رواية صدفة العشاق الفصل الخامس 5 بقلم عهد عامر

رواية صدفة العشاق الفصل الخامس 5 بقلم عهد عامر

رواية صدفة العشاق البارت الخامس

رواية صدفة العشاق الجزء الخامس

رواية صدفة العشاق الحلقة الخامسة

عائشة: بابا.. انا موافقة.
منصور بهدوء: متأكدة من قرارك يا عائشة؟
عائشة: أيوه يا بابا انا من وقت الموضوع ما حصل وانا بصلى استخاره، والحمد لله حاسة براحة ومتطمنة.
منصور: على بركة الله يا بنتى
سحر بفرحة: مبارك يا قلب أمك، وإن شاء الله يكون زوج صالح ليكى.
عائشة: اللهم آمين يا ماما.
مازن: هتبقى عروسة قمر يا قلب اخوكى.
عائشه ابتسمت بهدوء ومردتش عليه وفضلت تفكر هل فعلا هتبقى عروسة قمر زى م بيقولوا وهتعيش. حياة هادية ودافية زى ما كانت بتتمنى ولا هتكتب نهايتها مع الشخص. ده بإيدها؟!
عمر: طيب انا هروح ل محمد بنفسى وابلغه وانتو جهزوا الدنيا هنا بس زى ما اتفقنا الى يسأل على محمد نقول انه مهندس زميلى وشاف عائشة واتقدم تمام.
الكل: تمام.
عمر: هاخدك معايا نجيب فستان ونجيب اللى ناقصك
مازن: لا يا عم الحاجه دى عليا انا انت روح لمحمد دلوقتى وارجع عشان نشوف هنعمل ايه.
عمر: تمام، اكمل فطار واتحرك
عائشة قعدت معاهم وهى بتحاول تتأقلم انها خلاص كلها كام ساعة وتبقى على ذمة شخص كل اللى تعرفه عنه اسمه، كان نفسها تقعد معاه رؤية شرعية وتسأله وتتعرف عليه زى ما كانت بتقرأ فى الروايات وبتتمنى ولكن ( قدر الله وما شاء فعل)
عائشة فى نفسها: يا رب انا راضية بكل حاجه بتحصل لانى عارفه انها من تدابيرك، يا رب ارزقنى خيره واكفينى شره يا رب.
وهما قاعدين قاطع دخولهم بنت ووالدتها
مازن بهدوء: يا فتاح يا عليم يا رزاق يا كريم، لحقنا
عائشة بصت على الباب لقيت ندى بنت عنها ووالدتها (سوسن)
(ندى عندها 28 سنة، شعرها بنى متوسطة الطول، بتكره عائشة لحب اخواتها ليها ووالدتها ووالدها وان الكل بيحب عائشة وبيشكر فى ادبها واخلاقها عنها ودايما بتحقد عليها وشايفه نفسها الاجمل منها).
(سوسن والدة ندى ومرات عم عائشة، بتكره سحر لانها شايفه انها خطفت منصور منها وانها اتدبست ف اخوه عشان عايزه تبقى جنبه وزرعت الشر جوه بنتها).
قامت عائشة رحبت بيهم ودخلوا جوه وقعدوا على السفرة معاهم بعد م الكل رحب بيهم.
ندى: عاملة ايه يا عائشة فى الكلية
عائشة: الحمد لله يا ندى الامتحانات قربت ادعيلى
ندى: والله انا ماعارفة جايبه وجع الدماغ لنفسك ليه م كنتى وقفتى تعليم وقعدتى ملكة فى بيتك كل اللى حواليكى يخدمك زيي كده
عائشة: كل واحد ادرى بنفسه بقى يا ندى انا شوفت نفسى فى المكانه دى وحابة التعليم غيرى لا
ندى بهجوم: قصدك ايه؟
عائشة: ولا اى حاجه انا برد على كلامك
ندى: وماله
سوسن وهى بتهدى الاجواء: احم، ندى متقصدش يا عائشة هى بس حبت تفتح معاكى كلام
عائشة: انا متكلمتش يا طنط والله.
ندى: وانت يا عمر مش ناوى تفرحنا بيك؟
عمر بهدوء: ان شآء الله قريب، اما اطمن على عائشة
ندى بسخرية: وهى عائشة حد يبصلها باللى عملاه ف نفسها ده، دانا بحسها راجل والله واحنا ف الشارع
مازن: مهى فعلا راجل وهى ف الشارع عشان مش. كل من هب ودب ييجى ويتكلم معاها، واحدة ماشية فى الشارع وعارفه حدودها وملتزمة بشرع ربنا والكلام اللى نازل فى القرآن ووصية الرسول صلى الله عليه وسلم ، والا كانت هتبقى ساهلة لأى حد معدى
