رواية ولما قالوا دي صبية الفصل التاسع 9 بقلم ميمي عوالي

رواية ولما قالوا دي صبية الفصل التاسع 9 بقلم ميمي عوالي

رواية ولما قالوا دي صبية البارت التاسع

رواية ولما قالوا دي صبية الجزء التاسع

رواية ولما قالوا دي صبية الحلقة التاسعة

فى حجرة نادر و نبيل ، كان نبيل يجلس و على وجهه ترتسم علامات الحزن لما سمعه من والده و قال بخفوت : ربنا يهديك يا بابا ، ده بدل مايشجعنا اننا نبقى ايد واحدة و نفضل ملمومين حوالين بعض و مانتفرقش ابدا
نادر : الغيرة تعمل اكتر من كده
نبيل بذهول : غيرة .. غيرة ايه ، هو فى حد فى الدنيا يغير من ولاده
نادر : هو مش غيران منها ،هو غيران من مامتها و جوزها
نبيل : مش فاهم
ليتنهد نادر بمرارة وهو يجلس امام اخيه و هو يقول : ابوك حاسس بالفشل ، لما قارن نفسه و قارننا باخواتنا البنات ، لقى ان كفتهم طابة بكتير عننا ، يمكن ماكانش بيدقق اوى فى الحكاية دى فى الاول ، لكن بعد ما فرح واجهته باللى عمله و انها مصممة تعلن موته و هو لسه على وش الدنيا وقف قدام نفسه ، بس بدل ما يحاول يصلح اللى عمله ، العزة و العنجهية واخدينه كالعادة
نبيل : طب و العمل ، هنقاطع البنات فعلا زى ماهو عاوز
نادر بتنهيدة : اكيد لا ، بس محتاجين نلين المسائل معاه شوية ، مش ناقصين جنان ، و انت عارف ابوك فى العند مايتوصاش
………………
كان كامل قد اصطحب فرح للعشاء بعد انتهاء حفل الخطبة ، و كان بصحبتهم محمود الذى اصرت فرح على وجوده معهم ، و اثناء تناولهم العشاء قال محمود باحراج : و الله ما انا عارف انا بعمل ايه وسطيكم فى يوم زى ده ، واحد وخطيبته بيتعشوا سوا و يوم خطوبتهم ، ايه اللى يحشرنى انا بينهم
و قبل ان تنطق فرح باى كلمة وجدوا كامل يقول بهدوء : جرى ايه يا عمنا ، لا هو انت ما تعرفش حاجة فى الشرع خالص كده
محمود : و ايه دخل الشرع بس فى الحكاية دى
كامل بابتسامة : لان الشرع بيقول ان طالما اختك لسه مش على ذمتى ماينفعش اختلى بيها فى اى مكان
ليشير محمود بمرح على المكان من حولهم قائلا : تختلى مين بس يا عمنا وسط الخلق دى كلها
ليضحك كامل و هو يقول : و هو انت بقى كنت عارف انى هاجى هنا منين ، و بعدين مش يمكن كنت اخطفها مثلا
محمود : لا لا لا ماتعملهاش ، احنا واثقين فيك
كامل : الشرع مافيهوش الكلام ده يا حبيبى ، و لازم تقرا و تفهم على الاقل لما ان شاء الله تيجى تخطب و تتجوز تبقى فاهم الحلال من الحرام
فرح بتأنيب : يعنى انا لو ماكنتش صممت انك تيجى معانا ماكنتش هتفكر اصلا ان كان ده صح و اللا غلط يا محمود
محمود و هو يحك رأسه باحراج : الصراحة يا فرح .. الكدب خيبة ، ماجاش فى بالى ابدا الحكاية دى ، بس برضة يعنى دكتور كامل ابن عمك الكل بيحلف باخلاقه
كامل بمرح : طب مش يمكن بمثل على ما افوز بفرح
لتلتفت فرح الى كامل بفضول قائلة : تفوز بيا
كامل : ااه طبعا و هو انتى شوية يا فروحة
فرح باستياء : فروحة
كامل بمرح : ايه بدلعك
فرح : لو حطيت نقطة تحت ال ح هتبقى فروجة يعنى فرخة
ليضحك كامل بشدة ثم يقول : طب ما احنا لو سيبنا اسمك زى ماهو ، وحطينا نقطة على ال ح برضة هتبقى فرخة
