رواية لقيط الفصل الخامس 5 بقلم أمل رجب

نرمين : اى فى اخبار عن زين

( اسلام بصلها وخرج بعد مرور عدة ساعات رجع اسلام وباين عليه الحزن )

نرمين بخوف : فى اى مالك

اسلام : العمارة وقعت

نرمين : العمارة اللى فين

اسلام بحزن : اللى فى الزمالك

نرمين بصدمه : العمارة دى من عمر زين يعنى اكيد حصله حاجه

اسلام بزعل : لا اكيد مفيش حاجه وانا مش هسكت وهقلب الدنيا عليه وهعمل اعلانات المهم أنه يرجع ( بعد مرور شهر )

عند اسلام وباين عليه الحزن والزعل

نرمين : احنا هنفضل كدا مش عارفين عنه اى حاجه اسلام اعمل اى حاجه عشان خاطري شوفه فى اى مكان

اسلام بحزن : انا قلبت الدنيا عليه مش عارف هو راح فين دا مالوش حد غيرنا

نرمين : اكيد حصله حاجه انا مش مطمنه

اسلام : لا أن شاء الله مفيش حاجه

نرمين : بس دا بقالو كتير مش موجود ومحدش يعرف عنه اى حاجه انا قلبي واجعنى اوى عليه يارب يرجع بقى ( وبصت لاسلام ) دور عليه تانى

اسلام : مانتى شايفه انا قلبت الدنيا عليه ومسبتش مكان غير لما دورت عليه فيه انا خايف عليه حاسس أنى مخنوق . حته منى راحه مش عارف اعمل اى

نرمين بصتله بزعل وحزن وقامت 

( عند كاميليا )

مليكه بزعل : زين لسه مظهرش يا ماما

كاميليا : انا مش عارفه هو راح فين انا خايفه عليه دا بقالوا 40 يوم 

كارمن : اسلام كان قاسي معاه اوى انا متاكده أنه مع يوسف مش كدا

مليكه : مهما كان بيحبه بس عنده يوسف اهم و احسن من زين

كاميليا بعصبية : اى الكلام دا اسكتوا اخوكو لو سمعك هيزعل هو فيه اللى مكفيه

مليكه : بس يا ماما هو حط فى دماغه حتى لو مش بيكره بس زين أتأكد من كدا اسلام كان عقابه وحش اوى معاه وبيميز يوسف عن زين وكدا غلط

كاميليا بزعل : دا مسبش مكان غير لما دور عليه فيه يا ترى انت فين يبنى

( ليظهر مكان آخر )

جاسر : ممكن اعرف بقى في اى

زين بحزن : هيكون اى يعنى مفيش حاجه

جاسر بعصبية : زين انت بقالك هنا 40 يوم وكل ما أسألك فى اى تقولى مفيش وكمان مش بتروح الكليه وجالك إنذار يعنى هتتفصل فى اى وقت ممكن بقا اعرف فى اى ولى قولتلى محدش يعرف مكانك يبنى دا ابوك بيجى كل يوم الكليه وشكلو متغير خالص انا عمرى ما شوفته كدا 

زين : تلاقيه زعلان على العمارة اللى وقعت

جاسر : اى الهبل دا يعنى عشان زعقلك يبقى مش بيحبك 

زين بخنقه : لا مش عشان كدا دا من يوم ما يوسف ما اتولد وهو متغير معايا بقالو 12 سنه وخصوصاً لو هزرت معاه بيضربنى عمره ما عمل كدا مع يوسف انا مش عايزه يضربه بس يعاملني كويس انا تعبت من الزعيق والضرب معدش متحمل بجد

جاسر بزعل : طب هتعمل اى 

زين : انا عارف انى تقلت عليك بس استحملنى شويه

جاسر : اى الهبل دا انت اخويا وبعدين مانت شايف انى لوحدى بس ابوك صعبان عليا اوى

زين بحزن : وهو وحشنى اوى وكمان ماما ويوسف بس اعمل اى تعبت وحاسس انى مخنوق وطاقتى خلصت

جاسر بزعل عليه وبص فى ساعته : انا عندى محاضره مهمه الوقت لازم اروح عايز حاجه

زين بابتسامة : سلامتك ( عند اسلام راح الكليه زى كل يوم وجاسر شافه )

جاسر فى باله : انا لازم أقوله كفايه ( وقرب منه) استاذ اسلام عامل اى

اسلام بحزن : كويس زين لسه مجاش بردو

جاسر بتوتر : بصراحه كدا انا عايز اقول لحضرتك على حاجه

اسلام بخوف : فى اى زين حصله حاجه

جاسر :لا هو كويس بس

اسلام بفرحه : انت تعرف طريقه صح 

جاسر : اه عارف . 

