رواية نور الفهد الفصل الخامس 5 بقلم شيماء زايد

فهد: عارف شكلها حلو فى لبسها الفضاض بس بتعصبنى ببرودها بس انا شوفت فى عنيها حزن كبير وبتخبيه ورا برودها دا.

مروان بأستغراب: نعم بتقول ايه وهى مين دى اللى بتوصفها.

فهد:……

مروان: انت نمت نام يا اخويا نام بس ياترى مين اللى خلت الفهد يفكر فيها بالطريقه دى خلاص خلاص يخبر النهارده ب فلوس بكره يبقى ببلاش.

فى صباح جديد على الابطال

نور زى العاده قامت صلت ودعت ربها وبدأت يوم جديد بس المرادى مش هاتروح الشركه هاتروح المقابر عشان باباها وحشها جدا وخرجت من الفيلا وفى طريقها الى المقابر

فى الجهه التانيه فهد قام ومصدع وافتكر اللى عامله امبارح وقال هى السبب فى كل اللى حصلى دلوقتي

مروان وهو داخل من باب الغرفه وسامعه: وياترى مين دى اللى عاندها الجبروت انها تعصب الفهد

فهد: يا حمار مافيش احم حتى

مروان: ايه يا اختى كميله اتخضيتى مأعتقدش

فهد: انت تصدق لو مكنتش صاحبى كنت طلعت من الاوضه دى على نقاله

مروان بخوف: لا خلاص خلاص صاحبى وممكن تعملها

فهد: ايوا كدا لم نفسك

مروان: ها برضو مش هاتقول مين دى اللى خدت عقلك

فهد بتوتر: هى هى مين دى اللى بتقول عليها وبعدين محدش يقدر ياخد عقلى

مروان: عليا برضو يا سطا شكلك بيقول وقعت وانت مش راضى تعترف بكدا

فهد: اسطا حسن ملافظك يا بغل ومين دا اللى يقع دا انا الفهد وقوم كدا خلينى اقوم عشان عندى مشوار مهم

مروان: ماشى يا اخويا توه فى الكلام اسيبك بقى وروح مشوارك وانا اروح انام ونتقابل باليل

فهد: ماشى سلام

مروان: سلام يا اخويا بس وقعت برضو ????

فهد: حدفه بالمخده امشى من قدامى احسن

مروان: خلاص خلاص سلام يا عمونا

فهد: عمونا والله ما انت نافع

مروان بصوت انوثى وهو خارج بره الاوضه: لو مش عجبك طلقنى

فهد: امشى يا سافله

مروان مشى وفهد فضل يفكر بجد هو انا وقعت لا لا ايه اللى انا بقوله دا انا مش بطقها

(والله يا سطا ماحب اللى بعد عداوه وانا هاخليك تقع فى حبها استنى عليا بس ????)

بعد ما خلص تفكير قام وجهز نفسه وخرج من الفيلا وركب عربيته

(ياترى الواد دا رايح فين ????)

عند نور وهى فى المقابر قعدت تقرأ قرآن بصوتها العذب وفضلت تبكى وتقول:ليه سبتنى ها متعرفش انك وحشتيني قد ايه تعرف انك كنت سبب ابتسمتى مكنتش بعرف اهزر غير لما تكون حوليا تعرف انك كنت أمانى ومأمنى كنت كل حاجه فى حياتى ليه سبتنى ها على الفكره فى حاجات كتير حصلتلى بعد غيابك اتصدق انى بقيت نكديه اهو يا حاج مش عارفه اهزر مح حد غير معاك لحد دلوقتيشوفت احنا فين وبهزر معاك برضو متقلقش عليا انا كويسه الحمدلله كان نفسى تبقى معايا بس انت عند اللى احسن منى ومنك واكيد انت فى الجنه وحشتيني استنانى لحد ما اجيلك واه زى ما وعدتك هاخد حقى وحقك يا حبيب قلبى استنانى سلام عليكم يا حبيبى ومشت ومأخدتش بالها من اللى كان سامعها

كان فهد فى المقابر بيزور باباه ومامته

واول ما سمع صوتها العذب فى القرآن جذبه صوتها وقال لازم اشوف مين دى وراح شافها وعرفها وفضل يسمع كل حاجه بتقولها وكمان حبه كان هايعيط بس قال انا قولت وراء البرود دا حزن وانا لازم اعرفه وياترى اى اللى حصلها وهاتاخد حقها من مين انا لازم اعرف وهو انا مهتم ليه يكمن عايز اساعدها ومن امتى

(ياعنى مش بتحبها تؤتؤ عايز اساعدها يا اخويا روح ساعد نفسك قال تساعدها قال ????)

فهد قرأ الفاتحه لوالديه وقالهم وحشتونى وفضل يتكلم عن حاجات حصالتلهم بس هانعرفها فى الاحداث بعدين وقام وخلص وراح لدار الايتام عشان يقدم مساعدات ليهم وكانت نور هناك وقول ماتقبلوا

فهد:انتى

نور ببرود:انت مهو يوم باين من اوله

فهد بسخريه:اكيد يوم حلو

نور:اوى الصراحه فيه حاجه حضرتك

فهد:كنت كدا كدا هاجيلك عشان اخد معاد معاكى عشان العرض وكدا

نور:قول والله انت بتتكلم بجد

فهد:ايوا والله بجد اكيد مش مصدقه نفسك ها.

نور:اصل انا مقولتلكش

فهد:لا محصليش الشرف وقولتيلى

نور:مش انا مش موافقه على العرض بتاعك اصلا

فهد:لا ياشيخه

نور :اه والله

فهد بعصبيه:انتى هبل…..

وقبل ما يكمل كلامه

نور: حااااااسب

(ياترى ايه اللى حصل ???? هانشوف فى البارت الجاى ويارب يكون عجبكم ومتنسوش تقولوا رايكم)

••••••••••••••••••••••

(لا تقولى ليس لديكى امان ف انا امانك ومأمنك فلا تخافى ف انا معكى دائما)

يتبع…..