Uncategorized
رواية هزم قلبي أمام طفلة الفصل الثامن عشر 18 والأخير بقلم ضحى خالد
رواية هزم قلبي أمام طفلة الفصل الثامن عشر 18 بقلم ضحى خالد
 |
|
| رواية هزم قلبي أمام طفلة الفصل الثامن عشر 18 بقلم ضحى خالد |
رواية هزم قلبي أمام طفلة الفصل الثامن عشر 18 والأخير بقلم ضحى خالد
حلقه خاصه ❤️
بعد مرور ثلاث شهور …..
فجر بهدوء: فهدى فهدى فهد
انتبه الى صوتها قام مفزوع: فجر انت كويسه حاجه بتوجعك اتصل على الاسعاف
فجر : بس يا حبيبى براحه اهدى
ثم اكملت بضحك: يا فهد انت من ساعة العمليه وانت كده
فهد بضيق: العمليه كانت صعبه وانت كنت مش بتعملى اللوز ..
وادار وجه الجه الأخرى
فجر بابتسامه: فهدى حبيبى
فهد بزعل: بس يا فجر
فجر بابتسامه: متزعلش منى وحياتى عندك
فهد بخبث: لا زعلان
فجر بابتسامه: ممم واصالحك ازاى
لف يده حول خصرها ورمها على سرير وهو فوقها بثقلو …
فجر باختناق: انت تقيل اوى
فهد بغيظ: قصدك انى تخنت
فجر بمكر: انت شايف ايه
فهد بغيظ: ماشى
اطبق شفاه على شفتيها قبلها بقوه سرعان متحولت رقيقه وحنان .. وقبلات كثيره متفرقه على سائر وجهها وعنقها ….
بعد مده من الحب … ابتعد عنها وهو يلهث من فرط مشاعره اخذها فى حضنو وقبل رأسها…
فهد بحب: اخ بحبك اوى يا فجر
فجر بابتسامه ممزوجه بعشق:وانا كمان بحبك يا حضرت الرائد ..بس ممكن تقوم بقا لأنى اخرت على بابا وسيم
فهد بهدوء: ممم قومى
علمت فجر انهو تضايق منها
فجر : حبيبى انا عارفه انك بتضايق بس اعمل ايه
فهد بهدوء: مين قال انى زعلان
فجر بابتسامه: ده انت وشك ممكن اعمل عليه قهوه من سخنيته
فهد بضيق: انت عارفه انى مش بحبك تبعدى عنى انا سامحلك انك تفضلى طول النهار وتيجى تباتى فى حضنى باليل ..
ليك يوم لعمى وسيم وتباتى فيه ويوم عند عمى ضياء وتباتى فيه وانا بقا اولع
فجر بابتسامه: حبيبى انا معاك طول الاسبوع
مجتش على يومين الخميس والجمعه السبت ولحد وباقى الايام ببقا فى حضنك
فهد بضيق: وبعيد فى حد يسيب بيت جوزو حبيبه يوم الخميس يا قدره
فجر بضحك: انا
فهد بغيظ: امشى امشى انا غلطان …..
فجر بضحك: طب مش هتوصلنى
فهد بغيظ: لا خلى ابوكى يجى يخدك
فجر بغيظ: ماشى يا فهد ماشى
دلفت الى المرحاض واخذت حمام وخرجت وذهبت الى خزانة الملابس .. واخرجت فستان اسود بورد احمر وحجاب اسود يتناسب مع بشرتها البيضاء …وصلت فرضها ….
(بعد خروجها واتمامها شهر فى المستشفى وخرجت قررت ان تتحجب والانتظام…)….
وجدت فهد قد انتهى من لبسه للذهاب إلى دوامه …
فهد بنص عين: يلا
فجر: فين
فهد: اوصلك فى طريقى اعى تفكرى انى هسيبك
ابتسمت لهو بحب
فهد بغرور: عارف انك بتحبنى
مشها امامها ..