ليقول محمود بذهول : يا دماغكم العالية ، و انتو مالكم و مال النقط ، بتشيلوها و تحطوها بمزاجكم ليه ، ده بدل ما تتفقوا معايا على معاد تقديم التنسيق بتاعى
فرح : و ماله التنسيق بتاعك
محمود : عاوزك انتى و دكتور كامل معايا و انا بعمل الرغبات بتاعتى
كامل : بسيطة ، تعالى نعملها بكرة بالليل فى المستشفى
محمود : و اشمعنى فى المستشفى
كامل : لان فرح بكرة نبطشية فى المستشفى ، شبكة النت عندى فى مكتبى قوية ، هنقعد براحتنا و نظبط الدنيا
محمود و هو ينهض من مكانه : طب انا هروح الحمام و ارجعلكم
ليقول كامل بعتاب بعد ان تركهم سويا : حاولى تفكيها شوية يا فرح
فرح : افك ايه
كامل : النهاردة فى الخطوبة كانت الابتسامة مالية وشك و بتتعاملى على انك عروسة و مبسوطة ، ليه حاسك رجعتى تتعاملى برسمية تانى
فرحة بدفاع : انا مابتعاملش برسمية و لا حاجة ، لو قصدك على حكاية فروحة دى فانا فعلا مابحبهاش من زمان ، من و انا صغيرة اوى و مش عارفة ليه
كامل بدعابة : بس انا عارف ليه
فرح بفضول : ليه بقى
كامل ضاحكا : عشان و انتى صغيرة لما كنتى فى الحضانة و كانوا بيعلموكى الحروف ، كنت مرة عندكم مع بابا ، و انتى وقتها كنتى بتعملى الواجب ، اللى كان عبارة عن اسمك ، و لما جيتى تفرجينى على كراستك لقيتك حاطة نقطة تحت حرف ال ح ، فانا وقتها صحكت عليكى و خليتك حطيتى واو كمان و كتبتى اسمك فى الكراسة فروجة ، و اللى عرفت بعد كده انك رجعتى من الحضانة تانى يوم و انتى معيطة و زعلانة منى لانى خليتك عملتى الواجب غلط ، و لما جيتلكم المرة اللى بعدها خاصمتينى و ماكنتيش راضية تتكلمى معايا و قلت لك وقتها ان دلع اسمك فروحة ، بس انتى قعدتى تزعقيلى و تقوليلى لا النقطة هتخلينى فروجة و الميس قالتلى انى كده هبقى فرخة و ياكلونى
لتضحك فرح بشدة قائلة : تصدق انا مش فاكرة ولا كلمة من الحكاية دى
كامل : هتفتكرى ايه بس ، ده انتى كان عمرك وقتها حوالى اربع سنين
فرح : و رغم ذلك فضلت فاكرة انى بتضايق من الاسم ده
كامل : و ده اللى نفسى انك تحاولى تغيريه يا فرح
فرح : مش فاهمة ، ايه ده اللى عاوزنى اغيره
كامل : فى حاجات كتير قافلة بابك فى وشها و انتى بتعتبرى ان ده من البديهيات ، من غير ما تحاولى تفهمى السبب اللى مخليكى من جواكى بتعملى ده
فرح بفضول : زى ايه بقى
لكن محمود قد طل عليهم مرة اخرى ، فقال كامل بايجاز : حاولى انتى توصلى بنفسك
……………………
مر على خطبة كامل و فرح قرابة شهر ، كانت الامور تسير خلاله على ما يرام ، فلم يجد اى جديد سوا ان نتيجة احمد و نادر و نبيل قد اعلنت و حصل احمد على تقدير جيد جدا ، و نبيل كذلك ، اما نادر فقد حصل على تقدير امتياز ، و قد سعد الجميع و اصرت فرح على اقامة حفل على شرف نجاحهم و خاصة بعد ان استطاع نادر و نبيل تقديم أوراقهم بكلية التجارة و الالتحاق بها و لكن الغريب بالامر ان منصور امتنع تماما عن معاتبة ابنائه على وجودهم مع فرح او اى من اخواتهم الاناث و كأنه شئ طبيعى ، و رغم عدم استراحة نادر و نبيل للامر الا انهما دعا الله ان يكون اباهم قد علم الحق من الباطل