اسلام بفرحه:انا كنت حاسس والله قولى هو فين

جاسر : بس هو لو عرف هيزعل

اسلام : لا مش هيزعل بس قولى انا بقالى زياده شهر بدور عليه قولى يبنى انا مش قادر بجد ادخل البيت وهو مش هناك.و امه مش بتبطل عياط لا ليل ولا نهار

جاسر بحزن : حاضر هخدك واروح بس ثوانى بس وجايلك

اسلام بفرحه : هستناك فى العربية متتاخرش ( بعد مرور عدة دقائق كان جاسر راح مع اسلام وقاله العنوان ومشو مع بعض ) عند نرمين وباين عليها الحزن والزعل

ولاء : خلاص بقا يا نرمين اعتبري أنه مجاش

نرمين بدموع : مجاش ازاى انتى تقدر تبعدى عن زياد

ولاء : زياد دا ابنى لكن زين

نرمين بعصبية : زين ابنى الكبير وبعدين انتى مالك بتدخلى فى اللى ملكيش فيه لى 

مها : اهدى يا نرمين

نرمين بعياط وانهيار : مش شايفه بتقولى اى

نرمين : انا اسفه والله مكنتش اقصد

محمد والد نرمين : خلاص بقا يا نرمين اهدى

نرمين : انتو بتقولوا كدا عشان محدش حاسس بوجعى ولا اللى انا فيه 

محمد : يعنى العياط والعصبيه دا هيرجعلك ابنك

نرمين : بابا انا حاسه ان روحى بتتسحب منى دا ابنى

مها : طب ركزى شويه مع يوسف من يوم ما زين مشي وانتى لامهتمه بجوزك ولا بابنك ولا بنفسك انتى لا بتاكلى ولا بتشربي ولا اسلام كمان دا حتى يوسف بقى زيكم ومش عايز يقرب حتى من الاكل زنبه اى العيل الصغير دا

نرمين : كل يوم بقول هيرجع ومفيش فايدة وأسلام معدش حابب يدخل البيت تانى زين دا روحنا كلنا

سالى : ربنا يرجعه لك بالسلامه يارب ( عند زين فى البيت )

زين بتفكير : ياترى ماما عامله اى اروح لهم بقا ماما وبابا وحشونى اوى واكيد زعلانين منى وكمان صوتى كان عالى على بابا انا غلط جدا معاه والمفروض معملش كدا ( قطع تفكيره صوت الجرس الباب )

زين بصوت عالى : حاضر ( وفتح )

زين بصدمه : بابا

اسلام بدموع وفرحه واخده فى حضنه : كنت فين روحت فين وسبتنى لى توجع قلبي

زين بدموع : انا مشيت لما حسيت اني مش مرغوب فيا وانك مش عايزنى

اسلام : وانت ازاى تصدق حاجه زى دى هو فى اب مش عايز ابنه دانت روح البيت عارف يعنى انا مش قادر ادخل البيت وانت مش فيه انا اسف والله اسف

زين خرج من حضنه بدموع : انا اللى اسف حضرتك وحشتنى اوى يا بابا و ماما و يوسف و كلهم

اسلام : كلهم مستنينك ومش عايزين غيرك البيت اللى كان فرح ولعب بقا حزن ودموع يلا يا حبيبي يلا معايا وبص لجاسر بابتسامة : شكرا يبنى انت رديت فيا الروح مش عارف اشكرك ازاي

جاسر : زين اخويا يا عمو وانا اسف لانى فضلت مخبي عليك المده دى كلها

ومسك أيد زين : يلا يا حبيبي معايا

( وخرجوا ركبوا العربية ومشو )

زين : بابا سمعت ان العمارة وقعت

اسلام : اه فعلا

زين : وحضرتك مش زعلان

اسلام بابتسامة : طالما انت بخير يبقى فى داهيه ميت عماره اهم حاجه عندى انت ويوسف 

زين : يعنى انت بجد مش زعلان عليها

اسلام : مش زى ما كنت زعلان عليك انت اغلى من اى حاجه ( زين بصله بابتسامه و فرحه بعد مرور عدة دقائق اسلام وقف العربية )

زين بستغراب : وقفت لى يا بابا 

اسلام بابتسامة : منا قولتلك البيت مقفول امك مكنتش راضيه تدخله وانا كمان مدخلتوش من يوم مانت ما سبت البيت يلا بقا نطلع نفرح امك ( ونزلو من العربية طلعو اسلام رن الجرس وعد فتحت وباين عليها الحزن والدموع )

اسلام بخضه : فى اى نرمين ملها