فجر بصوت واطى: مغرور بس بحبو يا ناس عايزه اديلو بوسه
فهد بمكر: موافق
فجر بخجل: على ايه
فهد: ممم على البوسه يابت
فجر بخجل: عايزه امشى
فهد: والله انا شايف انى اخطفك شهر استفرد بيك
عضت على شفتاه بخجل: مواقفه تستفرد بي
بس اروح عند بابا الاول
فهد بغيظ:امشى يافجر……
ذهبت فجر عند وسيم لتقضيت اليوم ….
دخل ادم عليه المكتب وجدو بشعر بالغضب
ادم: ممم انهارده ايه انهارده ايه انهارده الخميس يعنى استاذ فهد هيفضل منكد يومين على مترجع فجر
فهد بغضب: ولاا ابعد عنى احسنلك
ادم بضحك: سكت اهو يا بشا بس اجمد كده
فهد : اعمل ايه مش بحبها تبعد عنى
ادم بضحك: الحمدلله مراتى قطعه علاقتها باهلها.. بس عارف بتصعب على
فهد: مش سهل على اى بنت ميكنش ليها بيت اهل تروحو وتريح فيه
ادم: طب اعمل ايه
فهد بتنهيده: متعملش ربنا هيحلها من عندو
ادم بغضب: انت عارف لو جوز عمتها ده يغور فى دهيه كل حاجه وهتتعدل
فهد: مش ناوى يعمل حاجه حلوه لاخرته
ادم: لا …
فهد: ان شاء الله ربنا ياخذه …
ادم: يارب …
عند فجر الذى وجدت اشياء كثيره مشتركه بينها وبين اسامه .. نفس واحمة الفراوله الذى على يد فجر هى نفسها عند يد اسامه ..وهم ورثها من ولدتهم ….. يحبون مشاهده الافلام يحبون الجلوس على البحر .. اصبح اسامه متعلق بفجر كثيرا كثيرا يريدها دائما جانبه ليشبع منها .. ولاكنها الحياه يا صغيرى …
اسامه: ممم هتعملى ايه جديد يا ست فجر
ربطت فجر شعرها: هتشوف بس تعالى سعدنى علشان بابا يجى يلاقى كل حاجه جاهزه
اسامه: اسعدك فى ايه
فجر: طلع اعمل سلطه اغسل الطبقين دول كده
اسامه:وست الهانم هتعمل ايه بقا
فجر : مممم نفسى فى حاجه حرشه كده
اسامه: يعنى ايه
فجر: فسيخ وعيش سخن وبصل اخضر ياااه جنة الله عليه الارض
اسامه: الله نفسى انا كمان وجنبها بقا رنجه و بيبسى مشبر .. فتحتى نفسى يا فجر
فجر: طب متروح تجيب
اسامه: ابوكى لو اكل لقمه هيروح فيها ده عندو الضغط
فجر بابتسامه ماكره: طب ايه رايك نجيب و ناكل باليل فى الخباثه
صقف بيده: الله اموت فى الخباثه
فجر: روح هات ونخبيها وهناكل مع بابا وكل حاجه تمام وباليل نبدا الوليمه
اسامه: اشطى مش هاخر عليك
فجر: خلى بالك من نفسك ..
نزل شقيقها وهى انشغلت فى المطبخ ونست امر فهد الذى ينتظر ان تهاتفه ولاكن لم تفعل
ظل يهز فى قدمه بغيظ منها
فهد بغضب: مش هرن اللى لما هى ترن
ايوه واجمد وانشف كده ..
ثم اردف بغيظ: ده انا هكلك علقه بس لما اقع فيك …
احضر اسامه ما طلبتو .. وفجر احضرت الغذاء الذى كان معكرونه بالبشاميل وقطع من البانه ..
