رواية ترويض الأسد الفصل الحادي عشر 11 بقلم شيماء عبده

رواية ترويض الأسد الفصل الحادي عشر 11 بقلم شيماء عبده

رواية ترويض الأسد البارت الحادي عشر

رواية ترويض الأسد الجزء الحادي عشر

رواية ترويض الأسد الحلقة الحادية عشر

.وفجأه ومن غير اي مقدمات ضرب النار كان عليهم من كل اتجاه .ونورهان بقت تصرررخ . حمزه نزلها فى دواسه العربيه ورمى كل جسمه عليها عشان متتأذيش . ضرب النار كان زي المطر عليهم .بس اللى بيضرب بيضرب بغشوميه معرفش يوقع اصابات .مروان كان مستني حمزه برجالته .واول ماسمع ضرب النار حس ان حمزه فى خطر طلع هو الرجاله لمكان حمزه . وقدروا يوقعوا الكام راجل اللى كانوا بيضربوا نار على الاسد ..ضرب النار سكت .وحمزه لما اطمن ان الخطر زال .قام .وكانت نورهان فقدت وعيها من الرعب والخضه ..حمزه رفعها على الكنبه وحاول يفوقها بس من غير فايده .. قرب عليه مروان اللى مرعوب على الاسد
مروان بخوف :حمزه انت كويس .
حمزه بقلق على نورهان : انا كويس . بس نورهان غميت .وحاول حمزه مره تانيه يفوقها .برضو من غير فايده ..
مروان ركب عربيته .بعد ما اعطى امر للحراسه تحاوط عربيه الاسد .وطلعوا على فيلا الجارحي …
فى فيلا الجارحي ..حمزه شايل نورهان .اللى لسه فاقده وعيها .ومروان وراه .وشافهم كل اهل البيت اللى اتخضوا واتفزعوا من المنظر .
سلطانه برعب : فى ايه ياولاد نورهان مالها ..
حمزه نيمها على كنبه الصالون ..شروق صرخت تنادى عمار اللى كان فى غرفته ونزل جررري مرعوب
عمار بلهفه : فى ايه ياحمزه ايه اللى حصل .
حمزه بغضب : شوف نورهان .وخلى بالك منها ..وخرج حمزه يجرى كاجري الاسد و وراه مروان …
شروق بخوف : فى ايه حد يفهمنا اللى حصل … عمار بيقيس نبض نورهان . وكا طبيب بيحاول يخليها تسترد وعيها
الكل اعصابه مشدوده ومش فاهمين اللى بيحصل ومخضوضين ..نورهان بدءت تعود لوعيها . واول مافتحت عيونها .ندهت على حمزه .الكل بدء يهدى ويسأل ايه اللى حصل
شروق بقلق : نورهان انتى كويسه . ايه اللى حصل وعمل فيكى كده
نورهان قامت قعدت ومن الخوف بقت تعيط لما افتكرت اللى حصل .
عمار : اهدي . انتى بقيتى كويسه .
نورهان ببكاء : حمزه فين ياعمار . ايه اللى جراله
عمار : حمزه كويس هو اللى جابك هنا ومشي
نورهان : مشي راح فين . اوعا تكون بتضحك عليا
سلطانه : حمزه بخير يانورهان متقلقيش عليه . ايه اللى حصل معاكى وانتى غميتى ليه
فى فيلا ثابت القاضي .. حمزه ومروان ومعاهم جيش من الرجال .حمزه ضرب اعيره ناريه فى الهوا ..خرج عاصم على صوت هذه الطلقات وتجمع حول عاصم رجاله ..سيد وثابت فى الخلفيه ..حمزه قرب من عاصم بكل غضب وتوعد وعينه مليانه بالشر ..
