رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل التاسع عشر 19 بقلم آية طه

رواية ذات 17 عاما ولكن الفصل التاسع عشر 19 بقلم آية طه

رواية ذات 17 عاما ولكن البارت التاسع عشر

رواية ذات 17 عاما ولكن الجزء التاسع عشر

رواية ذات 17 عاما ولكن الحلقة التاسعة عشر

انا سمعت الكلمه دى قبل كدا بس مش فاهمه هى حاجه حلوه ولا وحشه مش قادر احدد.
رهف:بيستى دى حاجه حلوة يعنى اعز صحاب او صحاب على طول فهمت.
جاسر:اه فهمت بس دى عادى بتتقال على الولاد والبنات.
رهف:مش عارفه انتو بتقولو بيستى ولا لا بس احنا بنات بنقولها حتى لو الصاحب دا ولد بنقولها عادى.
جاسر:وانتى قبل كدا كان عندك بيستى ولد.
رهف:انت اول صاحب ولد فى حياتى انا اصلا عمرى ماكان عندى بيستى كنت بشوف البنات وهى بتقول وبتتعامل بس انا مكنش عندى خالص.
جاسر:ليه كدا مكنتيش متفقه معاهم علشان لغه وثقافه يعنى بس فيه مصريين كتير وفى كل حته.
رهف:لا مش دى كانت المشكله المشكله كانت انا كنت بتوتر من الصحاب واخاف جبهم عندى البيت اونكل ياسين يتعامل معايا وحش ادامهم ولا وائل يتعرض لى فكنت ببعد منعا لاحراجى وكدا فمكنش عندى صحاب اوى.وعلى فكره انا صحبتك من زمان اوى بس شكلك نسيت.
………..نرجع بالاحداث لورا…………..
رهف عندها 5 سنين وجاسر عنده16 سنه فى جنينه المنزل رهف تلعب بالعابهاوعرايسها وجاسر يروح ليها علشان يسال على ابوة فين.
رهف:عمى قاعد جوا مع بابا وجدو ياابيه.
قام جاسر ليدخل ولكنه يسمع رهف بتعيط يرجع ليها.
جاسر:مالك بتعيطى ليه.
رهف:فريد البارد داس على العروسه بتاعتى وكسرها.
جاسر:طب خلاص متعيطيش انا هجبلك واحده غيرها.
رهف:بجد طب يلا بينا.
جاسر:ايه دا انتى شبطى
رهف: انت مش قولتلى هتجبلى يبقى تجبلى وتنفذ كلامك وانا هلعبك معايا بلعبي ونبقى صحاب.
جاسر:كمان هتلعبينى بلعبك.
رهف:ايوة انت حلو اوى وهديك شيكولاته من بتاعتى بس متديش فريد حاجه.
جاسر:لا لا مش هديله طبعا يلا بينا.
وشاله على كتفه وخرج واشترلها لعب كتير من مصروفه اللى كان محوشوه ولعبو مع بعض لحد ما نامت شالها وطلعها لعند مرات عمه بس معرفتش تاخدها منه علشان كانت ماسكه فيه وهى قالتله نايمها معاك ياجاسر احسن تصحى وتوجعلى دماغى وتقولى حدوته وبتاع بالله عليك مش ناقصه.
واخدها جاسر وراح اوضته ونيمها ونام جمبها لحد الصبح صحى على حد بيتنطط على السرير وباسته من خده وقالتله: صباح الخير ياعثل يلا علثان نفطر بلدغه كدا زى الاطفال.
………….نرجع تانى…………………….
جاسر:ايوة صح كنتى لطيفه وقتها مش عارف بعد مماتك اطلقت وانتى سفرتى كنتى لما بتيجى مش بتتعاملى مع حد خالص وعلى طول واخده جمب.
رهف:دا انا ولا انت مش انت قولتلى وزعقتلى وطردتنى من اوضتك وقولتلى مكلمكش تانى ولا اخبط عليك ولا اتعامل معاك.
جاسر:انا دا امتى دا.
رهف:بعد وفاه عمى بكذا يوم انت كنت على طول زعلان وحزين وانا جبت اللعب بتاعتى واخدت البلاي استيشن بتاع فريد وجتلك علشان اغيرلك مودك اتعصبت عليا وكسرت كل اللعب وطردتنى وانا من ساعتها وانا واخده جمب زى ماقولتلى.
جاسر:ايوة افتكرت بس اصلا فتره وفاه ولدى كانت صعبه اوى وخصوصا انى بقيت مسئول على الشغل وانا كنت لسه طالب فى الجامعه وبعديها بفتره عمى تعب وانتى سفرتى وانا من ساعتها شايل هم الشغل والعيله لوحدى بس انتى ملكيش حق كان لازم تتفهمى انى فى فتره صعبه ابويا مات وكدا مش تزعلى لحد دلوقتى.
