رواية آدم ونور الفصل الخامس 5 بقلم منار العتال

رواية آدم ونور الفصل الخامس 5 بقلم منار العتال

رواية آدم ونور البارت الخامس

رواية آدم ونور الجزء الخامس

رواية آدم ونور الحلقة الخامسة

آدم بحب :انا جنبك و هفضل جنبك و مش هسيبك مهما حصل و اوعدك انى هرجع علاقتك ب مامتك تانى انا عاوزك طول ما انا جنبك متخافيش
نور بحب :انا عارفه ومتأكدة انك بتحبنى
آدم : طب وانتى اى ؟
نور :انا اى ازاى ؟
آدم:بتحبينى؟ فعلا عاوزه تكملي حياتك معايا ؟
نور بكسوف ووشها احمر: ايوا
آدم:لا انا عاوز اسمعها منك
نور بكسوف اكبر:ما انا رديت اهو وبعدين سيبها لوقتها هقولهالك فى الوقت المناسب
آدم بضحك على شكل نور إللى اتحول لطماطم:خلاص خلاص اتفقنا ومتاكد ان الوقت المناسب ده هيكون قريب اوى
……………………

عاصم كان فى المستشفي فاقد الوعي و اهله كانوا بيشوفوه و مامته حلفت انها هتجيب حق عاصم فى اقرب وقت و مش هتسيب نور تتهنى لحظه
………………..
آدم خد نور ل بيت العيله
آدم:ادخلي يا نور
ام آدم”سحر”:مين دى يا آدم؟!
آدم بتوتر:دى نور مراتى يا ماما
سحر بصدمه:انت قولت مرات مييييين؟! مراااتك!! اتجوزت من غير ما تعرفنا ؟دى تربيتى ليك تروح تتجوز بنت من الشارع وتقول مراتى؟!
والد آدم”ادهم”:اهدى يا سحر خلينا نفهم آدم عاوز يقول اى
آدم :نور مش بنت من الشارع يا ماما و مسمحش لحد مع احترامى ليكى طبعا انه يقلل من نور لا قدامى ولا حتى فى غيابي
سحر بصدمه:ا انت بترفع صوتك عليا و بتتحدانا علشان البنت دى؟؟
آدم بعصبيه:نور اسمها نور

سحر:انت واعي للى انت بتعمله ده ؟؟ انت اكيد اتجننت
آدهم:اتكلم مع مامتك بأدب يا آدم
آدم:بابا لو حبي ل نور جنون من وجهه نظركم ف هو جنون انا مش هسيب نور مهماحصل حتى لو هاخدها و امشي ونروح نعيش فى اى حته تانيه
نور كانت بتبص ل آدم و عيونها فيها دموع و خوف و حب فى نفس الوقت
عز”اخو آدم”:طب يا آدم فهمنا انت اتجوزتها امتى وازاى وليه و معرفتناش ليه طالما بتحبها؟
آدم:كل حاجه جت بسرعه والموضوع كبير هبقي افهمكم بعدين المهم انى جاى و طالب منكم أنكم تتقبلوا نور فرد من العيله و تعاملوها كويس والا هسيب البيت و امشي انا وهى
سحر بدموع:انت عاوز تبعد عنى علشانها ؟ خلاص كرهت مامتك !
آدم بتعاطف:يا ماما انا نفسي تفهمينى مش انتى دايما كنتى عاوزانى احب وبتحلمى باليوم إللى هكون فيه مبسوط مع البنت إللى اختارها قلبي؟ ماهر جت نور و هى البنت إللى قدرت تخلي قلبي ينبض بحبها و مش هقدر اسيبها
نور كانت واقفه و مستغربه ان آدم بيحبها كل الحب ده ..
سحر :بس انت حرمتنى حتى من لحظه انى اشوفك عريس!!
آدم بابتسامه:بسيطه نعمل فرح لو ده هيفرحك وعاوزك تثقي فى اختيارى ل نور