عاصم بغضب : فى ايه ياجارحي .جاي بغضبك عليا ليه . ولا انت شايفنى فى منامك ولا ايه … ولا لدرجه دي كارهنى ومعكر عليك صفو حياتك …
حمزه ض* ر* ب ن* ا* ر على اقدام رجاله عاصم واسقطهم ارضا .حمزه بغرور : كده تعرف تكلمنى بدل ما انت متحامى فى شويه العيال دول .ولو عايز تضرب عليا .نار تجيلى وش ل وش .مش تستغل وجود مررراتى معايه وتعمل عملتك .بس المره الجايه ابعت رجاله . بتعرف تمسك سلاح . مش شويه عيال .
عاصم بعدم فهم : انت بتتكلم عن ايه
مروان بغضب : ديه المره التانيه ياعاصم . خد بالك محدش هيخلصك من ايدينا المره دي
سيد قرب من حمزه بتساءل : فى ايه ياحمزه .حصل ايه
حمزه بغضب : اخوك باعتلي رجالته على اول البلد .ضربوا عليا نار . انا ومراتى ..
عاصم بخوف على نورهان : محصلش
حمزه بغضب : لا حصل .خليك راجل ومتنكرش
عاصم بأصرار : انا لوعملتها مش هخاف منك وانكر . بالعكس هبقا فخور بكده .لكن يمين بالله العظيم مانا ولا اعرف حاجه عن الموضوع ده من اصله ..(حمزه بيضحك بيسخريه . وبيبص حواليه .لقى كل حريم البيت معاهم بره )
عاصم بغضب وثبات : اسمع ياجارحي -كان بودى اكدب عليك . واقولك اني خرجتك من دماغي . لكن للاسف لاه موتك من اولوياتى .ومش هرتاح غير بق*تلك .(مروان شد اجزاء السلاح عشان يستعد للضرب اوقفه حمزه بأديه ) وتابع عاصم بنفس الثبات والتوعد .هاق*تلك واشفي غليلى منك . هاقت*لك .بس وانت لوحدك .مش وهي معاك . معيزاهاش تتأذى بسبب موتك …عاصم هنا بيعلن حبه لنورهان وخوفه عليها امام الجميع . امام الاسد . قالها بكل صراحه . حتى لوكانت بطريقه غير مباشره . بس الا سد . شاف فى عيون عاصم صدق كلامه . شاف حبه لنورهان . اذا نورهان روضت الاسد .فماذا فعلت بقلب هذا الجاحد . صاحب القلب الحديدى . ألانته .نعم ألانته ….ثار الاسد وانقض على عاصم وسدد له الضربات المبرحه فى وجهه .تحت انظار وصرخات ستات البيت ..سيد بيحاول يمنع الاسد ولكن ليست لديه القدره .. حمزه صوب سلا*حه على رأس عاصم .جريت عليه فتحيه .ام عاصم وبترجي واذلال : لا ياحمزه .احب على يدك ياولدى .سيبه ياحمزه . عشان خاطرى بلاش ياحمزه .
حمزه بغضب : ابعد عنى وعن بيتى . المره الجايه لو امك باست رجلي مش هرحمك . وخرج الاسدين .ووراهم كل رجالهم ..
ثابت بصوت راجف : ليه يا ولدي كده ليه مش قلنا لك بلاش حمزه الجارحي
عاصم : مش انا جولت مش انا اعمل ايه تانى عشان تصدجونى
سيد بتساءل : مين طيب ..فى حد له مصلحه فى موت الاسد .او نورهان ..
عاصم سمع كلام سيد بأهتمام وسرح فيه بتفكير وافتكر . كلام عفاف
(فلاش باك)
عاصم كان داخل اوضته بليل . واتفاجئ بعفاف منتظراه .وهي فى ابهي صوره .لقضاء وقت حميمي مع زوجها .هو اول ماشافها فهم مرادها .تعايا وتمارض .عشان يتهرب منها ..
عفاف : مالك ياعاصم فيك ايه
عاصم بتمارض : حاسس نفسي تعبان .وعايز انام ..عفاف بصت بسخريه وعشان تحافظ على ماء وجهها .غيرت الموضوع
عفاف بخبث : عملت ايه فى موضوع اللى متتسماش .بنت عمك .وجوزها .
