Uncategorized
رواية غزل الفصل التاسع 9 بقلم ضحي خالد
رواية غزل الفصل التاسع 9 بقلم ضحي خالد
 |
| رواية غزل الفصل التاسع 9 بقلم ضحي خالد |
رواية غزل الفصل التاسع 9 بقلم ضحي خالد
رقيه: اسفه لو ازعجتكم
يونس: ولا يهمك يا قلب اخوك انت على طول مزعجه
رقيه:اعيش وازعجك صح ياغزل
غزل بضحك: صح
يونس: مشاء الله انتو بقيتو أصحاب وتفقتو على
غزل: حصل
يونس بغمز: بلاش انت علشان مش هتحوش عنك
وجهها احمر وقلبها يضرب بشده
يونس بضحك: اهى قلبت طماطم
غزل بصوت واطى : عيل قليل الادب
يونس بنفس الصوت الواطى:سمعتك على فكره
رقيه : انا جعانه
غزل: تعالى نروح المطبخ
يونس: اهربى اهربى
ذهبت إلى المطبخ …
الشيف اسامه: زيك حضرتك يامدم
غزل : الحمدلله
الشيف اسامه: فى اى شكويه من اتجاه الاكل
غزل:مممم كويس بس حابه اعمل الغذاء انهارده
الشيف اسامه: ماشى يامدام اللى يريحك
غزل: تحبى تكلى ايه يا روقى
رقيه : مممم لما نشوف شيف غزل هيعمل ايه
شمرت غزل أكمام فستانها : بصى هبهرك
وبدأت باعداد كل ما لذا وطاب إليهم ….
يونس أتى على الراحه ملوخيه مثل القطط
يونس باستمتاع : ايه الحلوه دى الواحد كان مفتقد الريحه دى من زمان
الشيف اسامه: مشاء الله انا خلاص هقدم استقلتى
غزل بضحك: ايه يا جماعه مش للدرجاتى
ده شوية ورق عنب وملوخيه خضره وبط محمر وصنية جلاش باللحمه وبتنجال مقلى
يونس بحب : ماهو مميز علشان ايدك الحلوه دى اتمدت فيه
رقيه :احمم انا هنا اناالشيف الغلبان ده
غزل بخجل : انا طلعو بره انا خلاص خلصت
خرج روقيه وشيف تصنع انهو سيخرج وحتى خرجه الباقيه
امسك يونس وجهها وقبلها فى خدها بقوه
يونس : يالهوى انت بطه الحقيقه اللى عايزه تتاكل
غزل بخجل : بس يا قليل الادب اطلع بره
يونس بابتسامه: طالع يا بطه قلبى ……
يونس كان ياكل باستمتاع
رقيه :ممم فظيعه انا لو فضلت اكل كتير كده هتخن
يونس: فعلا الاكل فظيع بطنى وجعتنى من الاكل
غزل : ماتكلو بالهنا والشفا
اقترب يونس منها: مش عايز اتقل فى الاكل علشان فى بطه هنا عايزه تتاكل
غزل بخجل: متعرفش تقعد من غير قلة ادب
يونس : لا مش بعرف
رقيه : الحمد هقوم اغسل ايدى تسلم ايدك يا غزل
غزل : تسلمى يا حبيبتى
يونس : سيبى كل حاجه هم هيشلو
غزل : ماشى
صعد يونس لتكميل مهامه
غزل : قوليلى بقا كنت زعلانه ليه
رقيه بحزن: ماما صعبه أوى ياغزل معندهاش حاجه اسمها حرية الاختيار كل حاجه جبر وغصب تخيلى ياغزل عيزانى اتجوز لواحد اكبر من يونس
غزل بخضه:تتجوزى ليه انت فى سنه كام
رقيه: فى تالته ثانوى انا نفسى ادخل هندسه زى يونس
غزل بدهشه: هو يونس مهندس
رقيه: هو انت مش عارفه جوزك مع كلية ايه
غزل : للاسف لا مهندس ايه بقا
رقيه: مهندس بترول ونفسى أكون زيه واشغل
معه فى Yunus Petroleum بس هى عايزه تبوظ كل ده بتقول أن تعليم مش مهم طول ما انا عندى فلوس كتير وجميله
غزل بحزن : ده العلم نور يا رتنى كملت علام
رقيه: هم انت جوزوكي ليونس بالغصب
غزل : لا محدش جبرنى انا اخذ دبلوم تجاره وقعت بسبب شوية ظروف
رقيه لم طغط عليها :انا مش عايزه اتجوز يا غزل مش عارفه أعمل ايه
غزل : وابوكى فين
رقيه بحزن: مالوش كلمه عليها
غزل بسخريه : هو بس فالح يتشطر علي يونس.