سحر بحب ل آدم :طالما دى البنت إللى هتسعدك واختيارك يبقي مش هقف فى طريق سعادتك و هجهز للفرح هنعمل اكبر فرح ليك و ل نور
سحر بصت ل نور و قامت حضنتها :انا هتقبلك لان انتى اختيار ابنى وانا عارفه ان عمره ما يكون اختياره غلط
نور بصتلها و سكتت
آدهم:مبروك يا آدم و مبروك يا نور
عز:مبروك يا آدم و مبروك يا مرات اخويا
آدم بضحك:خلااااص كفايه تبريكات الفرح بكره عاوز الكل يكون موجود و أصحابنا وبص ل نور إللى واقفه ذي ما يكون بتحلم و قرب منها وقال “بكره هتبقي اجمل عروسه فى الكون مبروك لينا يا حرم آدم آدهم الرفاعي”
نور قلبها دق جامد و ضحكت لا ارادى وحاولت تغير الموضوع :ممكن اعرف انا هنام فين النهارده؟
آدم بضحك:مع انك بتغيرى الموضوع بس ماشي انتى هتنامى فى أوضة الضيوف علشان تكونى على راحتك
نور بابتسامه:شكرا
آدم بغمزه وابتسامه:محدش بيقول ل جوزة شكرا ولا اى
نور جرت بسرعه و هى بتبتسم و مش عارفه هى فى حلم ولا دى حقيقه
آدم لنفسه:اوعدك انى هسعدك طول ما انا فيا نفس البسمه مش هتفارق وشك وبكره هيكون اكبر فرح فى العالم علي عالمى

يا دكتور المريض فاق و شكله استعاد وعيه اخيرا
الدكتور:طيب انا رايح اشوفه
عاصم كان ماسك دماغه بوجع:هو أى إللى حصل
الدكتور:اهدى علشان ده غلط انت إللى حصلك معجزه و احمد ربنا انك قومت
عاصم :نور فين؟؟؟
الدكتور:نور مين ؟
عاصم بوجع من دماغه :لو إللى فى دماغي صح مش هرحمك ولا هرحم آدم
الدكتور:اهدى يا عاصم بيه انا اعطيك حقنا مهدئه دلوقتى لازم ترتاح
عاصم خد الحقنة و هو بيكرر ومفيش على لسانه غير هنتقم منك يا آدم لحد ما راح فى النوم بسبب الحقنه
………….
تانى يوم ..
نور كانت غيرت هدومها بهدوم ادتهالها سحر و نزلت تحت كان آدم قاعد و شافها و غمزلها و هو بيقول بصوت واطى:قمر
نور اتكسفت و مردتش
آدهم:تعالى يا نور افطرى
نور بتمثيل:لا انا مش جعانه يا آدهم بيه

آدهم بضحك: آدهم بيه ؟! قوليلي يا بابا بلاش بيه دى هكون مبسوط لو قولتى بابا انا من زمان كان نفسي انى اخلف بنت
نور بابتسامه:حاضر يا بي اقصد يا بابا
آدهم:ايوا كده تعالى افطرى بقي
نور:لا لا مش جعانه
آدم:خلاص سيبوها على راحتها …
نور طلعت فوق اوضتها و آدم طلع وراها
نور لفت لقت آدم فى وشها و فى ايده صينيه فيها اكل :اى ده ؟ انا قولت مش جعانه
آدم بحب:انا عارف انك اكيد كنتى مكسوفة تقعدى تحت مع اهلي وتاكلي و متوترا و عارف انك كدبتى وقولتى انك مش جعانه مع ان عصافير بطنك بتصوصو
نور بضحك:بتصوصو؟؟! وعرفت ازاى بقي
آدم بفخر :انا بعرف كل حاجه
نور برفعه حاجب:والله ؟
آدم:ايوا يا بنتى انتى محظوظة انك هتتجوزينى
نور :اممممم طيب برا بقي يا عم شاروخان
آدم بضحك:خلاص هخرج بس كلي كل الاكل ده و اه متنسيش انا هجيب هنا الكوافيره فى البيت مش هتخرجى و الفستان خلال دقايق هيكون عندك
نور ظهر على وشها التوتر

آدم:مالك يا نور؟
نور:خايفه
آدم:من اى بس؟
نور بدموع:افرض عاصم استعاد وعيه تفتكر هيعمل اى؟ انا خايفه يعمل حاجه و قلبي مش نطمن
آدم مسك وشها بحب:نور اهدى انا هنا و قدامك اهو و مش هيحصل حاجه طول ما انا موجود عاوزك تثقي فيا مفيش مخلوق هيقدر يعمل حاجه طول ما انا عايش
نور و مسحت دموعها و بصتله بحب:انا محظوظة انك فى حياتى
آدم بضحك:ما انا لسه قايلك انك محظوظة بيا
نور بضحك:خلاص بقي يا عم شاروخان كفايه تواضع
آدم :خدى بالك من نفسك انا مش هتاخر
نور هزت رأسها بالموافقه وكانت على وشها ابتسامه بس من جواها خايفه على آدم

يتبع..

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية آدم ونور)