عاصم بعدم اهتمام : هعمل ايه يعنى . ليهم دور .بس لسه مجاش
عفاف : انا عرفت انهم فى مصر .وقربوا ينزلوا .عشان فرح عمار .
عاصم قعد وانتبهلها وبتساءل : وانتى دخلك ايه فى الموضوع ده .ديه متخصكيش
عفاف : اومال .تخص مين لو متخصنيش .انت جوزي .وبسخريه .ولا ديه كمان نيستها . ولا تكنش رجعت فى كلامك وصرفت نظر من اصله .
عاصم : مش وقته . كل ما اجمع ناس وتيجى سيره الاسد بيخافوا ويجلوا .
عفاف بتحمس : انا عندى اللى مايخافش وعندى اللى يخلص عليهم الاتنين مع بعض ونرتاح منهم للابد ..
عاصم قام بغضب ومسك معصم عفاف بقوه وقالها بتوعد وتحذير : الموضوع ده ملكيش صالح بيه . ولد الجارحي . انا هعرف اصفي حسابي معاه …لكن نورهان .حسك عينك تجيبى سيرتها ولا تفكرى تمسيها بسوء .هي ملهاااش فى الموضوع من اساسه
عفاف بعصبيه وغيره : هي مين ديه اللى ملهاش فى الموضوع . مين ديه . ديه هي اس البلا كله . وكل اللى احنا فيه ده بسببها ..وبعدين تعالى هنا قولى . انت لساتك بتفكر فيها .. عشان اكده لماعرفت ان حمزه معاود مصر وهي معاه .امرت راجلك ميضربش عليه نار .عشان السنيوره .جانبه . خفت عليها .يجرالها حاجه . ساحرتك الساحره .
عاصم بغضب : هي كلمه واحده .موضوع الجارحي .ليا انا لوحدى وانا اللى هاتصرف فيه بطريقتى ..
عفاف بغضب : طريقتك ديه اللى مفيهاش اذيه لحبيبة القلب . مش اكده . معئن هي اللى مفروض تموت .مش ولد الجارحي . هي اللى ساحرتك . وساحرته ….
(بااااك)…..بص عاصم لعفاف . وهي هربت من عيونه بسرعه .ودخلت تجرى جوا الفيلا . وهو وراها . ووراهم كل اهل البيت
عاصم بغضب : عفاف .وقفت بصتله بخوف . عاصم اتنهد بغضب . انتى ليكى يد فى الموضوع ده
عفاف بأنكار : لا مش انا .
عاصم : لا انتى . انتي اللى نفسك تخلصي منيها .
عفاف بجمود : وانت كمان المفروض تكون عاوز واكتر منى .لو لسه باقي على هيبتك وكرامتك .ياسيد الرجاله
عاصم صفع عفاف على وشها صفعه اسقطتها ارضها . عفاف بعصبيه حد الجنون . بتضربني عشانها .بتمد يدك عليا عشانها .ليا حق .اقتلها . لواطول مش هقتلها مره ، هقتلها الف مره ومره ..من يوم مادخلت البيت ده قلبت كل حاجه فيه . حتى ناس البيت .قسمتهم .نصهم ضدها ونصهم معاها … سيد اخوك اللى مكنش بيراجعك فى كلمه .بقا بيرد عليك الكلمه بكلمه . وعماتك طول عمرهم ساكتين اتجرؤا وجوم يطالبوا بحقهم . حتى ابوك اللى كان مسلمك ماله ودماغه . مبقاش يعجبه عمايلك وبقا على طول مختلف معاك . ..والاهم من ده كله .خدتك مني . خدت كل حاجه . قلبك وعقلك واحلامك ، حتى وانت صاحي سارح بتفكر فيها …وانا بقيت مراتك بالاسم بس . وتابعت بجمود . اسم ياعاصم . زي ماانت مش متنازل وعندك امل فيها ترجعلك فى يوم من الايام … انا كمان مش هتنازل عن موتها … يمكن انت ترجع عاصم بتاع زمان ….
فى فيلا الجارحي .بعد مانورهان فاقت واتحسنت وحكتلهم كل اللى حصل .