حتى اتى يوم و كان ابراهيم فى زيارة للمشفى لعمل بعض الفحوصات الطبية التى اصر كامل على عملها بعد ان لاحظ حالات الاعياء التى تصيب ابيه من وقت للاخر ، و بعد ان قامت فرح باصطحاب عمها لعمل تلك الفحوصات بتكليف من كامل ، عادوا مرة اخرى لمكتب كامل الذى كان بغرفة العمليات لاجراء عملية ما ، و ما ان دلفوا من الباب ، قال ابراهيم بتعب : انا مش فاهم لزمته ايه بس اللفة اللى لففتوهالى النهاردة دى ، ما انا كويس اهو
فرح : لا يا عمى ، انت مش كويس خالص ، انت فعلا من فترة و انت مش عاجبنى و انا اللى طلبت من كامل انه يخليك تيجى تعمل الفحوصات دى
ابراهيم : يا بنتى ما انا كويس اهو
فرح : يا حبيبى ربنا يديك الصحة و طولة العمر ، بس تقدر تنكر انك اغمى عليك من اسبوع و انت فى الشغل
ابراهيم بدهشة : و انتى عرفتى منين الحكاية دى
ليستمعوا لصوت كامل الذى اتاهم منهكا و هو يحمل بطياته عتاب ممزوج بالغضب لفرح و هو واقفا بالباب : و ازاى يحصل الكلام ده و ماحدش يبلغنى فى ساعتها ، كان لازم تقوليلى فى وقتها ماتخبيش عليا طول الوقت ده ، كان بدل ما تقوليلى انا مش عاجبنى صحة عمى كنتى تحكيلى اللى حصل على طول
فرح بهدوء : انا لسه عارفة الحكاية دى النهاردة ، قبل ما عمى يوصل النهاردة كان نادر معايا على التليفون ، و واحنا بنتكلم قلت له انى مستنية عمى عشان هيعمل فحوصات ، فقاللى طب كويس ، احسن ماما قالتلى النهاردة ان عمى اغمى عليه فى المكتب الاسبوع اللى فات ، و لما قلتله و ازاى ماحدش يعرف طول الوقت ده ، قاللى ان منصور مابيحكيش حاجة قدامهم ، و انهم لما بيعرفوا حاجة بيعرفوها بالصدفة من مامتهم
لتنهى فرح حديثها و تنهض و هى تتحدث لعمها قائلة : انا هروح اكمل شغلى يا عمى ، و ان شاء الله نتطمن عليك و الفحوصات تطلع زى الفل
ليتنهد كامل قائلا : انا اسف يا فرح ، انا ما قصدتش انى اتنرفز عليكى ، انا بس اتخضيت من موضوع الاغماء ده
ثم التفت لابيه مكملا حديثه و قال : و انت يا بابا ، ليه اغمى عليك و ازاى ما عرفتنيش فى وقتها
ابراهيم بامتعاض : يابنى ماتكبرش الحكاية ، انا بس يومها ماكانليش نفس افطر ، و لما نزلت الشغل نسيت ، و اليوم عدى من غير ما اخد بالى ، ايه المشكلة يعنى .. بتحصل
كامل : يعنى يبقى ابنك دكتور و مراة ابنك دكتورة و تسيب نفسك كده من غير ما تطمن على روحك
قالها كامل و التفت بعينيه اتجاه فرح فوجدها تنظر اليه و هى شاردة ، فرفع اصبعيه مفرقعا اياهما امام عينيها قائلا : ايه يا دكتورة ، سيبتينا لوحدنا و روحتى لحد فين كده
فقالت فرح بانتباه : ابدا ، انا بس عاوزة اروح اتابع الحالات بتاعتى
ابراهيم : روحى يا بنتى ماتعطليش نفسك معايا اكتر من كده
فرح : ابدا يا عمى لا عطلة و لا حاجة ، ان شاء الله بكرة نتطمن كلنا عليك ، بس انت ماتهملش فى الادوية بتاعتك على ما نتيجة الفحوصات كلها تطلع ، بعد اذنكم
و بعد خروج فرح قال ابراهيم لكامل بعتاب : ابقى راضيها بكلمتين حلوين يا كامل
كامل : طب مانا اعتذرتلها و قدامك كمان ، انت عارف انى عمرى ما انكسفت انى اعتذر طالما مقتنع انى غلطان
