رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل الثالث والعشرون 23 بقلم آية طه
رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل الثالث والعشرون 23 بقلم آية طه
رواية ذات 17 عاما ولكن البارت الثالث والعشرون
رواية ذات 17 عاما ولكن الجزء الثالث والعشرون
رواية ذات 17 عاما ولكن الحلقة الثالثة والعشرون
يلا تصبح على خير ياعثل وجريت على اوضتها.
جاسر لنفسه:دا انتى اللى عسل والله ياترى هتعملي فيا ايه تانى وهتتقبلينى يارهف ابقى جوزك ولا هتصدمينى ونام على ضهره على السرير ويفكر بسعاده مرة وبحزن وخوف مرة.
رهف فى غرفتها نائمه على السرير وتفكر فى ماحدث معاها اليوم:معقول يكون واخد الموضوع جد واننا متجوزين وكدا لالا هو مكنش يعرف بالموضوع اصلا زى واحنا الاتنين اتحطينا ادام امر واقع بس هو ليه اتصرف كدا مع مرات عمى واخدنى ومشينا ومش هنرجع غير لما تتقبل انى مراته لا بس هو عمل كدا علشان كان مضايق منها علشان خطبتله من وراه مش اكتر وكمان موضوع المصروف دا اتصرف كدا علشان هو اتربى على كدا مفيش حاجه يارهف هو بيتعامل معاكى بالاصول والقرابه مش اكتر ايوة بس حنيته وقله ادبه معايا دى ايه هو انا صحيح متعوده منه يشلنى ويلعب معايا ويبوسنى من خدى بس دا وانا صغيره مش دلوقتى فممكن هو بيتصرف كدا عادى على طبيعته وزى مامتعود يتصرف معايا وخصوصا بعد ماتصالحنا ورجعنا صحاب زى الاول.اووووف بقى انا بفكر زياده عن اللزوم مفيش،حاجه يارهف انتو ولاد عم وصحاب وخلاص.
فى الصباح التالى جهزت رهف للنزول الى المدرسه واستيقظ جاسر ونزلو فى السياره.
رهف:ممكن تنزلنى قبل المدرسه بلاش ادام المدرسه.
جاسر:ليه.
رهف:مش عايزة حد يشوفنى وانا نازله من عربيتك معرفش،هيفهمو ايه او يتريقو عليا علشان حضرتك بتوصلنى وكدا.
جاسر:يفهمو ايه يعنى وفيها ايه لما اوصلك مش عارف ولا فاهم.
رهف:ممكن طيب افهمك بعدين بس دلوقتى تنفذلى طلبى دا علشان خاطرى.
جاسر:هو انا مش قولت بطلى تثبتينى صح.
رهف بعيون بريئه:هو انا عملت حاجه.
جاسر:لا طبعا انا اللى بعمل ماشي ياست رهف المرة دى بس وبعدين ابقى فهمينى الحاجه على طول مفهوم.
رهف:حاضر.
وتم وصل رهف قبل المدرسه بمسافه قصيره وذهب لشركته دخل اليها بكل هيبته ووقاره دخل مكتبه.
سهى:مواعيد حضرتك النهارده………وعندك اجتماع……….ودا الورق اللى مفروض حضرتك توقع عليه.
جاسر:عملتى ايه فى المعلومات اللى طلبتها منك.
سهى:الملف موجود فى خزنه حضرتك يافندم.
جاسر:جمعتى كل المعلومات.
سهى:ايوة يافندم.تؤمرنى بحاجه تانيه.
جاسر:اتفضلى انتى وابعتيلى القهوه بتعتى.
هزت راسها سهى بالموافقه وخرجت.
نظر اليها جاسر ليجدها ترتدى فستان ماديم باللون الابيض المشجر وقله مستحضرات التجميل وطريقتها الرسميه فى التعامل ليحادث نفسه قائلا:ياقدره يامفتريه غيرتى سهى فى كلمتين شبر ونص اه بس قادرة وضحك.
دقائق ودخل زياد.
زياد:انت جبت سكرتيره جديده ولا ايه بقالها يومين.
جاسر ضحك:اه ايه رايك فيها.
زياد:فيها شبهه كتير من سهى بس دى على ارقى واخلاق.
جاسر:يعنى دى عجباك اكتر من سهى.
زياد:مش القصد بس انا كان نفسي اشوف سهى كدا وكنت لسه بحاول اقنعها تقوم مغيرها.
جاسر:هو انت متعرفش السكرتيره الجديده ولا ايه متعملتش معاها خالص.
