Uncategorized
رواية دموع رهف الفصل الثامن 8 بقلم آلاء فرحات
رواية دموع رهف الفصل الثامن 8 بقلم آلاء فرحات
 |
| رواية دموع رهف الفصل الثامن 8 بقلم آلاء فرحات |
رواية دموع رهف الفصل الثامن 8 بقلم آلاء فرحات
ادم:يلا ارجعى القاهرة
حور:لاء متعرفش الخطوبة هنا واهلى كلهم جايين الاسكندرية
ادم:انا ماشى عندى شغل
فى الصباح
يعلو صوت الظغاريط لولولولولولولولولوى
دق دق دق دق
حور:ادخل
حسام:بسم الله ماشاء الله قمر ربنا يحرسك حور:ربنا يخليك يارب يابابا حور كانت لابسة فستان بيبى بلوه وهيلز بيبى بلوه وسايبة شعرها وكانت جميلة جدا اما ادم كان لابس بدلة كحلى وكان فى قمه الشياكة نرجع لقصتنا
حسام:يلا عريسك تحت ونزلت حور من على السلم وتعالت صوت الزغاريط لولولولولولولولولوى نزلت حور وقعدت جمب ادم وكانت فرحانة جدا اما ادم فكان حزين وكان متخيل حور رهف وكانت الصدمه هيا
بقلم الاء فرحات
بقلم الاء فرحات
ادم بصدمة:رهف
رهف بحزن بتحاول تخفيه:الف مبرووك يابشمهندس ادم الف مبروك ياحور هانم
ادم:الله يبارك فيكى يارهف مكنتش متصور انك تيجى
رهف:مينفعش مجيش ده انت مديرى
ادم:شكرا يارهف
ومشيت رهف والدموع مجمعة فى عيونها
رهف:يلا نمشى يارانيا
رانيا:مينفعش نمشى يابنتى الناس تقول ايه وبعدين انا حسه بيكى والله واهدى كده
رهف:انا هطلع اقعد فى الجنينة شوية
رانيا:ماشى
طلعت رهف الجنينة وقعدد تعيط
ادم جه قعد جمبها
ادم:انا اسف
رهف:على ايه وبعدين انت سايب خطيبتك وجاى تقعد جمبى ليه
ادم:انا عارف انك زعلانة بس والله غصب عنى لكده لهتسجن واوعدك فى نص الخطوبة هكون ظبط شغلى وهسيبها
رهف:وتسيبها ليه هيا من نفس مستواك وغنية وباباها هيساعدك لكن انا فقيرة اترميت فى الشارع ماما وبابا ماتو اجلت سنه من كليتى يعنى سنه راحت من عمرى مليش بيت اقعد فيه مش بلبس لبس زى لبس حور مش بركب عربية زى حور ومش عايشة فى ڤيلا زى حور هيا دى الي تناسبك مش انا وعن ازنك بقا انا ماشية ومشيت رهف
ادم فضل قاعد سرحان فى كلامها
حور:ادم انت هنا وانا بدور عليك ادم روحت فين
ادم:نعم ياحور
حور:يلا عشان ندخل
ادم:يلا
ودخلو
حسام:الف مبروك يادم
ادم بعصبية:بقولك ايه لم الليلة دى عايز امشى
حسام بخوف:حاضر
وخلصت الحفلة وروح ادم بيته وروحت حور وروحت رهف
زينب:يلا يارهف عشان تاكلى
رهف بحزن:لاء يماما مليش نفس انا داخلة انام
زينب:تصبحى على خير ياحبيبتى
رهف:وانتى من اهله ودخلت نامت عشان كان مجهدة طول اليوم
………………………………………………………………..
فى الصباح
رانيا:يلا يارهف عشان نروح الشغل
رهف:حاضر
وقامت وزهبت الى الشركة
رانيا:رهف البشمهندس زين عايزك
رهف كانت لاحياة لمن تنادى
رانيا:يابنتى انتى سمعانى
وفجأة رهف يغمى عليها
رانيا بصويت:رهف رهف حد يلحقنى
زين:فى ايه ايه الي حصل
رانيا بعياط:معرفش اغمى عليها
زين:يلا هنوديها المستشفى
فى المستشفى
رهف بوجع:اه انا فين
رانيا:الف سلامة عليكى يارهف
رهف:رانيا انا ايه الي جابنى هنا
رانيا:اغمى عليكى فى الشركة وجبناكى المستشفى
رهف:مين الي جابنى
زين:انا
رهف:شكرا لحضرتك جدا
زين:العفو على ايه
رهف:هو الدكتور قال عندى ايه
رانيا:الضغط عالى وكمان عشان مش بتاكلى وهبوط
رهف:انا عايزة امشى
راينا:لاء تمشى ايه انتى لازم ترتاحى
رهف:لاء عايزة اروح
رانيا:لاء تروحى ايه دلوقتى انتى لازم تفضلى هنا على الاقل يومين
رهف:رانيا بقا اسمعى الكلام
ياترى رهف هتخرج ولا لأ
وادم هيعرف ان حور فى المستشفى ولا لأ