ندى بغيظ: هه حامى الحمى اتكلم اهو
سحر: مالك يا ندى انتى جاية تقولى شكل للبيع وخلاص، احترمى عمك ع الاقل اللى قاعد هو وامك وانا
ندى: مقصدش يا انطى احنا بنتكلم بس
عمر بهمس لعائشة: انطى هه يرحم اهلك
ضحكت عائشة على كلام عمر وسكتت اما لقيت ندى مركزه معاهم.
عمر: احم، طيب هقوم انا اعمل اللى قولتلكم عليه وانت يا بابا لو كنت هتعزم حد روح ومازن خلص مع عائشة عشان نظبط البيت هنا
عائشة: ابيه عمر، ينفع لو تقوله بكره، احنا مش هنلحق نعمل كل ده انهارده، وكمان عشان نعزم الناس مش معقول هنقولهم انه انهارده
ندى: متفهمونا فيه ايه
مازن بسخريه: اصلى كتب كتاب عائشة انهارده، عقبالك يا ندى
ندى: ايه ده كتب كتاب مرة واحده ومن غير ما نعرف؟
منصور: جات فجأه يا بنتى عائشة لسه اللى قايله ردها الصبح ف يدوب هنجهز
عمر: خليها انهارده يا عائشة واحنا هنلحق نعمل كل حاجه اطمنى.
سحر: خدى والدتك واطلعى ارتاحوا يا حبيبتى فى الاوضه فوق، لحد م نجهز المكان
ندى: لا ارتاح ايه، ده ليله عائشة برضو انا هطلع اغير وانزل اساعدكم
وطلعت هى ووالدتها فوق
ندى وهى بتقفل الباب: شوفتى يا ماما، بقى دى تتجوز قبلى
سوسن: الموضوع ده مش داخل دماغى يا ندى، اكيد فيه حاجه
ندى بخبث: عندك حق يا ماما والا مكنش حصل كتب الكتاب فى يوم وليله
سوسن: خلينا نرتاح عشان نعرف نمخمخ ليهم
ندى: ايوه عشان نعرف مين اللى هياخدها ده.
==============
فى البيت تحت، كان الكل بينضف وبيشتغلوا بايديهم وسنانهم
الخدامة(اعتماد) : ست سحر انا لازم امشى كلمونى من البيت قالولى ان امى تعبانه
سحر: طيب روحى انتى وخدى دول ولو احتاجتى حاجه قوليلى
اعتماد: خيرك سابق يا ست سحر وانا من النجمة ان شآء الله هكون هنا
سحر: خليكى جنب امك ومرتبك زى ما هو، ولو انى مكنتش احب تسيبينا فى يوم زى ده لكن زى بعضه
اعتماد: ان شآء الله هكون موجوده فى الليله الكبيرة واحنا عندنا كام ست عائشة برضو
سحر: يا رب ان شآء الله، يلا روحى عشان كمان الحق اجهز القعده زمان المأذون والحج هييجوا
اعتماد: مأذون؟!
سحر: مالك يا بت كتب كتاب عائشة انهارده انجزى انتى بس عشان متتأخريش على امك
مشيت اعتماد وسحر قعدت تنضف مع البنات
==========
عند محمد فى الشغل
كان قاعد فى الشغل ودخل عليه العسكرى يبلغه ان عمر مستنيه بره
اتنفض محمد من مكانه: خليه يدخل بسرعه
دخل عمر وجرى محمد عليه
محمد: عمر، فيه ايه، عائشة بخير قصدى الانسه عائشة كويسه؟
عمر: احم، كويسة يا محمد، انا بس جاى ارد على طلبك
هدى محمد شوية وقعد قصاد عمر وطلبله قهوه
محمد: خير يا عمر، ردكم ايه؟
عمر: بص يا محمد احنا مرضيناش نغصب عليها وسبناها بحريتها ايا كان قرارها ايه وكمان بابا بالذات فضل يقولها فكرى مره واتنين وعشرة
محمد بيأس: رفضت مش كده؟
عمر: بص هو الحقيقة، مستنيينكم انت والحج والحجه انهارده فى معادنا
محمد بغباء: هعمل ايه يعنى مهى رفض…، احلف يا عمر
عمر بضحك: والله وافقت يا عم
حضنه محمد من فرحته بالخبر
محمد: ياخى نشفت ريقى
عمر: والله يابنى من اول يوم جيت فيه وانا شكيت انك بتحبها، وانهارده اتأكدت انك بتعشقها اضعاف ماكنت بتمنى حد لاختى يحبها، حافظ عليها يا محمد انت هتاخد حته من روحنا كلنا، اينعم انا مدخلش عليا حوار انك عايز تتجوزها عشان المراقبة بس اهو مشيت للآخر