رهف:انا كنت عيله الصغيره يدوب عشر سنين افهم ازاى انا واقدر ايه.
جاسر:ايوه بس انتى دلوقتى كبرتى وبقيتى شاحطه اهو لسه بردو مش فاهمه.
رهف:معرفش انا اتعودت على المعامله دى وبعدين انت ولا مره جيت وتفهمنى.
جاسر:افهمك ايه انا كنت ناسي اصلا الموقف دا لسه فاكره دلوقتى اناكنت بقول انك علشان كل فين وفين بتيجى تقعدى شهر او اقل وتسفري فبتحسي ان البيت واحنا غريبين عليكى وكنت بسيبك براحتك علشان مضيقيكيش بس انتى المفروض تيجى وتقولى انك زعلانه من واحد اتنين تلاته ونقعد نتكلم.
رهف:مكناش لسه بقينا صحاب كنت فاكرة اننا خلاص مش هنبقى صحاب تانى.
جاسر:طب دلوقتى.
رهف:لا خلاص طالما سوء الظن اتوضح نرجع صحاب تانى بس توعدنى تبطل عصبيه معايا.
جاسر:موافق بس انتى توعدينى تبطلى لماضه معايا.
رهف:موافقه يا ابيه.
تضحك وطلع لسانها لجاسر.
جاسر يضحك على منظرها ويركبو السياره ويروحو على البيت.
كل منهم ذهب الى غرفته ولكن النوم لم يكن حليفه.
جاسر سهران فى اليوم واللى حصل فيه ورهف وضحكتها وشقاوتها ويفتكر منها كلمه جوزى ومسكه ايده وكذلك رهف سرحانه فى اليوم واللى حصل فيه وجاسر وانها عرفت انه مكنش يقصد يبعدها عنه وانه كويس من جوا مش زى ماظهر عليه من برا.
تسمع صوت رساله على فونها.
تقراها رهف”نمتى ولا لسه”
رهف ترد برساله:لا لسه.
جاسر:انا مش جايلى نوم.
رهف:وانا كمان بس فى نفس الوقت تعبانه مش قادرة اتحرك من مكانى.
جاسر:طب اجيلك ولا انتى تجيلى نتفرج على فيلم سوا وناكل سناكس وكدا.
رهف:فكره بس لا اخاف تروح عليا نومه جدو يزعقلى تانى.
جاسر:لا متخفيش محدش يزعقلك انتى خلاص مراتى يعنى لو راحت عليكى نومه عندى ولا انا راحت عليا نومه عندك محدش هيتكلم.
رهف:احنا مش اتفقنا منجبش السيره دى ونتعامل عادى وانت بتوترنى بالكلمه دى لو سمحت بلاش علشان مقفلش منك شخصيا.
جاسر:مش قصدى بس هما دبسونا فى حاجه صح يبقى نستغلها ولا يدبسونا وكمان منستفديش.
رهف:تصدق عندك حق بس متتعودتش على كدا.
جاسر:تمام ماشى بس قوليلى هتيجى انتى ولا اجى انا.
رهف:لا تعالى انت انا تعبانه مش قادره اقوم اروح فى اي حته انا هنقى الفيلم وانت تعالى.
جاسر:اوك.
بعد دقايق دق جاسر باب غرفه رهف فتحت له ودخلو وقعدو على الكنبه ورهف جابت غطاء واتفرجوا على الفيلم سوا لحد ماغفا كل منهم على الكنبه ولكن استيقظ جاسر جراء تعب فى ضهره من النومه وجدها نائمه.
فذهب لها يهزها بلطف
جاسر:رهف رهف قومى نامى على السرير علشان متتعبيش وانا رايح اوضتى رهف رهف.
ولكنها نائمه ولم تستجيب فققر انه يشلها وراح لحد السرير نيمها وقام يخرج مسكت رهف بيده واحتضانتها وهى نائمه
رهف:متسبنيش خليك هنا.
جاسر:لا خلينى انام فى اوضتى احسن علشان تنامى براحتك ومتضايقيش.
رهف بنوم:انا بنوتك صغنونه عثل عايز تنام معاك.
افتكر جاسر زمان رهف كانت بتقول على جاسر عثل وهو يقولها بنت صغنونه عثل.
جاسر:انتى لسه فاكره.
رهف:انا على طول فكره انت اللى بتنسى زى مانسيت عيد ميلادى وقولتليش كل سنه وانا طيبه ولا جبت العروسه اللى انت……

يتبع…

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية ذات 17 عاما ولكن)