رواية ليل احتلت عرش القاسي الفصل العاشر 10 بقلم تيسير محمد

تخرج ليل من اوضتهم و تروح ناحية اوضة زين و تخبط و بمجرد ما خبطت الباب يتفتح و تتشد جوا الاوضة فتتفزع ليل و تخاف و ترفع عنيها تلاقى زين باصصلها بنظره مفهمتش معناها ، و زين مقرب منها و حاوطها بايديه الاتنين بينه و بين باب الاوضة من جوا ، فتتوتر ليل من قربه منها .

ليل بتوتر : زين فى ايه انتى بعتلى ليه .

زين و هو بيحاول يسيطر على نفسه : متقلقيش انا بس عايز اسالك على حاجة .

ليل تنتبه و تبص فى عنيه و تقول : حاجة ايه ، زين يتوتر اكتر لما بصت فى عينه و يقول : ابدا كنت عايز اعرف استفدتى من الاجتماع انهاردة و لا لا .

ليل : انت بعتلى علشان كده طب ما كنت تستنى و تسالنى بكرة الصبح ، عموما انا فعلا استفدت كتير من اجتماع انهاردة ، و تصبح على خير و تلف علشان تمشى يشدها زين عليه فتخبط فى صدره و ترف عيونها و تبصله ،

زين يفقد اخر ذرة تحمل جواه و يحط ايده ورا راسها و يقربها منه بكل قوته ، اما ليل فمتتفجاتش من اللى عمله لان هى جاية اصلا و عارفة انه ممكن يعمل كده ، بس اللى اتفاجا هو زين لان ليل حطط ايده اليمين على كتفه والايد الشمال على شعره من ورا و غرزت ايديها فى شعره علشان تقربه منها اكتر كل ده و ليل مستمتعة باللى زين بيعمله و مفقتش الا على رنه تليفون و تحاول تبعد زين لحد ما يبعد فتخرج ليل بسرعة من الاوضة قبل ما يمسكها زين و ترجع اوضتها تلاقى ياسمين قاعدة مستنياها .

ياسمين بخبث بعد ما شافت شكل ليل : حمد لله على السلامة طبعا انا مش هسالك على حاجة ، و تبص على شفايف ليل و تقول : الجواب باين من عنوانه بس قوليلى يا ليل انتى ازاى خرجتى من تحت ايده بصراحة لما اتاخرتى انا قولت انك هتقضى الليلة هناك و تنهى كلامها بغمزة .

ليل باحراج : بس يا ياسمين انا اصلا هموت من الكسوف ده سافل اوى يا ياسمين ، مش عارفة هبص فى عينه ازاى بعد اللى حصل ده .

ياسمين بضحك : عادى يا اوختشى بتحصل يعنى ، بس قوليلى حسيتى بايه .

ليل بهيام : كنت طايرة يا لهوى يا ياسو يا لهوى و مع انى كنت مكسوف بس مكنتش عيزاه يسبنى ابدا كنت عيزاه يفضل واخدنى فى حضنه ، انا شكلى حبيته اوى يا ياسو اوى .

ياسمين : هييييح امتى انا كمان عمريحبنى كده ، بس انا بقى مش هعمل زيك ده انا مش هسيبه ابدا ده انا ماهصدق . فيضحكوا الاتنين و يناموا ، اما زين فيكون نايم و هو مبتسم انه عمل اللى نفسه فيه .

————————————————————————————————————–

تانى يوم الصبح على الفطار زين كان بيبص على ليل بخبث و هى حاسة انه بيبصلها و ده خلاها مترفعش عنيها من طبقها ، و ياسمين شايفة ده و عمالة تضحك بخبث على شكل ليل ، اما عمر فكان مقرر انه هيوضع حد للى هو فيه اول ميكون معاها لوحده ، اما ياسمين اه كانت بتضحك و مركزة مع زين و ليل بس مخفاش عليها توتر عمر .

يخلصو اكل و كل واحد ياخد مراته و يركب عربيته و يطلع على الشركة .

فى الفيلا يوسف : بقولك يا امينة اخدتى بالك من نظرات زين لليل على الفطار انهاردة .

امينة بضحك : ايوه يا يوسف ابنك الكبير شكله وقع على بوزه .

يوسف : هو من ناحية وقع فهو وقع و محدش سمه عليه بس اول ما يستوى انا بقى هلعب معاه شوية علشان اعذبه هههههه .

امينة بضحك : يا لهوى عليك يا يوسف حرام عليك سيبه لليل و هى هتعرف تربيه متقلقش ، عقبال عمر هو كمان خلى قلبى يرتاح من ناحيته هو كمان .

يوسف : من ناحية عمر فامتقلقيش هو اصلا واقع من زمان بس بيقاوح .

امينة : يارب يا يوسف علشان نتطمن عليهم .

يوسف بغضب مصطنع : جرا ايه يا امينة هو انتى معندكيش غير عيالك بس اللى يهموكى طب و انا اتركنت على الرف بقى ولا ايه .

امينة بحب : اخص عليك يا جو ازاى تقول كده ده انت قلبى ده انا بحب العيال دى علشان منك انت يا حبيبى .

يوسف بمشاغبة : لا مدام فيها جو و حبيبى يبقى انا مش زعلان بس تعالى نطلع اوضتنا علشان اوريكى الساعة اللى بتنور فى الضلمة .

امينة بكسوف : اتلم يا يوسف بقى احنا كبرنا على الكلام ده .

يوسف : كبرنا ايه يا اختى ده احنا فى عز شبابنا تعالى بس و متعصلجيش .

—————————————————————————————————————

يروحوا الشركة و اول ما عمر يدخل مكتبه يطلب ياسمين فتستاذن ياسمين و تدخل .

ياسمين بتكشيرة : نعم يا مستر عمر حضرتك طلبتنى .

عمر بتنهيده : تعالى يا ياسمين اقعدى عايز اتكلم معاكى شوية .

تقعد ياسمين و يفضلو ساكتين اكتر من عشر دقايق فتمل ياسمين من السكوت و تقول : عمر فى ايه .

عمر بتسرع : ياسمين من غير مقدمات كده انا ابقى بالنسبالك ايه ابن عمك و زى اخوكى ولا صديقك و بس و لا حاسة من ناحيتى باى حاجة تانية .

ياسمين تتفاجا من سؤاله و طريقته و متعرفش ترد فتسكت ، اما عمر فكان مستنى الاجابة بفارغ الصبر و لما ملقاش منها اجابة افتكر انها مش بتحبه و مكسوفة تقول علشان متجرحهوش فقرر انه ينهى الكلام لانه مش هيتحمل اى اهانة لرجولته و كرامته .

عمربوجع : خلاص يا ياسمين انا فهمت اللى انتى مش عايزة تقوليه علشان متجرحنيش و اعتبرى انى مقولتش حاجة .

ياسمين بخوف من انه يفهمها غلط : عمر اسمعنى بس انا كنت .

بس قبل ما تكمل قاطعها عمر: خلاص يا ياسمين مفيش داعى للتبرير انا بس كنت حابب افهم مشاعرك ايه وخلاص فهمت و مش زعلان منك المشاعر دى هى الحاجة الوحيدة اللى مش بمزاجنا ، و دلوقتى لو سمحتى اتفضلى علشان عندى شغل .

تخرج ياسمين و هى بتدمع لانه فهمها غلط هى كان نفسها تقوله انها بتحبه لا دى بتعشقه بس هى اتكسفت تتكلم و هو فسر كسوفها و سكوتها ده على انه رفض .

يتبع..

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية ليل احتلت عرش القاسي)