زياد:لا ياعم متعملتش زعلان علشان سهى مشيت وبكنت بتجانبها ومستنيك علشان افهم مشتها ليه علشان لما اكلمها اكون فاهم.
جاسر:انا عرفت ليه دلوقتى انت بتخسر الصفقات اللى بتشرف عليها.
زياد:لا والله وليه بقى ان شاء الله.
جاسر:ومن غير زعل علشان انت حمار اللى بره دى سهى.
زياد:ورحمه ابوك بذهول اللى برا دى سهى بتعتنا اللى نعرفها.
جاسر:ايوة هى.
زياد:انت هطلعها رحله العمره اللى الشركه عملها ولا ايه.
جاسر:لا ياسيدى دى بركه ست رهف هانم.
زياد:بنت عمك.
جاسر بغضب:مراتى.
زياد:ماعلينا ايه اللى حصل.
حكا له جاسر اليوم اللى جت فيه الشركه واللى حصل اليومين اللى فاتو لحد ما وصل رهف المدرسه الصبح.
زياد:يبقى كل دا يحصل وانا معرفش وتقولى صحبك وبتاعك بس ايه التطورات دى كلها.
جاسر:يابنى هو انا لحقت علشان احكيلك كله جه ورا بعضه كدا وبعدين تطورات ايه انا بقيت خايف اكتر من الاول.
زياد:خايف اكتر ليه.
جاسر:علشان حبيتها اكتر اتعلقت بيها اكتر لما اقعدنا فى البيت سوا معرفش حسيت باحساس غريب بقيت مش عايز ايه حاجه غير انى ابقى معاها عايز اتعزل عن الناس والدنيا وميبقاش فى حد غير انا وهى وبس.بس خايف بقى لتطلع بنت عمى وبس زى ماقولت.
زياد:بص هو فيه تطورات يعنى مبقتش تقولك ابيه دى اولا.ثانيا بقى لما بتقرب منها مش بتهرب ولا بتقفل وكدا.يعنى ممكن يكون عندها شعور ناحيتك بس علشان هى لسه صغيره فمش فاهماه اوى بس متقبلاه فهمتنى ياجاسر.
جاسر:هى اي نعم مش بتقولى ابيه بس كمان مش بتقول اسمى خالص بتتكلم على طول انت فاهم بحسها بتتجنب الموضوع دا وبعدين قربي منها دا طفولى انا كنت بعمل كدا معاها واحنا صغيرين دى ساعات كانت بتنام معايا وعلى رجلى واحنا صغيرين فممكن تكون لسه عند الحته دى مش فاهمه انى بحبها فهمت انا اقصد ايه.
زياد:انت لازم تديها وقت بردو دى واحده فى يوم وليله لاقيت نفسها متجوزه وسابت بيت ابوها على بيتك على طول فوارد تكون متلخبطه وبعدين مظنش انها فاهمه انك بتعمل كدا كصحاب او هى متعوده منك كدا علشان كنت بتعملو كدا وانتو صغيرين والا ليه تغير عليك وتعمل كل دا يوم الشركه وتغير سهى كدا.
جاسر:مهو هو دا اللى هيجننى ساعات احس انها فاهمه كل حاجه وبتبادلنى نفس الشعور او على الاقل عندها شعور من ناحيتى وساعات احسها لسه البنت الصغيره اللى كنت بشتريلها لعب ومش فاهمه حاجه وبتتعامل على الاساس دا.
زياد:يابنى صدقنى الموضوع عايز وقت بس هى زى ماقولتلك مصدومه مذهوله حياتها اتغيرت فى يوم وليله اصبر عليها ياجاسر علشان ممكن تعمل حاجه تندم عليها بعدين.
جاسر:طب فهمنى ليه مخلتنيش اوصلها ادام المدرسه.
زياد:عادى ياجاسر متنساش انها كبيره مش صغيره ممكن تكون اتحرجت من صحابها يقولو عليها مثلا انتى لسه فى حد بيوصلك وكدا وتصغر فى نظرهم او حد مثلا يسالها مين دا ومتبقاش عارفه ترد تقول ايه جوزى ولا ابن عمى وممكن تكون خايفه ان حد يفهم انها بتركب مع شباب العربيه وكدا انت لسه مش عارف ايه اللى بيدور فى عقلها اصبر وهى قالتلك هتقولك لما تروح اصبر يابنى فى ايه والله جه اليوم اللى انا بقولك فيه اصبر الله يرحم الايه اتقلبت ولا ايه.
جاسر بضحك سخريه:شكلها كدا هصبر حاضر لحد ما
يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية ذات 17 عاما ولكن)