رقيه بحزن: فعلا يونس شاف كتير اوى ياغزل كتير من يابابا ومن ماما من سيف
غزل استغراب: سيف مين
رقيه: اخويا الكبير بس شيطان يا غزل هو يونس طفش من قليل
غزل : ربنا على الظالم يلا ي حبيبى روحى نامى وأصبح يبقا يحلها الف حلال
رقيه بابتسامه هادئه: وانت من اهله
صعدت غزل الى غرفه وجدته جالس
يونس: ينفع اقعد كل ده مستنى حضرتك
غزل بابتسامه جذابه : حقك على
يونس: لا أنا زعلان
غزل : أصلحك ازى
يونس بمكر: مقابل
غزل بتسال: مادى
يونس بخبث: معنوي
غزل برفع حاجب: يعنى ايه
يونس بابتسامه خبثه:تبوسنى وترفعى معنوياتي
غزل بخجل : لا
ويونس بزعل مصطنع: خلاص خلينى حزين كده اه تجيب مين يبوسك يا حزين
مراتك مش عايزه تبوسك اروح لمين يبوسنى
غزل بانفعال:وانت عايز مين يبوسك يا ابن رانيا
يونس بخبث: البطل اللى انا متجوزه
عضت على شفتيها السفليه وابتسمت بخجل
يونس : بلاش حركه دى علشان انت إللى هتدفعى التمن
غزل بخجل: انت عايز ايه دلوقتى
يونس : بوسه ومش هتنازل
اقترب غزل بخجل وقفت أمامها ونظرت فى عينه بعمق …ثم وقفت على أطراف اصابعها وقبلت فى خده
ابتسم يونس بحب وشاور على الاخر
ابتسمت بخجل وقبلته فى الاخر
يونس بخبث: مع انى كنت عايزها فى مكان تانى بس مش وقتو لما تخدى عليه
غزل بخجل منه: بس عايزه انام
اقترب يونس منها ورفعها فى حضنه واتجها إلى السرير : يلا ننام مش انا قولت مش هنام غير فى حضنك
غزل بحب : واقرالك قران كمان
يونس بحب : بحبك على فكره
دفنت وجهها فى صدره من شدت خجلها منه
يونس بضحك: يابنتى اللى يوشفك وانت شبه الطماطم كده ميسمعكيش وانت بتهبى زى الباجور
غزل : انا بأجور
يونس: لا انت بطل وعروسة البحر كمان يلا اقراي قران خلي انام شكلى مش هتجوز
ضحكت غزل عليه وضمته اليها وضعت يدها على رأسه وبدا تقراء …
حتى نام مثل طفل الصغير فى حضنها
نظرت لهو بحب وقبلت خده بحنان
غزل بحب : وانا كمان بحبك يا يونس ……
فى صباح فى شركه
دخلت فتاه سمراء جميله ورقيقه إلى شركة
Yunus Petroleum…
دلفت إلى الشركه تتلفت حولها حتى خبطط فى كريم واقع لها الاوراق
دارين : مش تحاسب يا اخ
ألتفت لها كريم : معل!!!!
ثم صمت فى حرم الجمال كانت جذابه ورقيقه ولديها سحر خاص يميزها عن باقى البنات
كريم : ايه ده هو انا خبط فى القمر ولا ايه
دارين :ما تتلم ياجدع انت
كريم : احلى جدع سمعتها فى حياتى جاى لمين هنا يابطل
دارين بخجل من جرأته : بطل فى عينك
كريم : وبطل الابطال كمان
دارين بعصبيه من فرط خجلها: صدق أنك واحد قليل الادب ومهزق كمان
كريم : ايه يابت انت هو انا عاكست ليلى علوي
دارين : بت فى عينك يا حيوان
كريم بعصبيه: انا حيوان كل ده علشان عكستك
خرج يونس وحازم على صوت
يونس: ايه مالك يا كريم ازيك يا دارين
كريم : انت تعرف البت دى
دارين: بت فى عينك
يونس :مالكم بس
دارين : الواد ده عمال يعكسنى
كريم : الواد الواد انت عارفه انا مين
دارين بسخريه: هتكون مين يعنى
كريم:انااا كريم الشبراوي انت مين
دارين بغرور : انا المهندسه دارين اسماعيل
حازم كان يموت ضحك عليهم
يونس : بسسسس ايه كريم ععيب انت مش صغير انا اسف يا دارين بس هو بيحب يهزر
دارين بغرور : هاعديها عشان خاطرك يا باشمهندس يونس
كريم : لا يا اختي كنت ضربتيني احسن
انت هتفضل تضحك كده لحد متروح
حازم بوجه احمر من كثرت الضحك: اااه هموت مسحت بيك الأرض
كريم نظره لهو بقرف وصمت
أخذهم يونس ودلفو إلى المكتب
يونس : دي الباشمهندسه دارين هتشتغل معنا في الشركه أن شاء الله
حازم بابتسامه : اهلا وسهلا بيك
كريم : حصلنا الرعب ياستى
يونس: كريم انت اللى هتعمل دارين طبيعة الشغل يلا
كريم فى سره : حسبى الله ونعم الوكيل فيكم
بس هى بطل مافيش كلام بس لسنها طويل ونتكه …………….