فجر: ولاا يا اسامه
اسامه: ها
فجر: مش انا بكره رايحه عند ماما
اسامه: ايوه
فجر: ايه رايك نروح نعمل الوليمه عندها بعد ما بابا يجى وينام شويه ويصحى على العصر نكون خربنها
اسامه: فكره حلوه برضوا روحى وانا هجى وراك
فجر: اشطا …
دخل وسيم ركدت عليه فجر قفزت داخل حضنو وقبلت راسو ..
ضمها وسيم إليه بحب كم تمنى ان تعيش معه طوال العمر تمنى ان لايحرم منها ومن حننها هذا .. يجلد ذاتو كل يوم على خطأو الفاضح فى حق طفلتو يحاول بقدر الامكان تعويضها عن سنين الماضيه ….
اسامه بغيره: مش خلاص بقا
فجر بضحك: الصرم جه الصرم حضر
اسامه بغيره: مين انا بصرم
فجر بضحك: انا اللى بصرم
ضحك وسيم عليهم ..
فجر: يلا يا حبيبى غير وتعالى ناكل سوى
وسيم: هوى ……
جلست واكل باستمتاع كبير
وسيم: بقيت استنى يوم الخميس علشان اكلك ده
اسامه: الواحد محروم من نعم كتير اوى
فجر: بالف هنا
اسامه: الحلويات ايه بقا
فجر: برونيز
اسامه: الله بقا .. اه صح كلمتى فهد
فجر بخوف: أحيه فهد ده انا نسيتو
قامت راكده الى شطنتها واخرجت الهاتف وطلب رقم فهد مره واثنان وثلاث ولم يرد
رجعت مكنها
وسيم: مالك
فجر: شكلو زعل منى
وسيم: او يمكن مشغول
فجر: يمكن …….
مر وقت مع اهلها …
اسامه: فجر فى فلم جامد تتفرجى معى
فجر: هعمل فشار واجيلك
امسك فهد هاتفه وجدها رنت عليه ثلاث مرات فرن عليها ولم ترد … زفر بغضب جامح مر اكثر من خمس ساعات ولم يسمع صوتها …
عادت فجر وقدت يومها مع شقيقها ودلف والدها الى النوم باكر ……
صفاء: مالك يا فهد
فهغ بضيق: ماليش يا ماما انا هطلع انام …
صفاء:تصبح على خير
دخل الى شقتو واخرج هاتفه ولم يجد منها اى اتصلات
فهد بغضب: اوووف
غير ملابسه وتسطح على السرير الخميس والجمعه من اسوء ايام الاسبوع …
فى اليوم التالى استيقظت فجر باكرا روقت المنزل واعشلت البخور وحضرت الفطور
وسيم بابتسامه: صباح الخير يا حبيبتى
قبلت فجر خده: صباح النور يا حبيبى
وسيم: عارفه يا فجر فكرتينى بمريم كانت بتحب النضافه اوى والبخور انت رجعتينى عشرين سنه لورا لما كنت اقوم من النوم على ريحه البخور ..
اكمل بنتهيده: وحشتنى اوى
وضع يده على خدها يلمسه بحنان: بس انت حته منها كأنى واقف قدام مريم بالظبط ربنا اخذها منى واخذت انت .. انا اسف!!
قاطعته فجر بحضن : ششش متكملش انا مسمحاك يا حبيبى انا متاكد لو كنت فى وعيك مكنتش هتعمل كده
خرج اسامه وراى فجر تحضن والده
اسامه: خياااااانه
فجر بضحك: راحة عليك يا حبيبى
اسامه بخبث: سمعتى يا فجر عن اللى قتل اختو علشان اخذت منو ابوه
فجر بخوف مصطنع: لا
ضحك وسيم : يلا نفطر بقا علشان اصلى الجمعه وفجر تروح عند اهلها…
فطرو الجميع وذهب الى صلاة الجمعة .. وفجر عند اهلها …..