ابراهيم : عارف يا ابنى ، بس الستات بيحتاجوا الحنية و المسايسة ، خدها بالهداوة يا ابنى
كامل باستسلام : حاضر يا بابا ، ماتقلقش ، المهم قوم انت ياللا عشان انزل اوصلك و ارجع تانى
ابراهيم و هو ينهض من مكانه : لا توصلنى و لا اوصلك ، انا همشى لوحدى و بعدين انا مش راجع على البيت
كامل باعتراض : يا بابا ارتاح شوية ، ثم انا عاوز افهم ، حسن و حسين ازاى ماعرفوش انك اغمى عليك فى الشغل و اللا عرفوا و داروا عليا
ابراهيم بنفى : ابدا يا ابنى ماحدش عرف ، و بعدين ماتكبروش الحكاية ، ايه يعنى لما هبطت شوية عشان مافطرتش ، ما كل الناس كده
كامل برفض : مش كل الناس عندها الضغط و السكر يا عم ابراهيم ، و الله اعلم اللى حصل معاك ده من انهى فيهم
ابراهيم و هو يتجه باتجاه الباب : ما انا عشان كده ماقلتلكش عشان ماتعملليش من الحبة قبة و تعمل دكتور عليا
كامل بدهشة : اعمل دكتور !!! ، اومال انا ايه
ابراهيم بابتسامة بعد ان فتح الباب : باشا الدكاترة كلهم ، ياللا سلام
كامل بتنهيدة : طب طمننى عليك لما توصل
………………..
كانت فرح انتهت من المرور على مرضاها و اتجهت الى مكتبها لتنهى التقارير الخاصة بالحالات التابعة ليها و ما ان دلفت من الباب حتى وجدت كامل جالسا بالداخل و امامه بعض الاطعمة المغلفة ، و كان يجلس باسترخاء و هو يستند برأسه الى الخلف مغمضا عينيه بهدوء جعلها تعتقد انه غارقا فى سبات عميق ، فجلست على مكتبها دون احداث اى صوت و وضعت الاوراق من يدها و بدأت فى اعداد التقارير لتسمع صوت كامل قائلا بهدوء : و عليكم السلام و رحمة الله و بركاته
لتنظر اليه فرح بدهشة وتقول : انا فكرتك نايم
كامل بسخرية : و افرضى ، ايه ، كنتى هتسيبينى نايم من غير حتى ماتحاولى تقوليلى اعدل رقبتك
فرح بخجل : ما اتعودتش اصحى حد نايم و خصوصا لو ….
كامل و هو يعتدل بجلسته : خصوصا لو ايه
لتحمحم فرح بصوتها و تقول : بس انت ليه قاعد كده
كامل : ماشى ، مش هرخم عليكى ، المهم … انا بعتت جيبتلنا غدا عشان ناكل سوا
فرح : و ليه تعبت نفسك
كامل بمرح : كنت اما اشوف حد من زمايلى بيشتغل فى نفس المكان مع خطيبته ، كنت الاقيها مظبطاها ايشى فطار و ايشى سندوتشات و ايشى دوق ده و ايشى ايه رأيك فى ده ، و احنا من ساعة ما اتخطبنا ماشفتش منك غير الشاش و القطن
فرح : انت عاوزنى اجيبلك معايا اكل
كامل : ماينفعش
فرح : هو ايه اللى ماينفعش ، ما انت لسه كنت بتقول اهو
كامل : اولا .. انا كنت بهزر معاكى ، ثانيا الحاجات دى مابتنطلبش يا فرح ، الحاجات دى بتتعمل بحب و اهتمام تلقائى ، و اوعى تعملى حاجة انتى مش حاسة بيها
فرح : انت ليه بتقول كده
كامل : بقول الحقيقة من غير تذويق
فرح : افهم من كده انك لما جيبت الاكل و جيتلى دلوقتى انك عملت كده باهتمام
كامل : و يمكن بحب
فرح : امتى
كامل و هو يرفع كتفيه بمعنى عدم المعرفة : ما اعرفش ، بس المفروض انك دلوقتى خطيبتى ، يعنى ليكى حقوق عليا حتى او ماطلبتيهاش ، لكن انا لازم ااديها
فرح : و ايه الحقوق دى
كامل ببساطة : الاهتمام
فرح : و ايه تانى