نورهان بقلق وخوف على الاسد : راح فين بس
عمار : متقلقيش .مروان معاه
نورهان بتبص لشروق : اتأخروا اوى ياشروق مش كده
سلطانه : يابنتى اهدى شويه مش كده . هو حمزه صغير . حمزه راجل وعارف بيعمل ايه .
عمار بهدوء : اعذريها ياحجه . الجو لسه جديد عليها . اطمنى يانورهان .حمزه زمانه بيعلم ابن عمك الادب
نورهان بخوف وتوتر : يانهار اسود .هيودى نفسه داهيه بسببه . يارب استر ..
شروق بهزار لعمار : عمار
عمار ببرود : ها
شروق : محصول الدره السنه ديه كله اتحرق .(نورهان بصتلها بأستغراب وعدم فهم)
عمار بضحك : عندك حق عشان الحب ولع فيه .وضحك عمار وشروق بصوت عالى . واتبسمت سلطانه ..ونورهان اتضايقت
نورهان بغضب : انتوا ازاي بتضحكوا كده .وكأن الموضوع ملهوش اهميه .
سلطانه بتحاول تهدى نورهان : بيضحكوا معاكى . شيفينك قلقانه زياده عن اللزوم .دلوقتى .هتلاقيه فايت وجاي علينا .وفعلا دخل مروان . جريت نورهان .فين حمزه ياابيه . بتبص لقت الاسد داخل بيهبته وراه
بصت للاسد بحب وجريت عليه بلهفه وقفت قدامه والدموع فى عنيها ومش عارفه تعمل ايه ،من كتر خوفها عليه .تلقائيا .ضربته فى صدره عدة ضربات متتاليه خفيفه ليست موجعه . ضحك الاسد وخدها فى حضنه .وهي ماصدقت استخبت في حضنه .
حمزه همس فى ودنها بحب : خفت عليكى اوى
نورهان بدموع : سبتينى وروحت فين يااسد
عمار برخامه : احم احم .جماعة العشق المشروع . مش قدامنا . (كلهم ضحكوا على كلام عمار)
حمزه مسك ايد نورهان .وراحوا قعدوا معاهم
عمار بهزار: اطمنتي خلاص .اهو الاسد جالك . كلتى دماغنا من ساعه مافوقتي . لو اعرف كده كنت سيبتك غميانه .لحد ماحبيب القلب يجي
حمزه بص لنورهان بحب : كنتي خايفه عليا
نورهان بتأكيد : طبعا يااسد
عمار : طبعا يانحنوح .ديه صدعت دماغنا اسئله عليك
حمزه لعمار : بس يارخم ..لم نفسك ..
سلطانه بحب : ربنا يخليكم ليا ياولاد وميفرقكوش عن بعض .وتفضلوا حواليا كده على طول
عمار بجديه : ايه اللى حصل مع عاصم (حمزه ملامح وشه احتدت فورا)
مروان : مش وقته ياعمار .بعدين . هتعرف كل حاجه بعدين
نورهان : هو اللى عمل كده .كنت عارفه انه مش هايسبنى فى حالى
حمزه بتحذير : نورهان .متتكلميش فى الموضوع ده تانى . وانسي . ماشي
نورهان بخضوع : حاضر …نورهان بتسئل عن الاسد الصغير .اومال فين حمزه
عمار بسخريه : اومال اللى مكلبش فى ايديك ده مين
نورهان : لاء انا اقصد الاسد الصغير
مروان : زمانه جاي . فى رحله مع المدرسه .
حمزه : انا هطلع اغير هدومي وارتاح شويه ..على ما الاكل يجهز
سلطانه : اطلع ياحبيبى . وانا هخليهم يطلعولك الاكل فوق .
حمزه : لاء انا كده كده هنزل تانى . واخد نورهان وطلعوا …
شروق : ايه اللى حصل يامروان .فى بيت الزفت اللى اسمه عاصم
مروان : مش هو .
عمار : مش هو ازاي . اومال مين
مروان : قالها فى وش الاسد .قت*لك من اولوياتى . بس مش قدام نورهان .عشان متخافش عليك وتتأذي بسببك ..
