وانا هعملهولك على طول مفهوم مش عايز اسمع الكلام دا تانى.
رهف:لا مش مفهوم احنا متجوزين كدا وكدا انت ليه بقى بتتصرف بجديه حولين الموضوع دا انت كدا بتوترنى ومش بتخلينى مرتاحه فى البيت معاك كدا وخايفه وانت قولتلى مفيش حاجه هتتغير بينا صح ولا لا.
جاسر:طب اهدى كدا واقعدى نتكلم زى الناس دلوقتى دى حقيقه منقدرش نغيرها انتى ادام الناس كلها والحكومه والقانون انتى مراتى خلاص سيبك بقى من كل دا انا بينى وبين نفسي عارف انك على اسمى وانا مسمحش حد يصرف عليكى وانا موجود وربنا مدينى الصحه انا كدا هصغر من نظر نفسي اوى يرضيكى كدا وبعدين لو دا مخليكى مش،مرتاحه بصى ليها من ناحيه تانيه انى هديكى فلوس من فلوسك اصلا نصيبك فى الشركه انتى ناسيه ان انا اللى متحكم فى الشغل كله كدا هتكونى مرتاحه ومبسوطه وبعدين اصلا سيبك من كل دا احنا صحاب وقبل انا ابن عمك يبقى تطلبي منى اى حاجه من غير بقى يبقى فيه احراج ولا اى حاجه من دى صح ولا ايه.
رهف:مش عارفه انت حيرتنى اوى انا مقدرش اخليك تقل من نظر نفسك علشان انت كبير فى نظرى يبقى ازاى اسمح انك تقل فى نظرك انت بس فى نفس الوقت مقدرش اخد منك فلوس علشان انا متعودش على كدا ولو اخدت هيبقى تحت بند جواز وكدا التعامل بينا هيتوتر وانا مش عايزة كدا علشان مليش غيرك يبقى اخدها تحت بند ارباحى من الشركه وتبلغ جدو بكدا يبقى كدا انت وانا مرتاحين صح.
جاسر:انا مرتاح على الاخر بعد اللى سمعته منك دلوقتى.
رهف شعرت بخجل لما استوعبت هى قالت ايه قامت وقفت وبصت على الباب وضهرها لجاسر:يبقى اتفقنا انا هروح احضر العشا علشان الحق انام علشان المدرسه.
وخرجت مسرعه ولكن جاسر مسك بيدها وحضنها من الخلف وقرب على وجهها.
رهف بخجل وتوتر شديد:احم انت قولتلى انك مش،هتعمل قله ادب تانى لو قولتلك عايزة جدو ليه ابعد بقى وسبنى.
جاسر:انا عارف انا قولتلك ايه كويس وطبع قبله على خدها وهمس فى اذنيها دى مش قله ادب وانا كمان مليش غيرك على فكره.
زقته رهف وخرجت مسرعه على المطبخ وجاسر ينظر لطيفها ويضحك من خجلها ويكلم نفسه:شكلها هتحلو ولا ايه.عايزة مساعده فى حاجه.
رهف من المطبخ:لا بس خليك فى اوضتك لحد مااخلص.
جاسر:هههههه قال يعنى انا هعمل كدا وافوت على نفسي اشوف خدود الطماطم دى .
يحدث نفسه.
وذهب للمطبخ رأته رهف وهى ترجع للخلف:هو هو مش انا قولتلك شكرا مش عايزة مساعده اتفضل على اوضتك وانا هخلص الاكل وناكل ماشى.
وجاسر وهو يقرب عليها حتى اتصدمت رهف بالحائط ونظرت له وهو يضع يده على الحائط الذى خلف رهف ونظر لها:تعرفي شكلك حلو اوى وانتى خدودك طماطم كدا.
نظرت رهف للارض بخجل وزقته وخرجت من تحت دراعه وشيت وهى بتقول:انت رخم.
جاسر:لسانا رجع يطول تانى ولا انا متهيالى.
رهف بتصنع:اه راسي تعبانه مش قادرة.
جاسر:لا والله اذا كان كدا تعالى اشيلك وادخلك اوضتك.
رهف:لا خلاص انا بقيت كويسه تقريبا من الجوع انا جعانه اطلع بقى وسبنى بقى اعمل العشا.
جاسر:ههههه ايوة كدا طب يلا انا هنزل اجيب حاجه من برا واجى على طول.
وذهب لباب الشقه وقف على صوت رهف:هتتاخر.
جاسر:لا عايزة حاجه اجبهالك معايا.
رهف:لا شكرا بس متتاخرش علشان بخاف اقعد لوحدى.
جاسر:مااحنا لما بنقول كدا بيتقال علينا قليل الادب.
رهف زقته:طب يلا بقى مع السلامه.
وخرج جاسر وذهبت رهف للمطبخ تعمل العشا خلصت وحضرته على السفره وذهبت لغرفتها لتحضر هاتفها لترن على جاسر ولكنها سمعت صوت الباب الشقه.
رهف:انا كنت لسه هرن عليك يلا علشان الاكل ميبردش.
جلسو واكلو سوا.
بعد الانتهاء من الطعام.
جاسر:خدى دى فلوس اللى انتى كنتى محتاجاها وبكرا ان شاء الله اكون طلعتلك الكارت البنكى بتاعك.
رهف:شكرا بس انت قولت لجدو صح.
جاسر:استغفر الله هقوله والله هقوله بس بكرا الصبح اكيد مش دلوقتى.
رهف:تمام ماشي.
جاسر:انا داخل انام عايزة حاجه.
رهف:لا شكرا انا هلم الحاجه دى وانام انا كمان.
جاسر:متعمليش حاجه البواب هيبعت الست الصبح هتعمل الحاجات دى خشى نامى انتى علشان تعرفي تصحى للمدرسه بكرا.
رهف:حاضر.
جاسر قرب منها وطبع قبله على خدها:تصبحى على خير يابنوتى الصغنونه.
ابتسمت رهف بخجل ووشها ازداد احمرار.
ينظر لها جاسر:انتى متاكده انك عايزة تنامى لوحدك مش هتخافى يعنى.
رهف:امممم يلا يا استاذ على اوضتك وزقته على اوضته يلا تصبح على خيرياعثل وجريت على اوضتها.

يتبع…

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية ذات 17 عاما ولكن)