ليلى: صدقى بقا كان نفسى اوى فى الاكل دى
فجر: اسنتى لما بابا ينام وأسامه يجى
ليلى بفرحه: اسامه جى
فجر بابتسامه: اه
ليلى: بحب اسامه اوى حاسه راجل كده
فجر بابتسامه: فعلا اسامه حد لطيف اوى ويدخل الاقلب
ليلى: دخل قلبى بسرعه والله …..
جاء اسامه وقف مع ليلى يحضر الطعام .. ورنت فجر على فهد وهو كان نائم ..زفرت بضيق .. تعلم انهو يشيط غضب منها ..
وضعو الطعام ونادوها
بعد ما اكل كل فرض منهم ما يقارب تسع ترغفه من خبز ولم يشعرو
فجر بتعب: مش قادره اتنفس
اسامه: افتريتى على نفسك يا فجر
فجر: هى مره كل سنه ضوئيه ياعم انا هقوم اجلس ايدى تكون انت حطيتلى بيبسى
غسلت يدها وخرجت وبطنها تالمها بشده
اسامه: امسكى
اخذت فجر وكان يظهر عليها التعب
ليلى: مالك
فجر بتعب: بتطنى هتموتنى
ليلى: ليه
فجر بتعب: معرفش انا عايزه ارجع
ليلى بفرحه: تبقى حامل
فجر بتعب: لا مافيش الكلام ده
ليلى:اسمعى كلامى
فجاءه صرخة فجر من الم معدتها وبدات تعرق من الالم
اسامه بخوف: فجر
فجر بعياط: ودينى المستشفى مش قادره
خرج ضياء على صوتها مفزوع: ايه ملها
ليلى بخوف: مش عارفه
اسامه: بسرعه يا طنط هاتى الاصدال
البستها الاصدال وخطت شعرها وحملها شقيقها واتجه الى المستشفى …..
فى المستشفى يقف فهد وعلى وجه علامة القلق عليها كثيرا
ليلى: والله كانت كويسه
فهد: الدكتور يطلع بس
خرج الطبيب ..
فهد: خير
الدكتور: حالة تسمم
فهد بدهشه: تسمم
الدكتور: اه يا فندم تسمم انا عملتها غسيل معده وهى بخير حاليا.
فهد: شكرا
ثم التفت لهم : بكل هدوء فجر اكلت ايه
اسامه بشجاعه: فسيخ ورنجه وبصل اخضر
فهد بغضب: نننعم انت عارف ان هى لسه متعافتش تماما ومنعتها عامله زى العيال الصغيره
اسامه: هى اللى قالت والله يا فهد
وسيم بغضب: وانت يا استاذ اسامه مش عارف تقول لا اهى كانت هتروح فيها
وحضرتك يا مدام ليلى
ليلى بكسوف: والله مش عارفه اودى وشى فين هى جابت وهى جايه وانا نسيت وامدمجت
ضياء: ماشى يا ليلى
فهد بغضب: ادخلو اطمئن عليها انا مش هدخل دلوقتي عشان مسقفش على وشها بالاقلام
اسامه: حاضر …
فى الداخل ..
وسيم: انا زعلان منك يا فجر
فجر بخجل: اسفه والله مفسى راحتلو
ضياء: بتفترى على نفسك ليه
فجر: حقكم على ..
ثم اكلمت : هو فهد جه
اسامه: ايوه جه ومش طاق سرتك ولو وقع فيك هياكلك علقه
فجر بخوف: هو زعلان اوى كده
اسامه: بقولك على اخره
فجر بخوف: متسبنيش معه
ضياء: غلطى واتحملى غلطك
نظرت فجر الى وسيم: وانت يا بابا
وسيم: ماليش فى واسامه ده لما اروحلو …
اخذت تسريح خروج واخذها فهد دون اى كلام…
فى السياره ..