كامل : لا مافيش تانى هو كده و بس
فرح : ازاى بقى
كامل : الاهتمام بيندرج تحته كل الحاجات التانية و من غير اسئلة كتير ، ياللا تعالى اقعدى قدامى و افتحى الاكل عشان جعان جدا
لتنهض فرح لتلتف للجلوس امامه لتدخل عليهم فتاة ما قائلة : فرح انتى هنا و اللا ايه
لتلتفت فرح قائلة : اهلا يا دكتورة بشرى
بشرى : لما شفت بابك مفتوح استغربت ، ثم نظرت لكامل و قالت : انا اسفة يا دكتور لو كنت فطعت حديثكم
كامل : ابدا يا دكتورة ، احنا كنا هنتغدى ، اتفضلى معانا
بشرى : و فاتحين الباب و انتو بتاكلوا ، مش خايفين من الجوعى اللى زيى و ماليين المستشفى يتلموا عليكم ، تصدقوا انا هموت من الجوع ، بس مافضيتش ااكل طول اليوم
كامل : و انا امتى قعدت مع اى دكتورة و الباب مقفول يا دكتورة
بشرى : ايوة يا دكتور ، بس فرح خطيبتك يعنى
كامل : اديكى قلتيها ، يعنى لسه مابقيتش مراتى ، تعالى خديلك سندوتش بقى ، الاكل كتير اهو
بشرى : ميرسى يا دكتور ، بس الظاهر ان انا اللى هاكل معاك مكان فرح
فرح بتساؤل : فى حاجة و اللا ايه
بشرى : فى حالة فى ريسبشن الطوارئ و محتاجينك تبصى عليها
كامل : هو مافيش حد فى قسم الباطنة موجود و اللا ايه
بشرى : الحقيقة الدكتور محسن راح للحالة ، بس هى طلبت فرح بالاسم
لتنهض فرح بقلق و تتجه للخارج على الفور قائلة : يا ترى مين ، خير يا رب
ليلحق بها كامل هو الاخر ببعض القلق حتى وصلوا الى المكان المخصص لاستقبال الطوارئ ، لتجد فرح سيدة لم ترها من قبل ، فى منتصف العقد الثالث من عمرها و هى تجلس محتضنة فتاة صغيرة تبلغ من العمر سبع سنوات و وجهها غارق بالدموع ، و ما ان وصلت اليها و قبل ان تتحدث معها وجدت كامل يقول بخفوت مصحوب بالدهشة : ليلة
لتلتفت فرح الى كامل بفضول فوجدته ينظر للسيدة بشرود و كأنه بخترق وجهها الى سنوات عدة مضت من عمره ، فعادت ببصرها مرة اخرى الى السيدة و فالت بمودة : حضرتك طلبتى تشوفينى ، انا دكتورة فرح اؤمرى
لتنهض ليلة على الفور و تنحنى على يد فرح فى محاولة لتقبيلها قبل ان تسحبها فرح و هى تقول باستغراب : العفو يا ستى ، استغفر الله العظيم ، قوليلى بس ايه الحكاية
ليلة و هى تنظر لفرح و تهرب بعينيها من كامل : بنتى بتروح منى و صاحب الشغل بتاع جوزى الله يرحمه لما عرف قال لى على اسمك و ان انتى اللى هتقدرى تعرفى هى مالها و تطمنى قلبى عليها
ليمد كامل يده ليحمل الطفلة من احضانها و يتجه بها الى غرفة الكشف و فرح و ليلة من خلفه ، و بعد ان وضع الطفلة على الفراش ، تقدمت فرح من الفتاة و سألتها بابتسامة : اسمك ايه يا قمر
الفتاة : اسمى مى
فرح : الله ، اسمك حلو زيك ، مالك بقى يا مى ، ايه اللى بيوجعك يا حبيبتى
لتشير مى الى صدرها و تقول : هنا بيوجعنى و مش بعرف العب مع اصحابى ، كل ما اجى العب معاهم هنا يوجعنى اوى و مش بقدر اخد نفسى
لتتبادل فرح النظرات مع كامل الئى نظر الى ليلة قائلا : الحالة دى عندها من امتى
ليلة بخفوت : من زمان ، بس الحكاية كل ما دا و بتزيد و انا ماكنتش عارفة اعمل ايه
