رواية داخل المشرحه الفصل الرابع عشر 14 بقلم زينب رشدي

رواية داخل المشرحه الفصل الرابع عشر 14 بقلم زينب رشدي

رواية داخل المشرحه البارت الرابع عشر

رواية داخل المشرحه الجزء الرابع عشر

رواية داخل المشرحه الحلقة الرابعة عشر

تانى يوم روحت الشغل وقعدت فى المكتب وطلبت القهوه بتاعتى بسبب ان مشربتش امبارح تعبت خالص
احمد:السلام عليكم
لينا بفرحة: احمد حمدلله على السلامه
احمد:الله يسلمك
لينا:مش كنت قولت انك هتخرج الصبح كنت جيت خدتك انا افتكرت هتخرح بليل
احمد:اصريت اخرج الصبح عشان احضر معاكى التحقيق
لينا: تنور ي باشا
العسكرى:القهوه ي فندم
احمد:ابعتلى القهوه بتاعتى انا كمان
لينا:لا جبله عصير يلا روح انت
احمد:انت بتهزرى عصير ايه اللى اشربه
لينا:الدكتور مانع القهوه والسجاير والكلام ده وكويس انك مش بتشرب سجاير عشان متعبش معاك
احمد:طب قوليلى وصلتى لايه فى القضية
لينا:ده ملف خد اقرا قبل منبدا
العسكرى دخل العصير وخرج وانا قومت عشان اقعد على الكرسى اللى قدام احمد اول ما وقفت حسيت بدوخة
احمد بقلق وهو بيسندها:لينا انتى كويسه
لينا بتعب:انا كويسه بس عشان اتاخرت على معاد القهوه
احمد:على فكره انتى بتشربى قهوه كتير وكده غلط انا هطلبلك عصير
لينا:لا لا انا هشرب القهوه وابقى كويسه المهم انت خلصت نبدأ التحقيق
احمد:نبدأ
بدأنا التحقيق وخلصنا مع كل الرجاله ودخل ومش فاضل غير راجى و زيان وانا اصريت يدخلوا مع بعض
راجى:ي بن الكل”ب انت بتعمل كده مع بنتى
زيان:سامحنى ي باشا والله احنا متجوزين والله
راجى: وكمان متجوزها من ورايا
احمد: ي عسكرى خد راجى برا
لينا:ايه ي زيان انا شايفه انك كده او كده ميت ف تموت وانت على حق احسن
زيان:انتى بتطلبي مني المستحيل
لينا: ي زيان راجى مخبى عليا اسامى شركائه عشان لو مخرجهوش يقتلوك
زيان بتفكير:انتى شايفه كده
لينا:اوعدك انك لو ساعدتنى انا كمان هساعدك وهقول انك شاهد فى القضيه
زيان:وعد
لينا:وعد
زيان:تمام هقولك على اساميهم ………………..
لينا:احمد عايزك تعملى ضبط وإحضار ليهم خده ي عسكرى
احمد:ازاي نطلبهم ومفيش اي حاجه عليهم
لينا:هتعرف دلوقتى دخل راجى
لينا:نفسى اساعدك ي راجى بس اعمل ايه شركائك لما مسكتهم قر عليك وقالوا انهم ملهمش دعوة وانت شغال لوحدك
راجى: انا مش شغال مع حد
لينا:ما انا عارفه ما انا كنت فاكره ان ……….شغالين معاك بس هما انكروا لا وايه جابوه ورق يدينك اكتر
راجى :كدابه
لينا: كده برضو يعنى انا عايزه اساعدك وانت تقول كده طب لو انا كدابه عرفت اساميهم منين
راجى: هما كدابين دا انا اللى شغال ليهم وهما ورا الستاره بس انا ماسك عليهم حجات تؤكد كلامى
لينا:انا قولت كده برضو انهم كدابين بس نثبت ده ازاى
راجى:دي فلاشه عليها كل شغلنا مع بعض
لينا بفرحه: دي هتساعدنا كتير خلاص ي عسكرى خده