عرفها على مكتبها جلست وجلس بجانبها …
كريم مثل النساء: فتحى كده معى ياختى و طقطقي ودانك معى علشان الدنيا تمشى ونعمر مع بعض
ضحكت دارين عليه حتى أدمعت عينها
سرح هو فى جمالها وجمال ضحكتها
لاحظت فسكتت وابتسمت بخجل
كريم : تضحكى على ايه
دارين :بتتكلم زى حريم
ثم دخلت فى نوبة ضحك
كريم بعصبيه : انا غلطان والله مهعلمك حاجه
دارين بصرامه : متحلفش وخلاص علشان هتعلمنى غصبا عن عينك ومتتسرعش تانى فى الحلفان علشان ربنا هيولع فيك أن شاء الله….
كريم بسخريه: ماشى يا شيخه دارين اتنيلى ركزى معى
دارين : ولاا لم نفسك
كريم : خلى بالك العركه لو بدأت هتزعلى
كانت سترد لكن تخل يونس
يونس: ها أنا بطمان قتلتو بعض ولا لسه
دارين بغيظ: لا بشمهندس كريم محترم كده وونس
كريم بضحك: الله يكرمك يا اخت دارين
يونس بضحك: ربنا يهدى سركم
دارين : هو انا متجوزين
كريم: يا ساتر دى عاملة زى كاتل مياه
يونس بضحك: انت عندك كاتل وانا عندى بأجور
دارين بغرور: هو انت طول
كريم : واثقه اوى من نفسها
ظلو هكذا اليوم منقرات بين كريم ودارين ……
فى فلة يونس
كانت تجلس مع غزل وتتحدث حتى دخلت عليها مراه فى أول الاربعين
رقيه بخوف: ماما
نرمين بغرور : انت ايه مقعدك مع الخدامه
رقيه : عيب يا ماما دى غزل مرات يونس
نرمين بغرور: ممم مش حلوه زى ما بيقولوا يارا احلى ما علينا سبينا مع بعض شويه يلا
رقيه بحزن: حاضر
ذهبت رقيه وكانت غزل ترمقها بنظرات استحقار جلست أمامها ووضعت قدم على الاخر : هاى انا نرمين هانم مرات ابو يونس
وياريت تقولى يا نرمين هانم زى يونس
غزل برفع حاجب: استغفر الله العظيم
نرمين : مالك يا حلوه مش طيقانى ليه
غزل : ابدا ده حتى الجو حلو انهارده
نرمين بغرور: اه جدا قوليلى بقا عامله ايه مع يونس لمسك ولا لسه
غزل بغرور مثلها : حاجه متخصش حضرتك يا نرمين هانم
نرمين : مم يبقا لسه يونس اصلا مش هيقرب منك عارفه ليه لانك مش من مستواه ولا هتكون هو بس بيرد الجميل لابوكى اللى لمه من الشارع هو وامو غير كده يونس مش هياخد غير يارا حاجه تليق بيه وبالعيله
ولو قرب منك هتكونى نزوه وخلاص ويا يرميك ويا يخليك انت وحظك بقا
انا همشى لان أخرت وخلى رقيه عندك هى كده كده مش مهمه اصلا
طريقتها تلك السيده ألفاظه مثل زوجها وخرجت
رقيه لاحظة شرودها : قالتك ايه ياغزل متصدقيهاش هى بس عايزه تخرب على يونس وخلاص غزل
قامت غزل مثل الإنسان الآلى صعدت على غرفتها ……………..
رقيه: منك لله يا ماما
جاء يونس وعلى وجهه ابتسامه اشتاق لها يود أن يأخذها فى حضنه
دلف إلى الفله ولم يجد أحد فصعد إلى فوق
دلف وجدها شارده
يونس بحب : وحشتينى اوى اوى ياغزل
غزل بجمود: اتجوزتنى ليه
يونس بعدم فهم: مالك
غزل : رد على اتجوزتنى ليه
يونس بابتسامه: علشان بحبك
غزل بسخريه : مش علشان ترد جميل ابويا علشان هو طلب منك كده
يونس باستغراب : مين قالك كده عم ابراهيم
غزل : لا
يونس: انا ليه ياغزل
غزل بدموع: انت اتجوزتنى ليه يا يونس وانا مش شبهك ومش من مقامك
يونس بغضب: مين قال الكلام الفارغ ده
انا اتجوزتك علشان بحبك ومتقوليش حبتنى ازاى فى يوم وليله لانى بحبك من ساعة مشوفتك وكنت مستنى اليوم اللى اقدر اقولك في انا كان زمانى متجوزك من زمان
بس الله يسمحه قال إنكم نقلتو ساعتها كنت مش عارف ادور عليك فين وفضلتى معلقه فى بالى وعمرك ماغبتى عنى … لحد ما لقيتك صدفه تانى …
غزل ببكاء : يعنى انت مش متجوزنى علشان ابويا قالك
يونس : لا انا كنت كده كده هتجوزك سواء قال أو لا علشان انا بحبك يا غزل
رمت نفسها فى حضنه وظلت تبكى
غزل: يعنى مش هتسبنى يا يونس
يونس بابتسامه: عمرى يا قلب يونس