رواية نقطة ضعف الفصل الثالث عشر 13 بقلم أمل رجب

مازن بعصبية:عمر فين

عادل بخوف:فى اى الجواب دا 

مازن بزعيق وعصبيه:عمر فين بقولك

عادل:هما اللى غلطانين 

مازن:يعنى انت عارف

عادل:اهدا بس انا روحت وطلع هما اللى غلطانين

مازن بعصبية زايده:غلطانين ازاى وهو اخد رفد وكمان استدعاء

عادل:طب اهدا واسمعه وروح

مازن بصله بعصبيه واتجه إلى غرفة عمر فتح ودخل بصوت عالى:ممكن افهم اى اللى عامله فى الكليه دا 

عمر بخوف:معملتش حاجه

مازن:متكدبش عليا انطق عملت اى

عمر :ابن العميد اتخانق معايا وضربنى قومت ضربه مع أنه هو اللى غلطان وضربنى فى الاول 

مازن:ضربك لى

عمر:مفيش 

مازن بضيق:ما تنطق يبنى 

عمر:كنت في الكافيترا بتاعت الجامعة وبعدين اجى هو وشله كدا وفضل يلقح عليا كلام انى ماليش أهل وانى ابن حرام وهما فضلوا يضحكوا (ودموعه زادت)مازن هو انا ابن حرام

مازن بحزن:لا يا حبيبي اى الكلام دا انا هاجيلك الكليه وهقطع لسان اى حد يقول عليك حاجه ومتزعلش ودموعك دى متنزلش تانى انت متعرفش انا بتوجع قد اى لما بشوف دموعك دى 

عمر حضنه:انا بحبك اوى يا مازن

مازن شده لحضنه اكتر:وانا كمان يا حبيبي ومتزعلش دا معاش ولا كان اللى بزعل عمر باشا

عادل بهزار:انا بقا اى وبعدين مانا جتلك الكليه واتخانقت معاهم كمان

عمر بصله بضحكه وحضنه:انت كمان اخويا الكبير وانا بحبك اوى 

عادل:وانا كمان يا حبيبي يلا شوف هتعمل اى عشان عايز مازن فى حاجه تبع الشغل

عمر بضيق:شغل اى وهو لسه خارج أنهارد من المستشفى ما تسيبه شويه بقا

عادل بضحكه وبص لمازن:الولا دا بيغير اوى لما حد بيقرب منك 

مازن بحب:طبعا مش ابنى البكرى يلا يا عادل وانت يا عمر نام يلا يا حبيبي (وخرجوا مع متجهين الى غرفه المكتب

عادل بتوتر:ياسر اتفق مع شريف أننا هنسافر اخر الشهر

مازن:اى اخر الشهر طب هنسافر فين

عادل:مانت عارف انهم مش بيقولو غير قبلها ب24ساعه 

مازن:طب وعمر اعمل اى بس ياربي اسيبه مع مين

عادل بتفكير :خليه يروح عند مهاب مانت عارف انهم مع بعض على طول وكمان باباه بيحب. عمر اوى وكان متعلق بيه

مازن:لا احنا احتمال نطول وهو مش معقول يفضل هناك الوقت دا كلوا 

عادل:طب هتعمل

مازن:من هنا لايام السفر ربك يحلها يلا بس عشان تعبان وعايز انام 

عادل:طب يلا عشان تاخد علاجك واطمن على عمر(مازن اخد علاجه وعادل اطمن على عمر واتجه كل منهم على غرفهم )

فى صباح يوماً جديد ظهر مازن فى الكليه عند عمر

مازن بعصبية: يعني اى محروم من اعمال السنه وكمان رفد 

اكرم(عميد الكلية):اخوك قليل الادب وبيبلطج على الناس 

مازن بعصبية:اخويا متربي كويس وألزم حدودك

اكرم:دا ضارب زمايله ومبهدلهم

عادل:ما ابنك هو اللى بدأ الاول

مازن:وانت بقا طبقت على ابنك نفس اللى طبقته على عمر اسمع ياسيد اكرم محدش احسن من اخويا وبعدين أنا عايز اسمع من الطرفين وبص لعمر:احكى

عمر بتوتر وخوف:(وحكى على اللى حصل ودموعه نزلت)

مازن بعصبية:سيد أكرم انا اخويا لا. هو ابن حرام ولا هو تربيه شوارع ومتربى احسن تربيه ولو متصرفتش انت عارف انا هعمل اى انا مش مدخله كليه خاصه وبدفعلك فلوس كل شهر غير المصاريف عشان جمال عيونك لا انا بعمل كدا عشانه وانت عارف ان بموبايل منى والكليه دى هتتقفل متنساش انى المالك الأكبر للأسهم فى الكليه دى ولو حصل اى حاجه لعمر حتى لو نفسيته تعبت بس انا هعرفك بقا لانى ممكن اشيل اللى على مزاجى وأحط اللى على مزاجى وانت فاهم 