فجر: فهد انا
فهد بغضب: ششش مش عايز اسمع حاجه
فجر بخوف: فهد
فهد بغضب: شششش
صمت بخوف …
وصلوا وامسكها من يدها ودخلو
صفاء: عامله ايه
فجر بدموع محبوسه: الحمدلله
صفاء: كده يا فجر
فهد بغضب: انا طالع اجيب العلاج
خرج لتنفجر فى البكاء ..
نبض: خلاص اهدى يا حبيبتى اهدى
ادم: فجر اخفى من وشه مش عيزين نصلى عليك انهارده
فجر بعياط: زعلان منى
ادم : حولى تصلحيه ولو قفش جامد ابعدى عنو
فجر: انا هطلع استنى فوق
ادم: ربنا معاك ..
صعد الى فوق بدلت ثيابها الى قميص نوم بالون الروز بنصف كوم ويصل الى اسفل رقبتها وطرقة العنان الى شعرها ..
عاد وهو مزال غضبا منها ولم ينظر لها
فهد بهدوء: انا هعملك حاجه مسلوقه تاكلى وتاخدى علاجك وتنامى
فجر بدلال: مش عايزه حاجه عيزاك انت
فهد بتماسك:مش فضيلك
وقفت على السرير ومدت يدها ونزلت عنه التيشرت لتظهر عضلات وهو كان مثل المسحور ويستجيب معها
مشيت يدها عليها برقه اذابه قلبو ومع كل لمسه ينتفض جسده… واقتربت لتقبل شفتاه ..
ولاكن فاق وابتعد عنها لكمل عقبها لن يستسلم بهذه السهوله
فهد بغضب: قولت مش فاضى عندى شغل بكره بدرى هدخل اعلمك اكل تاكلى وتنامى
فجر بحزن: مش عايزه حاجه
فهد بغضب: هو ايه مش عايزه مش عايز دلع
وبعدين انا ماسك نفسى عنك بالعافيه
فجر بعياط: انا اسفه انا عارفه انى غلط انا اسفه
فهد بهدوء: اقعد هنا
امسك يده واكملت ببكاء: انا عارفه انى غلط واهملتك بس والله كنت برن عليك وانت مش بترد ولما انت ترجع ترن انا بكون مشغوله ..
انا مكنتش عايزه يجيلى تسمم انا كنت باكل عادى ..
اكلمت ببكاء اكبر: متزعلش منى
رق قلب فهد اليها فى فى الاول والاخير فى طفلتو وحبيبة قلبو الوحيده
رفع فهد يده وسمح دموعها بحنان واخذها فى حضنه ..
فهد بحنان: بس اهدى انا مش زعلان منك قد مخفت عليك ..
رفعت عينها بيه: يعنى مش زعلان منى
فهد بحب: خوفتينى عليك يا فجر
عضت على شفتاه : وحشتينى اوى يا حضرت الرائد
وهنا اشتعلت عينه برغبه حارقه .. والتهم شفتاه بقوه ونزولا عنقها تارك ملكيته عليها حملها وضعها على الفراش برفق ليكمل مهمته
ابتعد عنها قليلا ليردف بصوت يملأ الحب: كل يوم يذيد حبى ليك يافجر بحبك اوى اوى
فجر بحب: وانا كمان حبك مقلش فى قلبى ثانيه واحده
ثم اكملت بخجل: فهد انا عايزه بيبى
ف
ضحك عليها فهد: بيبى هتجيب بيبى
فجر بخجل: ماليش دعوه عايزه بيبى
اشعلت عينه برغبه جامحه: عنيه
لتعيش ليلة مثل الف ليلة وليلة .. ملئ بالحب والمشاعر الصادقه …….
الان قلبه يصرخ بعشقها ويعترف انو قد هزم امام طفله ♥️..
تمت
لقراءة باقي فصول الرواية : اضغط هنا
حلوه جدااااا جداااااااا جدااااااااا