محمد: اه يا عمر، انا مهما احكيلك مش هقدر اوفى ولو 1٪من حبى ليها، بص خلينى اكتب عليها الاول عشان اعرف اتكلم
ضحك عمر وقام: طيب يا سيدى مستنيينكم انهارده فى البيت بعد العشاء ان شآء الله
محمد: ليه مش دلوقتى يا عم
عمر: ياد اجمد مش كده
ضحك محمد وحضنه ومشى عمر، ومحمد. اخد اذن وروح البيت وبلغ اهله باللى حصل
حمزة: على بركة الله
مريم: الف مبروك يا حبيبى، ربنا يجعلها زوجة صالحة ليك، شوقتنى اشوفها من كلامك يا محمد والله.
محمد: والله يا حاجه انا اللى نفسى اشوفها
حمزه: امسك نفسك يا سيادة المقدم كلها كام ساعة وتشوفها
مريم: يلا بقى انزل هات حاجات نروح بيها وهاتلها شبكتها وانا هنزل معاك استنى
جات ريم من وراهم: وانا روحت فين يا ست ماما، حدش هينزل مع مودى غير
قام محمد ومسكها من قفاها: قولتلك مية مرة بلاش الكلمة دى
ريم: طيب هتاخدنى معاك
محمد: امرى لله، روحى البسى يلا
ريم: فوريرا.
طلعت ريم تلبس ومحمد قعد مع والدته اللى فضلت تمليه يجيب ايه وهو بيكتب بحب وسعادة.
===========
فى المول
عائشة: يا مازن بقى، ده سابع محل ندخله وانت مش عاجبك حاجه، انا زهقت يا عم
مازن: بت بت مش عشان خلصتى حاجتك هتتعبينى
عائشة: يعنى انت واخد بالك اهو انى خلصت وبلف معاك عشان ندور على قميص ليك
مازن: وانا اى حد يا بنتى دانا اخو العروسة.
عائشة: اذا كان العروسة نفسها مخدتش الوقت ده كله، انجز الله يهديك انا ورايا مواويل فى البيت
مازن: حاضر يا ست المتصربعة، اللى يشوفك يقول انك واخداه عن حب وانتو هتتجوزوا صدفة اصلاا.
عائشة: تصدق يا مازن، انا مش عارفه ليه حاسه بكميه الراحه دى، ومبسوطة وف نفس الوقت خايفه
مازن: بصى طبيعى انك تحسى بكل ده انتى داخله على حياة جديدة شخص انتى متعرفيهوش ولسه هتكتشفيه، الطبيعى انك تبقى خايفه بس طالما مرتاحه وربنا مسهل فى. كل الامور يبقى ليه القلق نفرح يا حبيبتى واللى ربنا عايزه هيكون
عائشة: ونعم بالله، انجز بقى خلينى اجهز لقرة عينى.
مازن: اللهم صلى على النبى بدأنا يا ست عائشة
محمد من وراه: عليه افضل الصلاة والسلام.
مازن: اهلااااا بالعريس
محمد بابتسامة: عامل ايه يا مازن
مازن: بخير الحمد لله
محمد: احم، ازيك يا انسة عائشة
عائشة بخجل: الحمد لله بخير.
مازن: ايه يا باشا جاى تعمل تعمل ايه هنا
محمد بمرح: ابدا يا سيدى بيقولوا انى عريس ف لازم اجهز
مازن بضحك: وماله يا باشا حقك.
محمد: طيب هو انا بصراحة كنت هجيب الدبل والشبكة بالمرة معايا دلوقتى ف بما ان الانسة عائشة موجوده ف تعالى اختارى الى يعجبك
عائشة بصدمة: لا لا لازمته ايه كل ده، انا مش عايزه حاجه هى الدبله وحلو اوى كده
مازن: ملوش لزوم يا محمد.
محمد: ياسيدى انتو مالكم انا بجيب هدية لمراتى المستقبليه الاه ناس عجيبة
عائشة اتكسفت من جملته وحست بفرحة شديدة فى نفس الوقت
قاطع كلامهم صوت ريم من وراهم
ريم: الله الله يا حضرة الظابط لاطعنى فى المحل وواقف هنا
محمد باحراج: احم، ريم اختى، وكمل وهو بيجز على سنانه: تعالى يا ريم سلمى على عائشة
ريم: اهلا وسهلا.
سلمت على عائشة واكتفت بهز دماغها مع ابتسامه لمازن
محمد: عائشة تبقى المدام كمان كام ساعة يعنى