سلطانه : عاصم مش هايجبها لبر . كنت فكراه عقل وهدى وبدء ينسي.
مروان : الواطى مش هيتراجع عن اللى فى دماغه . ومش هيسيب حمزه ونورهان فى حالهم
عمار : انا مش فاهم حاجه .
شروق بتردد : عاصم بيحب نورهان ياعمار
عمار بصدمه : ده مجنون .
مروان : الكلب قالها بمنتهي البجاحه فى وش حمزه .
شروق : ده وقح . بيقولها كده عادى قدام حمزه ..قليل ماكان ق*تله
مروان : بتقولى فيها . حمزه كان هيق*تله . لولا ام سيد اترجته عشان يسيبه . كان زمان حمزه طلع بروحه .
سلطانه : الحمد لله انه مبتلاش فيه …
مروان بخوف : والله ياامي بدعي ربنا من قلبي . ربنا يخلصنا منه على اهون سبب ، قبل مانبتلي فيه …
فى غرفه حمزه ونوهان …حمزه قاعد متضايق من كلام عاصم على نورهان . وخلاص بقا متأكده ان عاصم مش هيشيل نورهان من دماغه .. نورهان شافته جت قعدت جنبه
نورهان : مالك ياحمزه .فى ايه .شكلك متضايق جدا
حمزه بهروب ولا حاجه .
نورهان : حبيبى .مش اتفقنا منخبيش حاجه عن بعض .هترجعك فى اتفاقك ولا ايه .
حمزه بصلها بخوف وخدها بين ذراعيه : خفت عليكى اوى انهارده.مكنتش عارف اعمل ايه
نورهان : انا كمان كنت مرعوبه عليك . لمانزلت فى العربيه من تحت .وانت رميت جسمك عليا . وقتها كل السينريوهات الوحشه .اترسمت قدام عنيا . ساعتها بس حسيت بدوخه شديده . ومحستش بنفسي .غير وانا هنا ….بس برضو يااسد مش ده اللى مضايقك . فى حاجه تانيه مضيقاك .اكبر من ضرب النار علينا .
حمزه بصلها وهز راسه بأيوه .: بس مش عايز اتكلم . ومش عيزك تسألي تانى ممكن
نورهان : ممكن طبعا .. طب ايه مش يلا ننزل نقعد معاهم تحت .
حمزه : حاضر ….نورهان طبعت بوسه رقيقه على خد الاسد . ممكن تسيب التكشيره ديه هنا قبل ماتنزل …
وجت تقوم من مكانها حست بدوخه .قعدت تاني مكانها ..
حمزه بقلق : مالك .فى ايه
نورهان : حسيت بدوخه . بس متقلقش .عمار قالي بسبب الضغط المنخفض .
نزلوا حمزه ونورهان مع بعض . وكانت بتدور على حمزه الصغير
نورهان فين حمزه ياشروق لسه مجاش
شروق : مروان خرج يجيبه من بره ..انتى عامله دلوقتى .بقيتى احسن
نورهان : اه الحمد لله احسن ….
حمزه الصغير دخل جررري على نورهان وحضنها بشده ..
حمزه الصغير : وحشتينى اوى اوى
نورهان بحب : وانت كمان وحشتني اوى اوى اوى .
حمزه الصغير :انا مش هاخليكى تسافري تاني .
نورهان : مش كنت بمتحن يااسد .
الصغير : الامتحان اسبوع . وانتى قعدتى شهر
نورهان : عندك حق بس الاسد الكبير ،كان عنده شغل كتيير .اول لما خلصوا . جينا على طول
الصغير ببرائه : انتى ليه مش جيتى لوحدك .
نورهان : مش بعرف اجي لوحدى .بخاف
الاسد الكبير : هو انت مش شايفنى يااسد ولا ايه
الصغير : لاء . انا زعلان منك .عشان انت خدت نورهان مني ..