لتبدأ فرح بالكشف على مى و بعد الانتهاء قالت : احنا هنحتاج نعمللها اشعات و فحوصات كتير عشان نقدر نفهم بالظبط ايه الحكاية و نمشى صح
ليلة بخجل : و الحاجات دى يعنى هتتكلف كتير يا دكتورة
لتنظر فرح الى ملابس ليلة التى تكاد ان تكون بالية لتفهم على الفور الحالة المادية الصعبة التى تعانى منها فقالت : لا خالص ماتقلقيش
ليلة : يعنى هتتكلف فى حدود كام كده عشان بس ابقى عارفة
ليلتفت كامل الى ليلة و قال بتنهيدة : مش هتتكلف حاجة خالص يا ليلة
ليلة بخجل : انت عرفتنى ، ده انا قلت الدنيا و الزمن مش هيخلوك تفتكرنى
كامل : انا اول مرة اعرف ان جوزك اتوفى دلوقتى
ليلة و عيونها تمتلئ بالعبرات : مات من سنتين دلوقتى ، وقع عليه باب كونتينر و مات فى ساعتها
كامل : عندك ولاد تانيين
ليلة بدموع و هى تشير الى طفل هزيل كان يقف على بعد و هو يراقب الموقف بقلق : ايوة ، عندى اخوها احمد ، عنده تسع سنين ، بيشتغل مع عمك فى المكتب
كامل بفضول : و طفل فى السن ده بيشتغل ايه
ليلة : بيقضى له المشاوير الصغيرة ، او يبعته يشتريله حاجة ، و ينضف مكانى لو انا مش موجودة
كامل : و انتى كمان بتشتغلى عنده
ليلة بانكسار : لقمة العيش يا سى كامل ، و طلبات العيال
كامل : و هو مادفعلكيش تعويض عن حادثة جوزك
ليلة بسخرية : تعويض ايه بس يا سى كامل ، ده قاللى احمدى ربنا انى مش هحملك التعويض اللى كان جوزك هيدفعه بسبب اهماله
فرح بغل : مايبقاش منصور لو ما عملش كده
ليلة بتردد و وجل : بس هو اللى دلنى عليكى ، لما لقانى دايخة بيها من سنة دلوقتى من مستشفى لمستشفى و من حكيم لحكيم ، و قاللى ان ايدك فيها الشفا
كامل : انتى واحدة جامعية ومتعلمة يا ليلة ، ليه مادورتيش على شغل كويس
ليلة بحزن : انا ماكملتش الكلية
كامل بقلة حيلة : عموما شدى حيلك و ماتقلقيش على مى ، احنا هنعمل لها كل اللازم ، و لو تحبى انا ممكن اشوف لك شغل بمرتب كويس هنا فى المستشفى ، على الاقل تقدرى تاخدى بالك من ولادك و تعليمهم ، و بلاش تطلعى منهم ليلة و سيد تانيين
ليلة و هى تمسح دموعها : انا كل اللى يهمنى دلوقتى انى اتطمن على مى ، و اى حاجة تانية تهون
فرح : البنت هتفضل هنا على ما نعمل لها كل اللازم و انتى ممكن لو تحبى تفضلى معاها
ليلة بتردد : هو انا ممكن اخلى اخوها معانا ، انا ماليش حد
لتنظر فرح لكامل و كأنها تنتظر مشورته ، فوجدته يقول : ماتقلقيش يا ليلة ، خليه معاكى
ثم نظر لفرح و قال : شوفى اللازم يا دكتورة و اعمليه ، و ابقى بلغينى لما تخلصى
ثم تركهم و انصرف الى مكتبه ، لتبدأ فرح فى توجيه الجميع لما عليهم عمله و لم يمضى سوى القليل من الوقت حتى كانت مى قد بدأت الفحوصات المطلوبة منها و لم تدخل الغرفة المخصصة لها الا بعد ان انتهت من عمل كل الفحوصات المطلوبة
و عندما انتهت فرح اتجهت الى مكتب كامل و ما ان دقت على الباب حتى وجدت احدى فتيات التمريض تقول : دكتور كامل مستنى حضرتك فى مكتبك يا دكتورة فرح
لتعود فرح الى مكتبها مرة اخرى لتجد كامل جالسا كالمرة السابقة و لكنه تلك المرة كان شاردا و بشدة ، فحمحمت بصوتها و قالت : روحتلك مكتبك قالوا لى انك هنا