احمد بصدمه:ي لهوي عرفتى تعملى كده ازاى
لينا وهى بتشرب قهوه للمره الرابعة:عيب عليك المهم تبعت تجبهم عشان نخلص من القضيه دى
احمد:متقلقيش
لينا وهى بتقوم من على المكتب:طيب يلا روح انت عشان متتعبش
احمد:لا انا كويس متقلقيش
داخت تانى فجأه
احمد:لا بقا ي لينا مالك
لبنا: مش عارفه الدوخه بتزيد
احمد:طيب تعالى اروحك
لينا بتعب:لا انا كوي….
احمد: لينا لينا
~~~~~~~~~
كلمنى غيث وبيقول ان عادل اللى كنا المفروض بيحموا عشان ميحصلش اللى قبله اتق”تل واروحله شقه الق”تيل بسرعه روحت ودخلت الاوضه وانا مصدومه
غيث: يلا
يقين بخوف: يلا اي الاوضه مفهاش حته سليمه النا”ر مخلتش اومال شكل الجث”ه اي
غيث: لسه مشوفتهاش يلا بس
دخلت يقين وكشفوا الغطا واقل ما يقال ان الج”ثه كانت متف”حمه وغير ان مش واضح منها حاجه كان جسم”ه ساي”ح بجد المنظر فظيع بعدت يقين بخوف من شكلها بس استوقفت ان الوشم مش موجود بس مش معنى كده ان مش القا”تل بس عشان مفيش مكان واضح اصلا عشان يبقى فيه وشم روحت انا وغيث المشرحه ودخلنا الاوضه عشان ابدا تشر”يح اول لما دخلنا لقيت على المكان اللى بش”رح عليه وشم مالانهايه وورقه
«لكل فعل رد فعل ودي انسب موت”ه ليه»
يقين: انا بدات اخاف
غيث: في اي حاجه جديده
يقين: للاسف لا مفيش غير ان كان فيه حاجه لاصقه على بوقه
غيث: يعنى كان في مواجهة قبل القت”ل
يقين: فين اللى كانوا بيحموه
غيث بضيق: فى المستشفى واحد دخل غيبوبه والتانى فاق بس انكر ان شاف اي حاجه
يقين: الموضوع بيتعقد ي غيث بجد
غيث قطع كلامه اتصال
عدلى: على مكتبى انت ويقين فورا
غيث: حاضر
يقين: في اي
غيث: مطلوبين اللواء عايزنا
يقين: ربنا يستر
وفي مكان اخر
….: انت مش هترتاح الا لما نروح فى داهيه
….: في اي
…..: بتحرقه لي
…..: العين بالعين واللى زرعه حصده ولسه
….: كفايه بالله عليك
…..: قربنا
…..: هنتمسك قبلها
…..: متقلقش
…..: انت بتفكر في اي
….بغموض: بكل خير
~~~~~
فجأه لقيت لينا اغمى عليها بين ايدي معرفتش اصرف حسيت روحى بتسحب منى شلتها وخرجت بيها على المستشفى خدوها اوضه العمليات وانا مش عارف اعمل ايه كلمت منيره وشكلها قالت لاسلام لانه كان فى ثواني عندى
اسلام:حصل ايه مال لينا
احمد:معرفش والله هى فجأه اغمى عليها ومعرفش ايه حصل تانى
اسلام دخل جوه غرفه العمليات هو دكتور وشغال فى المستشفى هنا ف ده شئ عادى فضلت قاعد مستنى برا على نار قلقان علي لينا لحد ما اسلام والدكتور خرجوا
احمد:مالها ي دكتور
الدكتور:الظاهر انها بقالها فتره مش بتاكل وبتشرب قهوة كتير عشان كده حصلها هبوط وعملنلها غسيل معده وهى دلوقتى كويسه ونقالنها اوضه عاديه
احمد:الحمد لله ممكن اشوفها
اسلام:اكيد روح شوفها لحد ما اتكلم معا الدكتور
مونى:بنتى فين ي اسلام وايه حصلها