العميد بحرج وبص لعمر والشباب:طب ياشباب خلاص الموضوع اتفض اتفضلوا (الشباب مشو وأكرم بص لمازن)

اكرم: يا بشمهندس مازن انا عمرى ما اشتكيت منك وانت عمرك ما عليت صوتك عليا

مازن بخنقه:انا مش بستحمل حاجه عليه انا ربيته وتعبت فيه ومسمحش لحد يقول عليه نص كلمه وهو زى مانت شايف عمره ما كلم حد ولا قل أدبه على حد وبيخاف حتى لما حد بيقرب له 

اكرم:انا بعتزر بالنيابة عن ابنى بس انا مكنتش عارف اللى هو عمله ولما بشمهندس عادل اجا طلبت أن حضرتك تيجى قالى انك تعبان وفى المستشفى

مازن:الكلام دا مظبوط وعادل زيي بالظبط بس لو حد قال عليه كلمه انا هقفله(وقام وقف :انا هاخد عمر معايا وهايجى بكرا (وبتذكير)بالنسبه لاعمال السنه

اكرم:دى كانت قرصه ودن لكن طبعا انا مكنتش هعمل كدا 

مازن:تمام انا هاخد عمر عن ازنك(ومشي وشاف عمر قاعد وباين عليه الحزن 

مازن:قوم يلا يا حبيبي

عمر:على فين 

مازن بغمزه:هفسحك انهارده

عمر بفرحه :يلا(ومشو مع بعض)عدى على كدا اسبوعين عند مازن وعادل ظهرو مع شريف

مازن بضيق:انا معدش عايز اسافر

شريف بعصبية:نفس الموال بتاع كل مره هى كلمه واحده التذاكر اهى

عادل:بس اى لازمت أننا نسافر مع بعض

شريف:مش عايز نقاش اتفضلوا الثفقه دى اهم ثفقه تتعمل وهتكلفكو حياتكو لو فى حاجه فشلت انتو فاهمين

مازن بصله وسكت

عادل:تمام عن ازنك

شريف:على فكره السفر بكرا بلليل مش عايز تأخير 

(مازن وعادل مشو)تانى يوم على الفطار

مازن:انا مسافر انهارده بلليل 

عمر بخوف:وهترجع امتا

مازن:مش عارف

عمر:ماشي انا هفضل مع عادل على ما ترجع 

مازن :عادل كمان مسافر 

عمر بزعل:طب انا هفضل هنا لوحدى

مازن:انا جبتلك طقم حراسه هيفضلو معاك حتى جوا الفيلا بس ممنوع الخروج بعد الكليه ماشي

عمر بصله وسكت 

مازن:يعنى مسمعتش صوتك

عمر بزعل وخنقه:طب خدنى معاك 

مازن:ياريت والله يا حبيبي بس انا معرفش أنى مسافر غير امبارح بلليل خد بالك من نفسك وممنوع الخروج ماشي

عمر: ماشي وانت كمان خد بالك من نفسك وكلمنى على طول 

مازن حاضر يا حبيبي يلا هوصلك انهارده الكليه

(ومشو مع بعض)عند عمر بعد ما رجع من الكلية كان مازن مسافر

عمر بدموع:مازن خدنى معاك انا مش عايز ابقى هنا لوحدى

مازن بخنقه وزعل: والله يا حبيبي لو كنت أعرف انا مسافر فين كنت حجزتلك معايا متزعلش منى

عمر:طب متتاخرش وكلمنى كل شويه

مازن: حاضر وانت خد بالك من نفسك (عمر حضنه جامد ومازن مشي هو وعادل

عادل: خلاص بقا والله هو كويس يعنى انت مش عارف اخوك 

مازن بخنقه:مش مطمن حاسس ان فى حاجه هتحصل

عادل:خير ان شاء الله مفيش حاجه (بعد مرور 10ايام عند مازن

عادل:كدا الحمدلله كل حاجه بقت جاهزه والوقت نقدر نسافر 

مازن بهدوء:طيب 

عادل بستغراب:مالك في اى

مازن:مش عارف عمر بقالو يومين موبايله مقفول

عادل بقلق:لسه بردو مكلمتوش طب ما تكلم الحراسه

مازن:كل ما اكلمهم بيقولوا يا نايم يا فى الكليه

عادل: خلاص ياعم مانت عارف ان اخوك بيحب النوم

مازن بضيق:بس دى عمرها ما حصلت انا خايف ليكون تعبان 

عادل: احنا مسافرين انهارده بلليل كلها ساعات وهتطمن (مازن بصله وسكت بعد مرور عدة ساعات وصل مازن هو وعادل دخل البيت مازن اول ما دخل بصلهم بصدمه وخوف. :فى اى مالكم عاملين كدا لى عمر كويس صح(ظهر جميع الحراسه وباين عليهم الخوف والحزن والقلق