لينتبه كامل اليها ليعتدل قائلا : احنا لسه ماكلناش
لتجلس كما كانت امامه فى المرة السابقة و تمد يدها لتفتح اغلفة الطعام و هى تقول : لولا ان حالة البنت فعلا تعبانة انا ما كنتش اتكلمت معاها من اصله ، انا مش فاهمة هو باعتهالى بانهى عين و يا ترى قال لها عليا ايه و اللا مين ، بس انا لاحظت انك تعرفها و من زمان كمان ، هى مين دى يا كامل
كامل : دى اللى منصور جوزها لواحد من اللى بيشتغلوا معاه عشان يبعدها عنى
لتتوقف يدا فرح عن ما كانت تفعله و هى فى منتصف الطريق و نظرت لكامل بفضول دون تعليق ، ليمد كامل يده ليكمل ما توقفت فرح عن عمله و هو يقول بمنتهى الهدوء : احنا لازم نتجوز فى اسرع وقت
فرح باستنكار : ايه .. خايف تضعف قدام حبك القديم
ليتوقف كامل هو الاخرعن ما كان يفعله ، و اتكئ بيديه على قدميه و هو ينظر الى فرح ثم قال : لو كنتى من البنات الخفيفة و اللا مثلا فى مشاعر ليا جواكى كنت قلت انك غيرانة
فرح برفض : مش حكاية غيرانة ، بس مهما ان كان ، انا بقالى سنين رافضة فكرة الجواز و الارتباط من الاساس ، يبقى ماجيش فى الاخر يوم ما ارتبط تحت الضغط النفسى و العصبى ده كله اقوم اتجوز واحد ……..
و عندما صمتت قال كامل بفضول : واحد ايه يا فرح … سكتتى ليه ، ماتكملى
فرح بتردد : سامحنى يا كامل ، انا ما اقصدش اقلل منك ، بس مهما ان كان انا انسانة و عندى كرامة ولا يمكن ابدا اهينها او اقلل منها
كامل : و ايه اللى هيقلل كرامتك او يمسها من الاساس
فرح : يعنى ، زمان منصور خلاها سابتك وجوزها ، لكن النهاردة ، خلاص جوزها مات و بقى ممكن انك ….
ليقاطعها كامل قائلا : كنت فاكرك اذكى من كده
فرح بعدم استيعاب : تقصد ايه
كامل بابتسامة سخرية : ليلة بنتها المرض ما مسكهاش فجأة كده ، دى مريضة من زمان ، فجأة كده عمى قلبه حن و ساب كل دكاترة البلد و باعتهالك انتى مخصوص هنا فى المستشفى ، ده على اساس ان الدكاترة خلصت من البلد ، ثم القلب مش تخصصك اصلا .. انتى ااه ممكن تعرفى و تفهمى ، بس فى الاخر فى دكتور متخصص هو اللى هيتابع الحالة مش انتى
فرح : برضة مش فاهمة
كامل بتنهيدة : الحكاية بكل بساطة ، انه بيحاول يصحى جوايا احاسيس ماتت من سنين و مابقالهاش وجود فى حياتى ، لمجرد انه يدق مسمار فى علاقتى بيكى ، باعتهالك و هو طبعا عارف و متأكد انى هشوفها و لو بالصدفة ، ومش بعيد كمان يكون هو اللى اجبرها تيجى هنا
فرح : ايوة بس البنت فعلا تعبانة
كامل : عارف ، بس اصلها لما اتكلمت ، ما قالتش الراجل اللى بشتغل عنده ، لكن قالت الراجل الل كان جوزى الله يرحمه بيشتغل عنده ، يعنى بتوصللى معلومة انها بقت ارملة بطريقة غير مباشرة
فرح : و لما انت عارف كده ، هتساعدها ليه
كامل : انتى لسه قايلة ، البنت فعلا مريضة ، و كمان بمعرفتى بليلة ، فانا متاكد انه ضاغط عليها بحاجة عشان تعمل كده ، لكن على ما نعرف كل الكلام ده ، لازم نتجوز وبسرعة

يتبع…
لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا
لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية ولما قالوا دي صبية)