اسلام:متخفيش ي مونى هى دلوقتى كويسه عملنا ليها غسيل معدة وبقيت كويسه هي بس كترت شرب القهوة وقللت الاكل بس من امتى وانتى بتهملى فى أكلها
مونى:والله ما بهمل هى من يوم ما احمد تعب وهى ي فى الشغل ي عنده ي ترجع تنام مش بتردي تاكل خالص
احمد:انا متأسف ي مونى
مونى:ليه وانت مالك ي بنى هى اللى راسها ناشفه
دخلنا على لينا وانا مش متخيل ان اشوفها كده كل ده بسببى من يوم ما تعبت وهي معايا على طول ي فى شغل
مونى:لينا حببتى شوفتي عشان مسمعتش الكلام
لينا:ي ماما مش بسمع كلامك فى ايه بس
احمد: عايز اتكلم معاكى
منيره: انا هروح اسال الدكتور على حالتك
لينا وهى بتحاول تتعدل:فى ايه يا احمد
احمد وهو بيساعدها:انتى كويسه
لينا بتوتر من قربه:الحمد لله
احمد:ليه عملتى كده بسبب الشغل وانك تكونى معايا اهملتى نفسك ومكنتيش تاكلى وعايشه على القهوه
لينا:مش بسببك والله انا كانت نفسي مسدوده من الاكل وغير كده مكنتش قادره اكل وانا مش مخلصه شغلى
احمد:حرام عليكى انا كنت هموت من القلق عليكى لما أغمى عليكى بين ايدي ومش عارف اعمل ايه وانتى فى اوضه العمليات ومحدش مطمنى عليكى كنت هروح فيها
لينا بصدمه: ليه كل ده انا كويسه اهو واللى حصلى ده رد فعل طبيعى انت ملكش دعوه بيه
احمد:لينا اعطيتك اجازه يومين ترتاحي فيهم كفايه اللى حصلك بسببى
لينا:لا ي احمد والله انا كويسه ولو منزلتش الشغل هضايق بجد سيبنى على راحتك
احمد: لا ي لينا
لينا:عشان خاطرى ونبى عايزه انزل
احمد:خاطرك غالى عندى طب على الاقل بكره ترتاحي
لينا:موافقه
مونى:الدكتور كتبلك على خروج وقال لازمك راحه تامه
احمد:انا قولتلها تاخد اجازه بس موفقتش بس بكره هتقعد فى البيت واوعدك ي مونى هخلى بالى منها
مونى:تسلم ي حبيبى تعبناك معانا وعشان كده عزماك بكره انت وإسلام وصاحبكم غيث كمان عايزه اتعرف عليه كمان
احمد:مش عايز اتعبك معايا
مونى:ولا تعب ولا حاجه انتوا بقيتوا زي اولادى خلاص
احمد فى نفسه:هى تقول ولادى وبنتها تقول اخويا ايه العيله دي ياربى
لينا:وافق ي احمد
احمد:فى محشي
مونى:من عيونى اعملك حاضر
احمد:يبقى موافق
اسلام: عامله اي ي حبيبتى دلوقتي
لينا:بس انا زعلانه منك
اسلام: انا اقدر بس حببتى زعلانه ليه
لينا:بقا انا اكون تعبانه وانت قاعد برا بتعمل ايه
اسلام:كنت بشوف الدكتور عشانك والله
لينا:لا زعلانه برضو
اسلام:وايه يرضيك ي لينا هانم
احمد بغيره:هو ايه فى ايه
لينا:بقولك ايه ي اسلام انا عايزه ….
اسلام بمقاطعه:من غير متقولى ي آخر صبرى اهي المصاصه بتاعتك
لينا:الللله
احمد بصدمه:مصاصه
لينا: خد قلبى يا اسلام والله
احمد:ايه ي جماعه هرج”ع ايه المحن ده
لينا:خليك انت مش رومانسي
احمد:رومنسي ايه ي عبي”طه ده بيضحك عليكى
لينا:مش مهم خليه يضحك
احمد:كده طب انا ماشي افرحي بيه بقا