حمزه الكبير بهزار: ابقوا فكروني ابص فى قسيمه الجواز .اتأكد من الاسم .حمزه حسين الجارحي . ولا حمزه مروان حسين الجارحي ..(كلهم ضحكوا بشده ) وتابع حمزه … مروان طالما ابنك زعلان منى مطلعش العربيه اللى جبتهاله ..
حمزه ونورهان .كانوا جايبيبن عربيه للاسد الصغير . نفس نوع وتصميم عربيه الاسد الكبير . بس خاصه للاطفال
حمزه الصغير : خلاص هاصلحك .وجرى عليه وحضنه …
على سفره العشا
حمزه لعمار : خلصتوا كل حاجه ولا لسه فى حاجه ناقصه
عمار بهزار : كان ناقصينا تشريف جنابك
شروق : اما بقا نورهان . ضحي اختارت حته فستان فرح . انما ايه تحفه
نورهان ابتسمتلها .شروق الكلام طلع منها بعفويه .بس حست نفسها ضايقت نورهان .مروان كمان بصلها بلوم .وحمزه بص لنورهان
نورهان : ربنا يسعدها ويفرح قلبها .
شروق بأسف : نورهان . انتى عارفه انى مش قصدى صح . اوعي تكوني زعلتي
نورهان بحب : لاء طبعا هزعل ليه . كل واحد بياخد نصيبه .وانا نصيبى كان الاسد ..بصلها الاسد بحب
سلطانه : شروق كانت بتفكر .تعمل فرح لنورهان .مع عمار وضحي ايه رائيك ياحمزه .نخلي الفرحه فرحتين
حمزه :لاء احنا فرحتنا حاجه تانيه . وبص حمزه لمروان .اللي فهمه من غير كلام .
نورهان مش بتاكل كويس .وحمزه ملاحظ عليها كده
حمزه : نورهان انتى مش بتاكلي كويس . انا ملاحظ عليكى من وقت ماقعدتى .
نورهان بتعب : اه معدتي بتوجعنى . يظهر اخدت برد .
عمار : خلي صالحه تغليليك شويه نعناع .هيفيدك
حمزه بسخريه : اهو دكتور العيله قالك اهو … الا قولي ياعمار انت بتعالج عيانينك بالنعناع .
عمار :بعالجهم بالخفه ياخفه
نورهان قامت وخلصت اكلها مروان وعمار متفقين مع بعض يروشوا شويه على حمزه
عمار بسخريه : على فين ياانسه نورهان .مكلتيش حاجه (حمزه بيبص لعمار بتوعد )
نورهان : شبعت الحمد لله
عمار: ياصالحه .ياحجه صالحه .اعملي للانسه نورهان .كوبايه نعناع سخنه عشان الانسه معدتها تعباها .
نورهان مستغربه : ايه ياعمار افورت كده ليه .
حمزه : اتلم ياعمار يومك قرب .هيطلع عليك اضعاف .
عمار بكل ثقه : هادبح القطه من اول يوم . مش هعمل زيك . وانام فى اوضه تانيه .
حمزه حدفه بتفاحه وعمار لقفها بكل براعه …
تانى يوم نهارا .شروق ونورهان وضحي . كانوا بيشتروا بعض مستلزمات الفرح .واكسسورات .وشوذات .واخيرا وصلوا البنات لأتيليه الفساتين … بيختاروا مع بعض فساتين للحنه وليوم الزفاف . كل واحده فيهم اختارت فستانها .اللى تقيس تطلع توريه للباقي .وتدخل تغير وتطلع تانى . لحد ماجه الدور على نورهان .قاست فستان شكله توووحفه وكان رهيب عليها .بس لونه احمر .اترددت تاخده ولا لاء عشان لونه ملفت جدا .والبنات اقنعوها تاخده … دخلت نورهان البروفه قلعت الفستان ولبست هدومها وطرحتها .وجت تخرج لقت حاجه غريبه الباب مقفول من جوا بالترباس . ملحقتش تستغرب واتفاجئت بحد من ضهرها بيحط ايديه على بوقها وبيكتم صوتها .وووووو……

يتبع…

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية ترويض الأسد)