ريم: بتهزززززر، لا دانا اسلم بعشم بقى
وحضنت عائشة بمرح واتعرفت عليها.
بعد فترة مشيوا لمحل المجوهرات بعد ما مازن كلم والده واخد رأيه ووافق انهم يروحوا.
فى المحل..
محمد: السلام عليكم ورحمة الله وبركاته
بشير: وعليكم السلام، اهلا وسهلا يا محمد باشا نورت المحل
محمد: منور بصحابه، احم انا كنت جاى انا وخطيبتى نختار الشبكة فعايز حاجه منزلتش لحد قبل كده
بشير: غالى والطلب رخيص، والف مبروك يا محمد باشا
سابهم ودخل جوه يجيبلهم طلبهم
مازن بغمزة: دانت معروف بقى.
محمد بغرور مصطنع: عيب عليك دانا مفيش محل ميعرفنيش
ريم: متتنفخش اوى كده المحل ده اصلا بابا بيتعامل معاه وهو عارفك عشان بابا لا اكتر ولا اقل
ضحك الكل على منظر محمد.
محمد: الله يكسفك يا بعيدة، المهم انسة عائشة اختارى اللى عايزاه وملكيش دعوة بأى حاجه
عائشة بهدوء: ملوش لزوم حضرتك انا قولتلك هختار الدبله وبس.
محمد: اتكلم انت يا مازن بالله عليك
مازن اخد عائشة على جنب: بصى متكسفيهوش اختارى فى المعقول يعنى دبله وخاتم مثلا او انسيال فهمانى.
عائشة: حاضر يا مازن
ورجعوا تانى ليهم كان بشير جابلهم تشكيلة حلوه
اختاروا الدبل واختارت عائشة خاتم رقيق جدا عجبها واكتفت بكده
ريم: طيب هاتلنا بقى تشكيله انسيالات.
عائشة بهمس لريم: ملوش لزوم
ريم: بس يا بت.
جابلهم الحاجه ولفت نظر عائشة انسيال رقيق جدا متدلى منه نجوم رقيقة، شاورت عليه وعجب محمد وريم كمان واختاروه.
وقف محمد يحاسب على الحاجه وعائشة كانت بتتفرج على الاكسسوارات فى قسم الفضه ولفت نظرها سلسلة نازل منها فراشة لونها ازرق وفيها فصوص بيضا عجبتها اوى ولفت عشان تقول لمازن لقيته مش موجود، اتحرجت تسال الراجل على سعرها عشان محمد ووقفت تتاملها وبس
حاسب محمد وخرجوا من المحل.
مازن: طيب يادوب نروح احنا بقى عشان عائشة تلحق تجهز
محمد: تمام، نتقابل بليل بقى.
ومشيوا كل واحد على بيته.
==================
مر الوقت بسرعة وجه الليل وجه اهل محمد والماذون ومعظم الناس اللى عزمهم منصور وعمر.
فوق كانت عائشة بتجهز ومعاها نور.
نور: بقى اكون انا اخر من يعلم يا ست عائشة
عائشة وهى بتلف الخمار: والله يا نور جه فجاة الموضوع زى ما حكتلك اصلا انا لحد دلوقتى خايفه انا معرفوش بس للضرورة احكام
نور: بت يا عائشة افرحى وسيبى بكرة على ربنا متفكريش فى اى حاجه ومتقيديش نفسك ومشاعرك هو عمر واحد بنعيشه فليه نعذب فى قلبنا ونفسنا.
عائشة: يا رب، ها ايه رأيك كده
بصتلها نور بتقييم: قمر وربى، بس ناقص حاجه
عائشة وهى بتبص فى المراية: ايه اللى ناقص الخمار مش مظبوط اظبطه ولا ايه؟
نور: تؤتؤ، حبة ميكب الدنيا هتبقى قمر
عائشة: لا لا لا انسى مستحيل انا كده قمر، مش هحط حاجه انتى عارفة رايى متحاوليش.
نور: على راحتك طيب حتى روج خفيف
عائشة: لا روج ولا مسكرة، وبعدين انتى قاعدة معايا ليه متنزلى تحت تشوفى عمر ومازن ظبطوا الدنيا ازاى من ساعة م رجعت وانا محبوسة فى الاوضة مش راضيين يخرجونى
نور: مهو للاسف اخوكى مش راضى ينزلنى انا كمان، شكرااا
عائشة: متحمسة اشوف عملولى ايه اكتر من حماسى لكتب الكتاب
ضحكت نور عليها وحضنتها بسعادة.

يتبع….

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية صدفة العشاق)