اسلام بخبث:ايه لسه مصممه ان مفيش حاجه
لينا بخجل: ايوه
اسلام:ي بت ده كنت هحجزله سرير جنبك من كتر ما كان خايف يجرالك حاجه
منيره: هو في اي
اسلام:شكل بنتك هتجوز قريب
منيره: بنتى لا ي حبيبى بنتى بتفكر في شغلها بس
اسلام: طيب يلا نمشي
وعند اللواء عدلى
عدلى بهدوء: اي حصل
غيث: حضرتك انا سايب حراسه عليه اتنين الصبح واتنين باليل بتوع باليل اتخب”ط على دما”غه وفي غيبو”به والتانى اخد م”خدر وفاق وبيقول مشفش حاجه المهم حراسه الصبح لما راحوا وشافوا اللى قبلهم مغ”مى عليهم وطلعوا فوق شافوا الاوضه محرو”قه وكلمونى
عدلى: ازاى الجران مخدوش بالهم
غيث: هو ساكن يعتبر بعيد عن المساكن وغير كده الاوضه بس المحر”وقه الظاهر ان استني لحد ما ولع”ت وطفه”ا
عدلى بهدوء: نفس القا”تل ي يقين
يقين: الظاهر ايوه لان لما رجعت المشر”حه لقيته راسم الوشم على المكان اللى بش”رح فيه وكاتب «لكل فعل رد فعل ودي انسب مو”ته ليه»
عدلى: اممم دخل المش”رحه تانى
غيث: حض
عدلى بمقاطعه: تسلم القضيه ل ادم التهامى
غيث: انا عمرى ما حد اخد قضيه منى
عدلى: عشان ي حضرت الظابط مبقتش زي الاول الاول يت”قتل في القسم وسكت ويدخل المشر”حه وسكت يضر”ب عسكرى ويدخله المستشفى وي”حرق اللى مطلوب انك تحميه ويدخل المشر”حه تانى وسيبك من كل ده ده بعتلك فديو عشان يفهمك قت”ل الراجل المت”حرش لي عايزني اسكت لحد امتى
غيث: حضرتك انا مش مقصر
عدلى: لا مقصر ده دخل مكتبك عايز اثبات اكتر من كده اي ما هو احمد ولينا خلصوا بسرعه انا بس هكتفى بلفت النظر وسحب القضيه منك بس المره الجايه هحولك على التحقيق
غيث بضيق: تمام ي فندم
عدلى:وانتى ي دكتوره ارجعى على شغلك شكلك مش حمل شغلنا عمرو هيمسك القضيه مع ادم
يقين: حضرتك ولا عمرو ولا غيره هيعرفوا يعملوا حاجه زياده عن اللى عملنها
عدلى: انا قولت اللى عندى اتفضلوا
خرجوا من المكتب ومن القسم
يقين: متزعلش
غيث بضيق:انا على الاخر الزمن اقف الوقفه دي ويقولى سلم القضيه لحد غيرى وانا مقصر
يقين: معلش لما يمسكها التانى ويشوف قد اي قضيه صعبه كلوا ده هيتصلح
غيث: انا بجد مش عارف افكر مين الق”اتل ولي بيعمل كده
يقين لسه هتكلم لمحت حد من بعيد تعرفه كويس جريت عليه
يقين: اسما اسما
….: حضرتك تقصدينى انا
يقين: ي اسما وحشتينى انتى اختفيتى فجاءه لي
…. حضرتك في سوء تفاهم انا مش اسما انا اسمي ريهام
يقين باستغراب: ريهام غريبه انتى شبهه بجد
ريهام: حصل خير عن اذنك
غيث: في اي
يقين: كان معايا واحده صاحبتى اسمها اسما من ابتدائى ولما دخلنا ثانوي اختفت واختفت فجاءه وكنت فكرها هي وطلعت شبها
غيث:ممكن بيتهيالك
يقين: ممكن انا همشي بقا

يتبع…

لقراءة الفصل التالي : اضغط هنا

لقراءة باقي حلقات الرواية اضغط على : (رواية داخل المشرحه)